Josef Erlich (także Joseph Ehrlich lub Josef Ehrlich, hebr. יוסף ארליך; ur. 14 grudnia 1908 w Chrzanowie, Polska; zm. 13 listopada 1983 w Tel Awiwie-Jaffie, Izrael) był izraelskim pisarzem, który pisał głównie utwory w języku jidysz.
Josef Erlich urodził się w Chrzanowie, małym miasteczku w ówczesnej Galicji, a dorastał w sąsiednim Wolbromiu. Początkowo otrzymał tradycyjną żydowską edukację w chederze, następnie uczęszczał do polskiej szkoły podstawowej, a następnie stał się samoukiem. Od 1926 r. publikował artykuły i opowiadania w polskich czasopismach w języku jidysz. W 1933 r. zwrócił się ku syjonizmowi, zorganizował działalność Hachszary w Polsce i w tym samym roku wyemigrował do Erec Israel. W późniejszym Izraelu publikował artykuły i opowiadania w Letste Najes (jid. Najnowsze wiadomości), publikacji w języku jidysz, która ukazywała się w nieregularnych odstępach czasu od 1949 do 2006 roku.
W Szabacie, który został opublikowany przez Jeana Malaurie w Terre humaine i którego francuska wersja została przetłumaczona na język niemiecki przez Utę Szyszkowitz, Erlich opisuje życie religijne ortodoksyjnego handlarza Feivela i jego rodziny w Volbrom w latach trzydziestych XX wieku. W Ha-Hararijim ("Mieszkańcy gór"), która została przetłumaczona z jidysz na hebrajski, Erlich opisuje warunki życia kurdyjskich Żydów, którzy wyemigrowali do Izraela w 1948 roku, mieszkali tam w obozach przejściowych (Ma'abarot) i używali własnej odmiany języka aramejskiego. Biblioteka Narodowa Izraela zawiera archiwum korespondencji i szkiców Erlicha.
Erlich, Josef. W: Leksikon fun der najer yiddischer Literatur. Tom 7, Nowy Jork 1968.