Ernst Israel Bornstein (* 26 listopada 1922 r. w Zawierciu, Polska; † 14 sierpnia 1978 r. w Monachium) był Żydem ocalałym z Holokaustu, który w wieku 19 lat został deportowany do obozu pracy Grünheide, obecnie Schironowitz (Polska), do pracy przymusowej i spędził cztery lata i trzy miesiące w różnych obozach. Swoje doświadczenia opisał w 1967 r. w książce The Long Night - A Report from Seven Camps.
Ernst Israel Bornstein był najstarszym z czworga dzieci. Uczył się w żydowskich szkołach, mówił po niemiecku, w jidysz i po polsku. W 1939 r., po inwazji na Polskę, wraz z rodziną trafił do getta w rodzinnym mieście, a w latach 1941-1945 był więziony w siedmiu obozach: Grünheide (obecnie Schironowitz, Polska), Markstädt, Fünfteichen (obecnie Miłoszyce, Polska), Groß-Rosen, Flossenbürg, Leonberg (podobóz obozu koncentracyjnego Natzweiler-Struthof) i Mühldorf. Został wyzwolony przez członków armii amerykańskiej 30 kwietnia 1945 roku.
Z 72 członków rodziny tylko sześciu przeżyło Holokaust. Jego rodzice i dwójka młodszego rodzeństwa zostali zamordowani w Auschwitz, ale po wojnie pozostał w Niemczech i studiował w Monachium. W tym czasie pracował również dla Żydowskiego Instytutu Naukowego w Nowym Jorku "i zajmował się zbieraniem doświadczeń młodych ludzi, którzy przeżyli lata niewoli". Jego zadaniem było spisanie tych zapisków w języku naocznych świadków i zachowanie ich bez literackich dodatków". W 1952 r. napisał pracę doktorską w Monachium na temat "Intensywności próchnicy różnych narodów i grup etnicznych", a w 1961 r. na temat "Regionalnych różnic w układzie ABO między różnymi okręgami Górnej Bawarii". Stał się "popularnym lekarzem" w Monachium i "szanowanym członkiem" społeczności żydowskiej, w której zarządzie zasiadał przez wiele lat. W 1964 r. ożenił się z Renee Koenig, ocalałą z Holokaustu, i mieli troje dzieci. Bornstein zmarł w 1978 roku w wieku 55 lat.
Na sugestię swojego nauczyciela Maxa Mikoreya, Bornstein zaczął spisywać swoje doświadczenia. W książce "The Long Night - A Report from Seven Camps", opublikowanej po raz pierwszy w 1967 roku, stara się "spojrzeć wstecz na to doświadczenie i pozwolić, by przemówiły tylko fakty, bez komentarza, bez obciążania czytelnika osobistymi emocjami". W 2015 roku jego książka została przetłumaczona na język angielski przez jego córkę Noemie Lopian pod tytułem "The Long Night: A True Story". W 2018 r. angielskie tłumaczenie z przedmową Davida Camerona zostało wybrane na Dzień Pamięci o Holokauście 2018 r. W 2020 r. książka została ponownie opublikowana w oryginalnej wersji z przedmową Charlotte Knobloch.