Teodor Drapiewski (* 13 stycznia 1880 w Gackach, powiat świecki; † 10 lub 31 sierpnia 1942 w ośrodku zagłady Hartheim w Alkoven, Austria) był polskim księdzem, który został zamordowany przez narodowych socjalistów i jest czczony jako męczennik II wojny światowej. Jego proces beatyfikacyjny został otwarty w 2003 roku.
Teodor Drapiewski dorastał jako jedno z dziesięciorga dzieci w ściśle katolickiej rodzinie rolniczej w Gackach w powiecie świeckim. Jego ojciec zmarł w 1889 roku. W 1897 r. przeprowadził się z matką do Pelplina, gdzie pobierał prywatne nauki. Chciał zostać misjonarzem i zdecydował się na studia kapłańskie u Misjonarzy Steylera w Nysie. Stamtąd przeniósł się do Mödling koło Wiednia. Śluby wieczyste złożył 1 listopada 1907 r., a święcenia kapłańskie przyjął 23 lutego następnego roku.
Następnie krótko studiował historię i literaturę polską w Krakowie, a w kwietniu 1909 r. udał się w swoją pierwszą podróż misyjną do Brazylii. Spędził dwa lata w Kurytybie i wraz ze Stanisławem Trzebiatowskim wydawał czasopismo Gazeta Polska w Brazylii oraz wspólnie wybudowali kościół. Drapiewski założył także Związek Narodowy Polaków w Brazylii.
W 1911 roku wyjechał do Ponta Grossa. Pół roku później został przeniesiony do Cruz Machado, gdzie w niezwykle trudnych warunkach pracował jako misjonarz przez osiem lat. Później nastąpił kolejny pobyt w Kurytybie. Drapiewski powrócił do Polski w 1924 r. i opublikował kilka czasopism misyjnych. W latach 1928-1939 był rektorem misji w Bruczkowie i Rybniku.
Podczas okupacji niemieckiej w Polsce obowiązywał zakaz głoszenia kazań w języku polskim. Drapiewski wielokrotnie sprzeciwiał się temu nakazowi i został aresztowany 10 maja 1940 r., a sześć dni później przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Stamtąd jego droga wiodła przez obóz koncentracyjny Gusen do Mauthausen. Tam został zmuszony do pracy przymusowej i musiał pracować w kamieniołomach oraz przy budowie krematorium. 8 grudnia 1940 r. został przewieziony z powrotem do obozu koncentracyjnego Dachau. Tam jego stan zdrowia się pogorszył. Cierpiał na ropnie na nogach. Pewnego dnia upadł podczas porannego apelu i został przewieziony do ośrodka zagłady Hartheim, gdzie został zamordowany 10 lub 31 sierpnia 1942 r. w ramach eutanazji więźniów.
23 kwietnia 2008 r. na szczeblu diecezjalnym zakończono przygotowania do jego beatyfikacji.
Teodor Drapiewski. W: Irmgard Aschbauer, Andreas Baumgartner, Isabella Girstmair (red.): Tylko w czynie jest wolność. Opór przeciwko narodowemu socjalizmowi motywowany religią. Biografie i wkład w Międzynarodowe Sympozjum 2009, Edition Mauthausen, Wiedeń 2010, ISBN 978-3-902605-17-7, s. 37 f.