Josef Nechemja Kornitzer (hebr. יוסף נחמיה קוורניצר, ur. 12 grudnia 1880 (10 Tewet 5641) w Nagyszőlős (jid. Söjlesch), Austro-Węgry; zm. 28 kwietnia 1933 (2 Ijjar 5693) w Krakowie, Rzeczpospolita Polska) był węgiersko-polskim rabinem.
Josef Nechemja Kornitzer urodził się w 1880 r. jako syn rabina Akiby Kornitzera. Jego matką była Reisel, córka Simona Schreibera (Sofera) (1820-1883), naczelnego rabina w Krakowie. Jego matka zmarła w dniu jego brit mila. Stracił ojca, gdy miał jedenaście lat. Dzieciństwo spędził więc z wujem ze strony matki, Szlomo Aleksandrem Soferem-Schreiberem. Otrzymał wykształcenie religijne w latach 1849-1920 pod kierunkiem Yehudy Greenwalda.
W 1901 r. ożenił się z Breindel, córką Pinchasa Chaima Kleina z Nagyszőlős. Odrzucił oferowaną mu posadę rabinacką i wybrał stanowisko administracyjne w fabryce mydła. Dopiero po spaleniu fabryki mydła przyjął stanowisko rabina. W 1912 r. został również dyrektorem jesziwy w Nagyszőlős. Po śmierci teścia przejął jego stanowisko rabina w Nagyszőlős, które w 1918 r. stało się częścią Czechosłowacji.
W 1925 r. przeniósł się do Krakowa i został wybrany rabinem Krakowa. Stanowisko to piastował przez osiem lat, aż do śmierci w 1933 roku.
Jego syn Szmuel Szmelka Kornitzer (także Samuel Szmelkes Kornitzer), urodzony w 1905 r., również został rabinem w Krakowie. Jednym z jego zięciów był Szabtai Frankel, a drugim Menachem Zvi Eisenstadt. Ten ostatni był członkiem krakowskiej rady miejskiej, a podczas II wojny światowej uciekł do USA, gdzie założył jesziwę.
Kornitzer zmarł w Krakowie po długiej chorobie. Został pochowany na Nowym Cmentarzu Żydowskim w Krakowie. Z przodu i z tyłu jego nagrobka znajdują się inskrypcje.
"חידושי רבי יוסף נחמיה" (hebr.: Odkrycia rabina Josefa Nechemji)
"תורת רבי יוסף נחמיה" (hebr.: Tora rabina Józefa Nechemiasza)
"דרשות רבי יוסף נחמיה" (hebr.: Drashot rabina Josefa Nechemja)
Leszek Hońdo: Nowy Cmentarz Żydowski w Krakowie. Przewodnik - Część 1. Księgarnia Akademicka, Kraków 2006, ISBN 83-7188-916-X, pp. 86-88.