Max Zinovievich Krajewski (ur. 21 września 1901 w Szydłowcu, Imperium Rosyjskie; zm. 1971 w Moskwie) był polsko-rosyjskim architektem.
Max Krajewski urodził się w polskiej części Imperium Rosyjskiego. Ukończył praktykę jako tokarz. W 1919 r. uciekł przed wojną do Zagłębia Ruhry, gdzie początkowo pracował jako niewykwalifikowany robotnik, aż do ukończenia studiów i znalezienia pracy jako wykwalifikowany ślusarz w Herne. Uczył się niemieckiego w szkole wieczorowej i uczęszczał na kursy i wykłady w centrum edukacji dla dorosłych w Bochum, a także na kółko rysunkowe. Wieczorami Krajewski zaczął pracować jako artysta samouk.
W 1923 roku pojechał do Bauhausu w Weimarze bez pieniędzy i spotkał się ze swoim przyjacielem Fritzem Kuhrem. Po przeniesieniu Bauhausu do Dessau w 1924 roku, został czeladnikiem w warsztacie metalowym i mieszkał w Prellerhaus od 1926 roku. Zaprojektował oprawy oświetleniowe dla budynku Bauhausu w Dessau. W 1926 roku został stażystą w biurze projektowym Gropiusa i był zatrudniony od 1927 roku. Był zatrudniony przez Gropiusa jako kierownik budowy osiedla mieszkaniowego Törten, następnie urzędu pracy w Dessau, a w latach 1929/30 osiedla mieszkaniowego Dammerstock w Karlsruhe.
Krajewski wyjechał do Związku Radzieckiego w 1931 roku i pracował jako architekt w Moskwie.
Max Sinowjewitsch Krajewski: Meine Lehr- und Ausbildungsjahre am Bauhaus, w: 50 Jahre Bauhaus Dessau, Wissenschaftliche Zeitschrift der Hochschule für Architektur und Bauwesen, 1976, H. 5/6. 1st Bauhaus Colloquium Weimar from 27 - 29 October 1976 PDF.
Wolfgang Thöner, Ute Ackermann: Bauhaus żyje. Lipsk : Seemann Henschel, 2009, ISBN 978-3-86502-208-0, część 2, s. 62.