Max Adler (ur. 10 lipca 1907 w Haßfurt, zm. 24 czerwca 1981 w Anglii) - niemiecki fizyk.
Adler studiował inżynierię maszynową na uczelniach technicznych w Monachium i Berlinie. Do końca marca 1933 roku pracował w Instytucie Mechaniki Stosowanej Uniwersytetu w Göttingen jako pracownik Ludwig Prandtl i jednocześnie pracował w Cesarzowo-Wilhelmowym Instytucie Badań Prądowych. W tym samym roku uzyskał tytuł doktora na TH Monachium, pracując nad prądem w zakrzywionych rurach do Dr. Ing.
Zgodnie z ustawą o przywróceniu służby zawodowej, szczególnie z powodu zawartego w niej przepisu, osoby uznane za Żydów według nazistowskiej definicji, z wyjątkiem bardzo nielicznych wyjątków od zatrudniania instytucji państwowych, zamysł Adlera po zakończeniu egzaminu rozbił się na kawałki na stanowisko asystenta w Getyndze lub na uzyskanie stypendium w niemieckiej społeczności naukowej. Zamiast tego wyemigrował do Wielkiej Brytanii, gdzie znalazł pracę w laboratorium badawczym General Electric w North Wembley, Middlesex.
Od 1939 roku był internowany jako Enemy Alien.O dalszej ścieżce życia Orła, który był uważany za eksperta w dziedzinie hydrodynamiki, aerodynamiki i termodynamiki, nie jest znany po Rurupie. Niemniej jednak został sklasyfikowany przez nazistowskie organy policyjne jako wróg państwowy, a wiosną 1940 r. został umieszczony przez Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy na specjalnej liście G.B., spis osób, które w przypadku udanej inwazji brytyjskiej na wyspę Wehrmacht miały zostać znalezione i aresztowane przez siły specjalne SS, po których następuje okupacja.
Prąd w zakrzywionych rurach, 1934.