Johannes von Buttlar, właściwie Johannes Busacker (* 20 kwietnia 1940 r. w Berlinie), znany również pod nazwiskiem Johannes Treusch von Buttlar-Brandenfels, jest autorem publikującym książki na tematy takie jak ezoteryka czy UFO, a także anti-aging i astrofizyka. Naukowy charakter książek Buttlara został zakwestionowany przez kilku recenzentów i naukowców.
Buttlar urodził się jako Johannes Busacker. Później przyjął pseudonim Johannes Treusch von Buttlar-Brandenfels. Jego ojcem był Hans Busacker, inżynier dyplomowany. 28 marca 1969 r., w wieku 28 lat, przyjął nazwisko Johannes Freiherr Treusch Buttlar-Brandenfels, a więc nie należy do historycznej rodziny von Buttlar. Buttlar mieszka na równinie Reichenau w Karyntii. W 1964 r. ożenił się ze śpiewaczką operową Elise Sack w Uxbridge/Middlesex w Anglii.
Buttlar często sprawia wrażenie naukowca (ściślej: "astrofizyka") podczas wystąpień publicznych, w artykułach w gazetach i czasopismach, w programach typu talk show, w reklamach książek oraz na targach UFO i ezoterycznych. Szczegóły dotyczące jego kariery naukowej można znaleźć w opisach jego książek: jest tam napisane, że studiował psychologię i filozofię w Australii, a następnie brał udział w ekspedycjach geologicznych. Był członkiem specjalnej jednostki wojskowej. Wreszcie kontynuował studia w Anglii w zakresie astronomii, fizyki i matematyki. W 1969 r. Królewskie Towarzystwo Astronomiczne przyznało mu tytuł Fellow. Następnie zbierał dane naukowe na całym świecie w Instytucie Informacji Naukowej (ISI), po czym awansował na "kierownika Wydziału Środkowoeuropejskiego". We wstępie do swoich książek "Planeta Adama" i "Raport Buttlara" Buttlar na początku lat 90. używał nazwy "doktor nauk". Niedługo później ten tytuł, który poprzedzał jego nazwisko, znów zniknął z okładek jego książek. Wyjaśnienie tego zjawiska znaleziono po tym, jak dziennikarze magazynu informacyjnego "Der Spiegel" natrafili na akta klientów handlarza tytułami Hansa Herberta Haina. W dokumencie tym odnotowano wpłatę Buttlara w wysokości 9490 marek za sfałszowany tytuł doktora (Dr. rer. nat.) z tytułowego młyna "Uniwersytet Praski" w dniu 7 listopada 1990 r., w związku z czym wszczęto postępowanie o nadużycie tytułu. W 1992 r. umorzono postępowanie sądowe przeciwko Buttlarowi, pod warunkiem, że nie będzie on już używał w Niemczech tytułu doktora. Jako członek Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego, jego obowiązki polegały zasadniczo na opłacaniu rocznej składki członkowskiej w wysokości ok. 100 marek. Z powodu zaległości w opłatach stracił członkostwo w 1989 r. i od tego czasu nie może używać nazwy Stowarzyszenia. W Institute for Scientific Information (ISI), prywatnej firmie z siedzibą w Filadelfii, Buttlar pracował jako przedstawiciel według swojego przełożonego, którego zadaniem było oferowanie bibliotekarzom tzw. Science Citation Index (zestawienie najważniejszych artykułów naukowych opublikowanych w danym roku). Na początku 1998 r. Buttlar w wywiadzie dla Zeitmagazin określił swoje kwalifikacje: W 1961 r. studiował na Uniwersytecie Queensland, ale nie mógł ukończyć studiów z powodu (zagrażającego życiu) ukąszenia kleszcza. Uniwersytet Queensland nie znalazł w swoich rejestrach żadnych dowodów potwierdzających zapisanie go na studia, ale jest to zgodne z oświadczeniem Buttlara, że wycofał się na początku pierwszego semestru. Po powrocie do Europy studiował gościnnie w Wielkiej Brytanii w Ealing Technical College, a następnie na Uniwersytecie w Leeds. Nie miał jednak czasu na zdobywanie stopni naukowych. W jaki sposób Ealing Technical College miałby się przyczynić do akademickiego wykształcenia Buttlara jako "astrofizyka", nie jest jasne dla fizyka Pössela, ponieważ oferował on jedynie kursy z przedmiotów użytkowych, takich jak projektowanie mody, marketing i księgowość, ale nie z fizyki, matematyki czy astronomii.Na kanale telezakupowym HSE24 Buttlar oferuje do sprzedaży suplementy diety.
W sierpniu 1972 r. von Buttlar opublikował swoją pierwszą książkę pod tytułem Szybciej niż światło. Potem pojawiły się książki na takie tematy, jak ezoteryka, UFO, astrofizyka, a później anti-aging.
W numerze 4/73 Stern odmówił von Buttlarowi jakichkolwiek kompetencji naukowych. W recenzji książki Schneller als das Licht (Szybciej niż światło) wyśmiewał ją jako "parodię książki non-fiction" i obawiał się, że ma ona na celu "nabranie czytelników na głupoty". W recenzji książki Zeitsprung Heinricha Sattera w "FAZ" skrytykował, że "problemy, które należą do [...] najbardziej skomplikowanych, są przedstawiane 'szerokiej publiczności'". W tym celu stosuje się uproszczenia - aż do przekroczenia granicy rozsądku". Dziennikarz naukowy Dirk Lorenzen skrytykował chronologicznie chaotyczny styl narracji książki Czasoprzestrzeń - prowokacja stworzenia, której zasadnicze stwierdzenia często ginęły pod rozległymi anegdotami, opisami prywatnych spotkań i zabawnymi historyjkami. Spekulacje są zabawne, ale mało zrozumiałe. Nie należy się po niej spodziewać poważnego, poprawnego dydaktycznie wprowadzenia do zagadnień przestrzeni, czasu i grawitacji. Buttlar często wykorzystuje całe fragmenty i obszerne części rozdziałów ze swoich wcześniejszych prac w nowych tytułach książek, nie informując o tym wyraźnie czytelnika. Na przykład 49% treści Zeitrißu z 1989 r. zostało zaczerpniętych dosłownie z trzech starszych książek. Często też przejmuje materiał z książek i artykułów innych autorów, w dosłownym lub nieco zmienionym brzmieniu, nie zaznaczając, że uzurpuje sobie prawo do intelektualnego dorobku innych. Literatura fachowa, na którą powoływał się w swoich wykazach źródeł, nie nawiązywała treściowo do tekstu głównego. Wiele zasadniczych nieporozumień w pracach Buttlara wynikało z odwoływania się do popularnonaukowych i ogólnie zrozumiałych prezentacji, którymi Buttlar rekompensował swoją niepełną znajomość fizyki. W różnych przypadkach można było zidentyfikować te popularne modele naukowe. Na przykład rozdziały dotyczące właściwości fizycznych planet Mars i Pluton w książce Buttlara Life on Mars (Życie na Marsie) są częściowo splagiatowane, zdanie po zdaniu, z pierwszego tomu serii Isaaca Asimova The Exact Secrets of Our World (Nowy przewodnik po nauce Isaaca Asimova), wydanej trzy lata wcześniej. Buttlar przejął od Asimova te same nazwiska, stwierdzenia, postacie, aluzje i wyjaśnienia, nie zmieniając ich kolejności. W sumie tylko te adopcje stanowią 3% tekstu Life on Mars, a jest wiele innych przykładów. W wykazie źródeł Buttlar nie powołuje się jednak na książkę Asimova. Książka Die Methusalemformel (Formuła Metuzela), wydana w 1994 roku, jest identyczna z książką Der Menschheitstraum (Marzenie ludzkości), wydaną w 1975 roku, z wyjątkiem korekty i drobnych uzupełnień.Według fizyka Markusa Pössela, opisy Buttlara "zasadniczo charakteryzują się brakiem przeglądu i mnóstwem fundamentalnych nieporozumień". Książki Buttlara są pełne błędów. Nie rozumiał nawet prostych rzeczy, o których student fizyki dowiaduje się już na wykładach wprowadzających, takich jak pole grawitacyjne Newtona. Buttlar nie rozumiał znaczenia rozwiązania Einsteinowskich równań pola opisujących fizyczne zjawisko grawitacji. Jego twierdzenie, że Roy Kerr udowodnił, że czarne dziury muszą się obracać, jest fałszywe, ponieważ metryka Schwarzschilda i metryka Kerra jako rozwiązania w równym stopniu spełniają równania Einsteina i nie ma żadnego powodu, opartego jedynie na teorii względności, by preferować obracające się lub nieobracające się czarne dziury. Po tych fałszywych poglądach następują kolejne niezrozumiałe założenia i błędy Buttlara, które świadczą o braku wcześniejszego wykształcenia w dziedzinie fizyki. Chociaż Buttlar w wielu miejscach opisuje podróże statków kosmicznych i przekraczanie mostów Einsteina-Rosena, czytelnik pozbawiony jest wielu powodów zasadniczej nieprzejezdności mostów Einsteina-Rosena, które przemawiają przeciwko scenariuszom Buttlara. Na przykład Kerr nie wykazał, że w wirujących czarnych dziurach w ogóle istnieją struktury tunelowe, jak twierdzi Buttlar. Rozważania Buttlara na temat stabilności białych dziur są również amatorskie i nieuzasadnione: przedstawia on je jako możliwe wyjaśnienie kwazarów, co nie odpowiada obecnemu stanowi nauki, po tym jak w połowie lat 70. ubiegłego wieku udowodniono niestabilność białych dziur.
Szybciej niż światło. O nieograniczonych możliwościach człowieka. Düsseldorf/Wiedeń 1972, ISBN 3-612-26360-9.
Podróże do wieczności. Człowiek przezwycięża czas i przestrzeń. Düsseldorf/Wiedeń 1973, ISBN 3-430-11614-7.
Marzenie ludzkości. Naukowcy na tropie nieśmiertelności. Düsseldorf/Wiedeń 1975, ISBN 3-430-11615-5.
Skok w czasie. W pogoni za ostatnimi zagadkami naszego życia. Monachium 1977, ISBN 3-570-06977-X.
Zjawisko UFO. Monachium 1978, ISBN 3-570-05044-0.
Supermensch. Konkretna wizja naszej przyszłości. Monachium 1979, ISBN 3-426-26150-2.
Most Einsteina-Rosena. W drodze do pozaziemskiej inteligencji. Monachium 1982, ISBN 3-570-06755-6.
Pochodzą one z obcych gwiazd. Inteligencje w przestrzeni. Monachium 1986, ISBN 3-89350-523-7.
Życie na Marsie. Najnowsze odkrycia NASA. Monachium 1997 (nowe wydanie pierwszego wydania z 1987 r.), ISBN 3-7766-1474-9.
Supernova. Najnowsze odkrycia kosmiczne. Narodziny nowego światopoglądu. Monachium 1988, ISBN 3-7766-1532-X.
Smocze Ścieżki. Strategie tworzenia. Monachium 1990, ISBN 3-7766-1642-3.
Rozdarcie czasowe. Spotkanie z Niepojętym. Monachium 1990, ISBN 3-548-34716-9; Monachium 2002, ISBN 3-453-12301-8.
Raport Buttlara. Nauka o przygodach. Wiedeń 1991, ISBN 3-8000-1454-8.
Adam's Planet. Raj leżał na Phaethonie. Monachium 1991, ISBN 3-7766-1691-1.
Boża kostka do gry. Los czy przypadek. Monachium 1992, ISBN 3-7766-1749-7; Monachium 2001, ISBN 3-453-18096-8.
Szansa biologiczna. 100 lat witalności i zdrowia. Klagenfurt 1992, ISBN 3-7043-2140-0.
Strażnicy Edenu. Monachium 1993, ISBN 3-453-06918-8.
Terraformowanie: Ostatnia szansa dla ludzkości. Monachium 1994, ISBN 3-7766-1850-7.
Formuła Methuselah. Klucz do wiecznej młodości. Essen 1994, ISBN 3-7766-7006-1.
Obcy z Roswell. Bergisch Gladbach 1996, ISBN 3-404-13972-0; Augsburg 2002, ISBN 3-8289-3416-1.
Doświadczenia spoza ciała. Out of Body. Praktyka, szanse, ryzyko. Monachium 1997, ISBN 3-7766-1979-1.
Podróże w czasie. Paradoks babci" lub Przybysze z przyszłości. Bergisch Gladbach 1998, ISBN 3-7857-0896-3.
Einstein do potęgi drugiej. Skok kwantowy nowej wiedzy. Monachium 1998, ISBN 3-7766-2049-8.
Projekt Aurora. Kolonia 1999, ISBN 3-8025-1389-4.
Szepczący kamień. Bogowie, kapłani, królowie: Tajemnica kryształowych wyroczni. Monachium 2000, ISBN 3-89631-328-2.
z Konstantym Meylem: Neutrino Power. Eksperymentalny dowód na istnienie energii kosmicznej rewolucjonizuje nasze spojrzenie na świat. Marktoberdorf 2000, ISBN 3-9806584-8-1.
Strategia witalności. Poradnik, jak zachować młodość i atrakcyjność. Wiedeń 2000, ISBN 3-85050-069-1.
Fragment Alfa. Marktoberdorf 2001, ISBN 3-9807519-3-7.
Szybciej niż światło: postępy w osiąganiu celów niemożliwych. Bergisch Gladbach 2003, ISBN 3-404-60518-7.
To, co wczoraj było niemożliwe. Monachium 2004, ISBN 3-7766-2397-7.
Formuła Methuselah. Monachium 2004, ISBN 3-7766-2411-6.
z Trutzem Hardo: Supersurfing. Podróże w czasie i przestrzeni. 2005, ISBN 3-89845-113-5.
Encyklopedia substancji witalnych: Podaruj latom więcej życia. 2006, ISBN 3-938656-66-2.
RaumZeit: Prowokacja tworzenia. Monachium 2009, ISBN 978-3-7766-2599-8.
Komba wieku młodzieńczego: sposób na przetrwanie - zdrowy i radosny aż do późnej starości. Monachium 2013, ISBN 978-3-517-08827-3.
Winfried C. Schmitt: Milionerzy cyrkulacji. Spotkania, rozmowy i doświadczenia z 44 pisarzami. Gauke Verlag, Münden 1988, ISBN 3-87998-075-6.
Gisi i Michael Redepenning: Wywiad z von Buttlarem. W: Playboy. Nr 5, maj 1990 r., s. 42-49.
Fritz Rumler: Łowienie ryb w Drüben. W: Der Spiegel. Jg. 48, nr 23 z 6 czerwca 1994 r., s. 200-202.
Plagiat z Pretorii. W: Der Spiegel. Jg. 50 (1996), nr 17 z 22 kwietnia, s. 81-87.
Mars. Nowa Ziemia. W: Quest for knowledge Magazine. Vol. 1 (1997) No. 3, pp. 48-50, ISSN 1366-7971.
Jörg Albrecht: Czy to jest droga do przyszłości? W: Zeitmagazin. Nr 8, 12 lutego 1998 r., s. 22-25.
Markus Pössel: Fantastyczna nauka. O Erichu von Däniken i Johannesie von Buttlar. Rowohlt, Hamburg 2000, ISBN 3-499-60259-8.
"Tak, Buttlar nadal istnieje ...". Autorka bestsellerów powraca. Z nowymi projektami. W: Tajemnice. Kontrowersyjne, tajemnicze, budzące wątpliwości. Vol. 4, No. 1, 2007, pp. 46-49, ISSN 1660-4377.
Johannes von Buttlar: Hamulec wieku. Nadaje latom więcej młodości. W: Naturalnie młodzi. (= Matrix 3000/Special Issue) No. 9, 2009, pp. 18-23, ISSN 1439-4154.
Rudolf Kippenhahn: Uderzenie w czasoprzestrzeń. Bild der Wissenschaft Deutsche Verlags-Anstalt, 3/1989, s. 146 i nast.