Augustyn Dobrowolski (* ok. 1600; † 15 sierpnia 1665 w Schwiebus) był polskim duchownym rzymskokatolickim, teologiem, cystersem, przeorem i autorem okresu baroku.
Augustyn (łac. Augustinus; pol. Augustyn) Dobrowolski był przeorem klasztoru cystersów w Paradyżu i administratorem dóbr opactwa od 1642 r. aż do śmierci. Był prokuratorem Polskiej Kongregacji Cystersów w Rzymie, gdzie w 1647 r. ukazała się jedna z jego książek (którą podpisał jako przeor Paradyża).
Obok jezuitów Mikołaja Łęczyckiego (1574-1653) i Kaspra Drużbickiego (1590-1662), Dobrowolski był ważnym autorem polskiej kontrreformacji w epoce baroku. Szczególnie wpływowy był jego modlitewnik Paradisus Eucharisticus (o Mszy, świętych, Matce Bożej) z objaśnieniami i instrukcjami dla kapłanów.
Septem sacrae phialae coronatae, seu septem praxes septem altaria privilegiata visitandi septemplici B. Mariae Virginis coronae accomodatae septem Almae Urbis celeberrimarum indulgentiis in fronte signatae... denique coronam Jesu Christi Salvatoris Nostri texendi quadruplici praxi augmentatae. Rzym 1647 (Dedykacja dla kardynała Gaspare Mattei, 1598-1650)
Paradisus eucharisticus in paradiso mariano sacri Ordinis Cisterciensis plantatus. Lublin 1652.
Semina Paradisi Florigera Collecta Pro Thermis Animarvm Exædificatis. Thermae animarum ex floribus seminun paradisi deductae et pro caelesti paradiso sese exercentibus exaedificatae. Poznań 1664.
Camille Hontoir (1876-1958): Dobrowolski (Augustyn). W: Dictionnaire de spiritualité, tom 3, kolumna 1461.
Eugène Manning: Dobrowolski (Augustyn). W: Dictionnaire des auteurs cisterciens. Abbaye Notre-Dame de Saint-Rémy de Rochefort, Rochefort, Belgia, 1975-1978, s. 214.