August Fryderyk Moszyński (* 25 stycznia 1731 w Dreźnie; † 11 czerwca 1786 w Padwie) był polskim hrabią, architektem i wolnomularzem.
August Fryderyk Moszyński był synem Jana Kantego Moszyńskiego i Fryderyki Aleksandryny von Cosel, córki króla Augusta Mocnego. Stracił ojca w 1737 r. i od tego czasu żył pod opieką cesarskiego hrabiego Heinricha von Brühla. W 1755 r. ożenił się z Teofilą Potocką, córką Stanisława Potockiego (1698-1760), który był wówczas gubernatorem Kijowa. Podczas ślubu król Polski August III odznaczył go Orderem Orła Białego. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1764 roku. Z małżeństwa urodził się jeden syn, Jan Nepomucen Moszyński.
Moszyński kształcił się w szkole kadetów w Dreźnie. Następnie studiował architekturę u Gaetano Chiaveriego i podróżował do Francji, Anglii i Włoch. Po powrocie z Grand Tour, w 1750 r. został mianowany starostą grodowym Inowłodza. Był posłem na sejm ekstraordynaryjny w Inflantach. Po śmierci Ignacego Humieckiego otrzymał tytuł stolnika wielkiego koronnego (łac. dapifer Regni) 6 czerwca 1752 r. Moszyński miał trzy pasje: Kobiety, alchemię i swój pokaźny księgozbiór. W zamian musiał sprzedać cały swój majątek, w tym urzędy: urząd starosty zamku w Inowłodzu sprzedał swojemu krewnemu Leonowi Moszyńskiemu, urząd starosty zamku w Dymerze (Ukraina), który nabył po śmierci kasztelana kijowskiego Kazimierza Steckiego, sprzedał Eustachemu Potockiemu, a kilka wsi pod Lwowem sprzedał Stanisławowi Lubomirskiemu.
Nowo wybrany król Stanisław August odznaczył go w 1765 r. Orderem św. Stanisława i powierzył mu nadzór nad królewskimi teatrami, pałacami i kolekcjami. Moszyński wykorzystał przychylność króla i założył konsorcjum z kapitałem 400 000 talarów, do którego dołączyli kupiec Peter Tepper, berliński bankier Georg Wilhelm Schweiger i baron Gartenberg. W dniach 27 lipca i 1 sierpnia 1765 r. podpisali oni z królem umowę upoważniającą konsorcjum do bicia monet z wizerunkiem nowego króla. Jako szef mennicy w Krakowie, Gartenberg zlecił bicie tam monet miedzianych. Moszyński zlecił bicie złotych i srebrnych monet w Warszawie. Dało mu to możliwość realizowania swojej pasji do "produkcji złota"; próbował produkować złoto syntetycznie. Wkrótce jednak Gartenberg przejął również zarządzanie mennicą w Warszawie. To był koniec alchemicznego laboratorium Moszyńskiego.
W uznaniu zasług król nadał Moszyńskiemu kilka majątków w okolicach Bracławia, w tym Muszorów, Romanówkę i Papuszyńce. W 1769 r. Moszyński został wielkim mistrzem loży masońskiej.