Jost Ludwig Dietz (łac. Jodocus Ludovicus Decius, pol. Justus Ludwik Decjusz; * ok. 1485 w Weißenburgu, obecnie: Wissembourg, Département Bas-Rhin, Francja; † 1545 w Krakowie) był krakowskim dyplomatą pochodzącym z Alzacji, człowiekiem pieniądza, sekretarzem króla Zygmunta Starego, później jego doradcą i zarządcą mennicy królewskiej.
Początkowo był ulubieńcem, sekretarzem i pracownikiem Jakuba Bonera, królewskiego bankiera i zarządcy żup solnych w Wieliczce i Bochni. Dzięki swoim talentom i zdolnościom szybko zyskał wpływy i zawarł osobiste znajomości m.in. z Marcinem Lutrem i Erazmem z Rotterdamu.
W 1528 r. nabył działkę w okolicach Krakowa, ze wsią Wola Chełmska, i zlecił włoskim architektom budowę willi w stylu włoskim. Ukończona w 1535 r. willa stała się miejscem spotkań wielu wybitnych ludzi tamtych czasów. Od nazwiska właściciela wieś przemianowano na Wolę Justowską.
Willa, zwana "Willą Decjusza", służy dziś Stowarzyszeniu o tej samej nazwie, którego członkami są najważniejsze osobistości w Polsce.
Jost Ludwig Dietz napisał łacińskie dzieło w trzech tomach zatytułowane De vetustatibus Polonorum ("O starożytnościach Polski"). Opierając się na wymyślonych lub sfałszowanych źródłach, opisał długą listę nieistniejących królów sarmackich, mitycznych przodków Polaków.
Memorandum o monetach
Aleksander Hirschberg: O życiu i pismach Justa Ludwika Decyusza. 1485-1545. Lwów 1874 (wersja zdigitalizowana)
Alfons Perlick: Decjusz, Jost Ludwig. W: New German Biography (NDB). Volume 3, Duncker & Humblot, Berlin 1957, ISBN 3-428-00184-2, s. 542 (wersja zdigitalizowana).