Andrzej Bielecki, także André Bielecki, (* 17 września 1907 w Krakowie, Polska; † 1959) był polskim śpiewakiem operowym w zakresie głosu tenorowego.
Andrzej Bielecki początkowo studiował prawo na Uniwersytecie Krakowskim i zdał państwowy egzamin prawniczy. Od 1928 r. pobierał lekcje śpiewu i był uczniem Bolesława Wallek-Walewskiego w Krakowie. Przez kolejne 10 lat zdobywał gruntowne wykształcenie wokalne. W 1938 r. zadebiutował w Operze Krakowskiej w małej roli tenorowej w operze Halka. Studia wokalne kontynuował u Kniagina i księdza Bernardino Rizziego w Krakowie.
Podczas II wojny światowej studiował śpiew u Maestro Pesci w Rzymie. W 1942 r. został internowany w obozie koncentracyjnym w pobliżu Isernia. Udało mu się jednak uciec podczas alianckiego nalotu bombowego. Pozostał we Włoszech, ponieważ powrót do ojczyzny nie był możliwy (prawdopodobnie z powodu wydarzeń wojennych). Po przesłuchaniu został natychmiast zaangażowany przez Teatro San Carlo w Neapolu, gdzie zadebiutował w 1944 roku jako malarz Cavaradossi w Tosce. W kwietniu 1944 r. dołączył do polskich sił zbrojnych na uchodźstwie i w tym czasie dał kilka koncertów dla wojsk alianckich we Włoszech.
W 1946 roku odbył udane tournée po Wielkiej Brytanii i Szkocji jako śpiewak pieśni. Na początku lat 50. występował w europejskich centrach muzycznych, w tym w Paryżu. W sezonie 1951/52 występował w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, m.in. w tytułowej roli Fausta i jako książę Schuiski w Borysie Godunowie. W sezonie 1956/57 był stałym członkiem zespołu Teatru Miejskiego we Flensburgu.
Bielecki zmarł w 1959 roku i jako śpiewak jest dziś niemal całkowicie zapomniany.
W 1952 roku Bielecki zaśpiewał rolę Schuiskiego u boku Borysa Christoffa (w roli tytułowej) w legendarnym nagraniu studyjnym Borysa Godunowa. Nagranie zostało wydane przez EMI; dyrygentem był Issay Dobrowen. Bielecki wcielił się również w dwie mniejsze role Chruszczowa i Missaila w tym nagraniu. Borys Godunow pozostał jego jedynym ważnym nagraniem operowym. Głos Bieleckiego charakteryzuje się w nagraniu "nosowym, niemal płaczliwym" tonem. Bielecki śpiewa rolę Schiuskiego z "wielką perfidią"; jednak głos brzmi "nieco zmęczony". Ogólnie jednak Bielecki jest "przekonujący" jako książę Szujski. Przed nagraniem kilkakrotnie śpiewał rolę Schiuskiego na scenie u boku Christoffa.
Bielecki dokonał również nagrań jako solista tenorowy z Chórem Kozaków Dońskich Serge'a Jaroffa. Oprócz prawdziwego nazwiska, w niektórych nagraniach jako solista występował pod pseudonimem "A. Stanislavitsch".
Karl-Josef Kutsch, Leo Riemens: Großes Sängerlexikon. Czwarte, rozszerzone i zaktualizowane wydanie. Monachium 2003, ISBN 3-598-11598-9. tom 1: Aarden-Castles, s. 411.