Aleksandra Brusztein (ros. Александра Яковлевна Бруштейн, także inna pisownia imienia, ur. 11 sierpnia 1884 w Wilnie, Imperium Rosyjskie; zm. 20 września 1968 w Moskwie, Związek Radziecki) - polsko-radziecka pisarka.
Aleksandra Brusztein była córką żydowskiego lekarza i polskiego polityka Jakoba Wygodskiego, który stał się ofiarą Holokaustu w Wilnie w 1941 r., i Eleny Semonowny Jadłowkiny. Uczęszczała do Bestushevskiye kursy w Petersburgu, a po rewolucji 1905 r. zaangażowała się w Polityczny Czerwony Krzyż dla więźniów politycznych przetrzymywanych w twierdzy Schlüsselburg.
Po rewolucji październikowej w 1917 r. pracowała w kampaniach na rzecz alfabetyzacji i w teatrze politycznym. Napisała ponad sześćdziesiąt sztuk dla teatru dziecięcego i młodzieżowego, w tym adaptacje teatralne literatury klasycznej, takie jak Don Kichot w 1928 roku, Chata wuja Toma w 1948 roku i Afera Dreyfusa w 1961 roku, niektóre sztuki również pod pseudonimem A. Ya Nirge.
Napisała wspomnienia "Pages of the Past" (1952) i autobiograficzną trylogię "The Road Goes Far Away..." (1956-1961).
Brusztein była żoną lekarza Izraela Siergieja Bruszteina (1873-1947); jej córka Nadieżda Nadieżdina (1908-1979) była tancerką baletową Baletu Bolszoj i choreografem.
Odniesienia w:
Frida Vigdorova: Empty Eyes & Magic Eyes, w: New Leader, styczeń 1964, Vol. 47 (1), s. 18 ISSN 0028-6044
Catherine Schuler: Female Theatrical Entrepreneurs in the Silver Age: A Prerevolutionary Revolution, w: Theatre History Studies, styczeń 1993, t. 13, s. 79 ISSN 0733-2033