Nino Haratischwili (gruzińskie ნინო ხარატიშვილი; * 8 czerwca 1983 r. w Tbilisi, Gruzińska SRR, Związek Radziecki) - gruzińsko-niemiecki reżyser teatralny, dramaturg i powieściopisarz.
Nino Haratischwili dorastała w Tbilisi, z wyjątkiem lat 1995-1997, kiedy mieszkała w Niemczech, ponieważ jej matka uciekła z nią z Gruzji przed wojną domową i znalazła pracę w wiosce niedaleko Lübbecke. W wieku 14 lat wróciła sama do Gruzji. W rodzinnym mieście uczęszczała do szkoły z rozszerzonym nauczaniem języka niemieckiego. Jako nastolatka założyła "Fliedertheater", niemiecko-gruzińską grupę teatralną, dla której w latach 1998-2003 regularnie pisała i reżyserowała sztuki. Po ukończeniu studiów na wydziale reżyserii filmowej w Państwowej Szkole Filmowej i Teatralnej w Tbilisi, w latach 2003-2007 studiował reżyserię teatralną w Akademii Teatralnej w Hamburgu.
Jako reżyser Nino Haratischwili był odpowiedzialny za liczne światowe premiery, m.in. w Deutsches Theater Göttingen, Kampnagel Hamburg i Thalia Theater. Jej teksty dramatyczne zdobyły wiele nagród.
Za swoją debiutancką powieść Juja (2010) Haratischwili znalazła się na długiej liście do German Book Prize oraz na krótkiej liście do ZDF-aspekte Literature Prize. Jej druga powieść Mein sanfter Zwilling (2011) otrzymała nagrodę Hotlist przyznawaną przez wydawców niezależnych. W 2014 r. ukazała się trzecia powieść Nino Haratischwili Das achte Leben (Dla Brilki), za którą otrzymała stypendium "Border Crosser" Fundacji Roberta Boscha na badania w Rosji i Gruzji. W 2018 r. znalazła się na krótkiej liście do German Book Prize z powieścią Kot i generał. Dla Arte nakręciła 52-minutowy dokument telewizji NDR Georgien erzählt (Gruzja opowiada) z okazji Targów Książki we Frankfurcie - krajem goszczącym była Gruzja: Ramblings with Nino Haratischwili with director Eva Gerberding.Nino Haratischwili mieszka jako autor i reżyser w Hamburgu.
2008: Nagroda autorska Heidelberg Stückemarkt (wraz z Philippem Löhle) za Liv Stein
2008: Nagroda im. Rolfa Maresa za Agonię w Teatrze Lichthof w Hamburgu
2010: Nagroda promocyjna Nagrody im. Adelberta von Chamisso
2011: Nagroda za debiut przyznana przez Buddenbrookhaus za powieść Juja
2011: Hotlist - Nagroda Książkowa Niezależnych Domów Wydawniczych za powieść Mein sanfter Zwilling (Mój delikatny bliźniak)
2011: Nagroda Promocji Literatury im. Kranichsteinera
2012: Stypendium "Border Crosser" Fundacji Roberta Boscha za powieść "Das achte Leben" (Dla Brilki)
2015: Nagroda Literacka Koła Kulturalnego Gospodarki Niemieckiej
2015: Nagroda im. Anny Seghers
2017: Nagroda Literacka im. Herthy Koenig
2017: Stypendium w ramach Nagrody Lessinga Wolnego i Hanzeatyckiego Miasta Hamburg
2018: Nagroda Literacka im. Bertolta Brechta za sztuki teatralne i powieść Das achte Leben (Dla Brilki)
2018: Nominowany (na krótkiej liście) do Niemieckiej Nagrody Książkowej za książkę Kot i generał.
2018: Nagroda Saba (Gruzja)
2019: Nagroda Pamięci Schillera
2021: Mülheimer KinderStückePreis for Löwenherzen (także Nagroda Jury Młodzieżowego)
Kuzynka i Bekina. Katzengraben-Presse, Berlin 2001, ISBN 3-910178-36-7.
Georgia/Liv Stein. Dwie sztuki. Verlag der Autoren, Frankfurt am Main 2009, ISBN 978-3-88661-318-2.
Juja. Powieść. Verbrecher-Verlag, Berlin 2010, ISBN 978-3-940426-48-2.
Mój delikatny bliźniak. Powieść. Frankfurter Verlagsanstalt, Frankfurt 2011, ISBN 978-3-627-00175-9.
Gniew/Wszechświat radiowy. Dwie sztuki. Verlag der Autoren, Frankfurt am Main 2011, ISBN 978-3-88661-342-7.
Ósme życie (dla Brilki). Powieść. Frankfurter Verlagsanstalt, 2014, ISBN 978-3-627-00208-4.
Kokoro. W: Manana Tandashvili: Między Wschodem a Zachodem. Sztuki teatralne z Gruzji, Theater der Zeit, Berlin 2015, s. 175ff, ISBN 978-3-95749-061-2.
Jesień Przedmiotów. Trzy sztuki. Verlag der Autoren, Frankfurt am Main 2015, ISBN 978-3-88661-373-1.
Kot i generał. Powieść. Frankfurter Verlagsanstalt, 2018, ISBN 978-3-627-00254-1.
Brak światła. Powieść. Frankfurter Verlagsanstalt, 2022, ISBN 978-3-627-00293-0.
2006: Z, premiera w reżyserii własnej w Thalia in der Gaußstraße Hamburg (z Nadine Nollau i Jacobem Weigertem)
2006: Drei Sekunden, premiera, reżyseria własna, dni warsztatowe w Burgtheater w Wiedniu
2007: Mein und dein Herz. Medeia, premiera w reżyserii własnej w Kampnagel Hamburg (z Saskią Boden, Guntherem Eckesem, Niną Saritą Müller, Lucią Perazą Rios, Oliverem Törnerem)
2007: Le petit Maitre, premiera, reż. Jette Steckel, Staatstheater Kassel
2007: Agonie, premiera w reżyserii własnej w Lichthof Theater Hamburg (z Ralphem Fellowsem, Thomasem Kleesem, Alisą Levin, Hansem Machowiakiem, Nadine Nollau, Jacobem Weigertem)
2008: Tired People in a Room, UA w reżyserii własnej w Lichthof Theater Hamburg (z Friederike Brühheim, Susanne Pollmeier, Gabrielem Rodriguezem-Silvero, Theresą Rose, Oliverem Törnerem i Renée Zalusky)
2008: SELMA, 13 premiera, reżyseria: Nina Mattenklotz
2009: Liv Stein, premiera w reżyserii własnej w Theater der Stadt Heidelberg (z Ronaldem Funke, Helene Grass, Simone Mende, Antonią Mohr, Moniką Wiedemer)
2009: Algier, premiera w reżyserii własnej w Teatrze Lichthof w Hamburgu (z Solveig Krebs, Alisą Levin, Danielą Merz, Jacobem Weigertem, Vitusem Wieserem)
2010: Le petit maître, własna reżyseria w Badische Landesbühne Bruchsal (z Evelyn Nagel, Alice Katharina Schmidt, Jörg Watolla, Mareike Dick, Markus Hennes, Caroline Elsner)
2010: ZORN, premiera, reż. Felix Rothenhauesler, DT Getynga
2010: Radio Universe, premiera w reżyserii Niny Mattenklotz w Kampnagel Hamburg (z Phillipem Engelhardtem, Yuri Englertem, Brittą Firmer, Vincentem Heppnerem, Zoe Hutmacher, Susanne Pollmeier)
2010: Rok mojego najgorszego szczęścia, premiera, własna reżyseria w Lichthof Theater Hamburg (z Nino Burduli, Lisą Grosche, Solveig Krebs, Susanne Pollmeier, Vereną Reichhardt i Anją Topf)
2011: Das Leben der Fische, premiera, reżyseria własna, DT Goettingen (z Angeliką Fornell, Andreasem Jeßlingiem, Marie-Isabel Walke, Karlem Millerem).
2014: Land der ersten Dinge, premiera 14 listopada 2014 r. w Deutsches Theater Berlin, stworzony na potrzeby projektu The Art of Ageing Europejskiej Konwencji Teatralnej, koprodukcja Słowackiego Teatru Narodowego w Bratysławie i Deutsches Theater Berlin.
Lasha Bugadze: Ekspres Literacki. Frankfurter Verlagsgesellschaft, Frankfurt am Main 2016, ISBN 978-3-627-00223-7.