Stefan Homburg (* 10 marca 1961 r. w Hellersen) jest niemieckim naukowcem zajmującym się finansami. Jest profesorem finansów publicznych, a w latach 1997-2021 był dyrektorem Instytutu Finansów Publicznych na Uniwersytecie Leibniza w Hanowerze. Stał się znany szerszej publiczności dzięki kontrowersyjnej krytyce działań rządu i szerzeniu dezinformacji podczas pandemii COVID-19.
W 1980 r. Homburg ukończył Lessinggymnasium w Düsseldorfie. Został stypendystą Niemieckiej Narodowej Fundacji Akademickiej i rozpoczął studia ekonomiczne, matematyczne i filozoficzne na Uniwersytecie w Kolonii.
W trzecim semestrze napisał wraz ze swoim przyszłym promotorem Bernhardem Feldererem podręcznik Macroeconomics and New Macroeconomics, który został opublikowany po raz pierwszy w 1984 r. i do 2005 r. ukazał się w dziewięciu wydaniach i sześciu językach obcych. W 1985 r. ukończył studia ekonomiczne w Kolonii. W latach 1985-1989 był asystentem naukowym w Kolonii, a w latach 1989-1990 radcą naukowym w Dortmundzie. W 1987 r. uzyskał doktorat z ekonomii na Uniwersytecie w Kolonii z wyróżnieniem summa cum laude. Jego praca doktorska została opublikowana w 1988 r. pod tytułem Theorie der Alterssicherung. W 1991 r. habilitował się i uzyskał venia legendi w dziedzinie ekonomii. W latach 1990-1992 Homburg był profesorem teorii ekonomii na Uniwersytecie w Bonn. W latach 1992-1997 był kierownikiem katedry finansów na Uniwersytecie w Magdeburgu. W Magdeburgu został wybrany na członka Państwowej Komisji Lekarzy i Ubezpieczycieli Zdrowotnych Saksonii-Anhalt na kadencję 1993-1995.
Od 1997 r. Homburg jest profesorem finansów publicznych na Uniwersytecie Leibniza w Hanowerze. Odrzucił kolejne nominacje na Uniwersytecie w Tybindze i na Uniwersytecie w Kolonii. Główne obszary jego badań i nauczania to teoria podatków i prawo podatkowe, makroekonomia, wyrównanie podatkowe i polityka społeczna. W 1997 r. ukazał się jego podręcznik z dziedziny podatków Allgemeine Steuerlehre (Ogólna teoria podatków). W latach 1999-2007 Homburg pełnił funkcję dziekana Wydziału Ekonomii Uniwersytetu w Hanowerze.
W latach 1996-2003 Homburg był współredaktorem czasopism wydawanych przez Verein für Socialpolitik, a mianowicie Zeitschrift für Wirtschafts- und Sozialwissenschaften (1996-1999) oraz Perspektiven der Wirtschaftspolitik (2000-2003).
Jako bezpartyjny pracownik naukowy, Homburg doradzał wszystkim partiom reprezentowanym w Bundestagu, w tym podczas przesłuchań w Komisji Finansów, Komisji Budżetowej i Komisji Prawnej Bundestagu. W 1996 r. federalny minister finansów Theo Waigel powołał go do Naukowej Rady Doradczej przy Federalnym Ministerstwie Finansów. W 2003 roku, za namową Christiana Wulffa, prezydenta Dolnej Saksonii, Homburg został członkiem Komisji Federalnej I Bundestagu i Bundesratu, która przygotowywała nowelizację konstytucji. Za czasów Wulffa był także brany pod uwagę jako kandydat na stanowisko ministra nauki w Dolnej Saksonii. W 2004 r. kanclerz Gerhard Schröder powołał go do Rady Rządu Federalnego ds. zrównoważonego rozwoju. Oprócz działalności w komisji Homburg doradzał indywidualnie niemieckim politykom. Grupa parlamentarna Die Linke wyraźnie odniosła się do Homburga w pytaniu do rządu federalnego dotyczącym spekulantów korzystających z ratowania banków. 1 kwietnia 2021 r. przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Prowadzi firmę doradztwa podatkowego. Do 2018 r. był doradcą firmy Rossmann, a od 2005 do 2021 r. doradcą rady nadzorczej VGH Versicherungen.
Po upadku banku Lehman Brothers pod koniec 2008 r. Homburg publicznie wypowiedział się bardzo zdecydowanie przeciwko ratowaniu banków i programom stymulowania gospodarki finansowanym z długu. W ten sposób zajął stanowisko mniejszościowe, którego bronił na łamach Der Spiegel w sporze z Bertem Rürupem, ówczesnym przewodniczącym Mędrców Gospodarczych. W tej rozmowie, która odbyła się na początku 2009 roku, oświadczył między innymi, że "nie widzi w tej chwili kryzysu".
Po 2011 roku Homburg ostrzegał przed zagrożeniami związanymi z euro, które już w 1997 roku stanowczo odrzucił w kilku artykułach. Czyniąc to, porównywał problemy strefy euro z reformami walutowymi z 1923 i 1948 r. W 2012 r. był jednym ze 172 sygnatariuszy "Wezwania ekonomistów do protestu". Wielokrotnie wyrażał pogląd, że europejska unia walutowa nie przetrwa. Homburg domagał się, aby Niemcy zrezygnowały z euro i przestały płacić podatki wierzycielom innych państw.Według FAZ, Homburg poparł partię Alternatywa dla Niemiec (AfD) zainicjowaną przez Bernda Lucke w 2013 roku w fazie jej zakładania. Wyjaśnił to, mówiąc, że jest oburzony "naruszeniami prawa", które jego zdaniem polegały na pogwałceniu kryteriów z Maastricht i klauzuli o nieudzielaniu pomocy. Na krajowej konferencji partii AfD w 2015 roku w Bremie Homburg wygłosił przemówienie na temat "reformy podatku dochodowego".
Na "Forum Polityki Pieniężnej" we Frankfurcie w 2019 roku oskarżył EBC o "całkowicie oczywiste naruszenie swojego mandatu".
W 2012 roku Homburg stwierdził, że Porozumienie ustanawiające europejski mechanizm stabilności jest "w oczywisty sposób niekonstytucyjne", ponieważ narusza prawa budżetowe parlamentu, a tym samym zasadę demokracji. Z kolei Federalny Trybunał Konstytucyjny orzekł w 2014 roku, że EMS jest zgodny z konstytucją, ale nałożył warunki dotyczące pułapu odpowiedzialności i udziału parlamentu, na które zgodziły się europejskie państwa członkowskie w dodatkowej deklaracji do traktatu.
Homburg opowiada się za mniejszym wpływem państwa. W 2019 r. był sygnatariuszem petycji, której celem było wpisanie gospodarki rynkowej do ustawy zasadniczej, aby zapobiec "gospodarce planowej" z "uspołecznieniem ziemi". Petycja spotkała się z pewnym zainteresowaniem mediów w 2020 roku, ponieważ kilku jej sygnatariuszy było szczególnie gorącymi zwolennikami złagodzenia państwowego zakazu kontaktowania się z chorymi, wprowadzonego w następstwie pandemii COVID-19.
Od marca 2020 r. Stefan Homburg wyraża swoje poglądy na temat pandemii COVID-19 w Niemczech w mediach, na YouTube i podczas publicznych demonstracji. W dniu 13 kwietnia 2020 r. opublikował on dokument do dyskusji Effectiveness of Corona Lockdowns: Evidence for a Number of Countries. Jak wynika z jego prezentacji, działania rządowe polegające na zamknięciu placówek w siedmiu krajach miały miejsce od dwóch do ośmiu dni po wystąpieniu punktu zwrotnego nowych zakażeń. Uważa to za dowód na to, że kraje, w których wprowadzono blokady, nie przeszły przez pandemię lepiej niż te, w których ich nie wprowadzono. 15 kwietnia Homburg opublikował w gazecie Die Welt artykuł Dlaczego niemiecka blokada jest błędna - a Szwecja radzi sobie o wiele lepiej. Homburg po raz pierwszy sprzeciwił się daleko idącej blokadzie niemieckiej gospodarki z 23 marca 2020 r. oraz decyzji z 15 kwietnia 2020 r. o zasadniczej kontynuacji tej blokady. Zdaniem Homburga Niemcy powinny wziąć przykład ze Szwecji, której rząd nie wprowadził blokady. W wywiadzie udzielonym Milenie Preradovic na YouTube 17 kwietnia 2020 roku, uzasadniając swoje stanowisko, powołał się na dane Instytutu Roberta Kocha i ponownie stwierdził, że środki polityczne są niepotrzebne i mało skuteczne.W badaniu Correctiv fact check, wypowiedzi Homburga na temat kryzysu w firmie Corona zostały sklasyfikowane jako "częściowo fałszywe"; artykuł Correctiv częściowo odwoływał się do oświadczeń Instytutu Roberta Kocha, które zostały przesłane pocztą elektroniczną. Liczni naukowcy - w tym z Instytutu Dynamiki i Samoorganizacji im. Maxa Plancka oraz ekonomiści Rüdiger Bachmann, Sebastian Dullien i Jan Schnellenbach - również zaprzeczali twierdzeniom Homburga i jego interpretacji danych liczbowych. Bachmann zarzucił Homburgowi rażące błędy metodologiczne. Homburg powiedział również w wywiadzie dla Preradovicia, że rząd federalny potajemnie podziela jego zdanie i że "elity [...] znają prawdziwe fakty". Federalny minister zdrowia Spahn również wie, że "cała ta sprawa [...] nie jest wcale niebezpieczna".Pod koniec kwietnia 2020 roku Homburg zbliżył rząd federalny do dyktatury i oświadczył: "Mamy tu teraz coś w rodzaju chińskiego modelu politycznego". Zapytany o to, potwierdził w rozmowie z "Süddeutsche Zeitung", że podziela ocenę "faszyzmu", którą wykrzyknął jeden z gości demonstracji w odpowiedzi na jego wystąpienie. W różnych wystąpieniach podsycał także obawy przed szczepieniami i spekulował, że epidemia wirusa COVID-19 może być wynikiem kampanii szczepień w północnych Włoszech. Uważał też za pewne, że będą obowiązkowe szczepienia przeciwko wirusowi Corona. Maski ochronne, zalecane obecnie przez ekspertów medycznych, określił jako "maski niewolników, zaprojektowane w celu psychologicznego wyciszenia ludności".Homburg brał udział w demonstracjach przeciwko środkom ochrony przed wirusem Corona. 9 maja 2020 r. wystąpił w Stuttgarcie jako mówca na demonstracji przeciwko ograniczeniom COVID-19 z udziałem m.in. zwolenników mitów spiskowych, na której przemawiał także Ken Jebsen. Oświadczył tam, że naukowcy doradzający rządowi w sprawie pandemii byli "w dużej mierze skorumpowani" i stwierdził, że od czasu rozprzestrzenienia się wirusa Corona lepiej rozumie, co się stało w 1933 roku, kiedy rząd przejął władzę. Ponadto nazwał statystyki opracowane przez Instytut Roberta Kocha "kłamstwami". Kilka dni później odniósł się do swojego porównania z rokiem 1933 i powtórzył na Twitterze: "To JEST rok 1933". Poruszył również kwestię "Federalnej Nocy Kryształowej", nawiązując do antyżydowskich pogromów listopadowych z 1938 roku w nazistowskiej Rzeszy Niemieckiej. Dziennikarz Bastian Brinkmann w artykule w Süddeutsche Zeitung z 14 maja napisał: "Dzikie twierdzenia, brak dowodów". Zaświadczyła o jego "wybiórczym powielaniu informacji"; był to "typowy sposób" rozpowszechniania mitów spiskowych. Chociaż sam Homburg "nie był nieokrzesanym wariatem, nie należał do tych, którzy uważają, że cały kryzys związany z Coroną to szalony spisek", stawał przed nimi. Podobnie jak w "wielu artykułach spiskowych", Homburg również miesza "bezpodstawne oskarżenia z uzasadnioną krytyką i przemyśleniami". Wcześniej Homburg m.in. porównywał obecną sytuację w Niemczech do początków narodowego socjalizmu. Dziennikarz i historyk kultury Dieter Schnaas ocenił w Wirtschaftswoche w połowie maja 2020 roku, że "krytyka rządu przez Homburga nasiliła się", "a to, co kiedyś było dyskusyjne w 'krytyce' Homburga [...] ekonomista Jan Schnellenbach zniszczył już w sposób wzorcowy". 23 maja 2020 r. wyszło na jaw, że Homburg wykluczył ze swojego wykładu online "Finanse publiczne" studentów, którzy umieścili na jego platformie wykładowej list protestacyjny w sprawie jego tez dotyczących blokady. Uzasadnił to stwierdzeniem, że uczniowie "zdewastowali" w ten sposób platformę edukacyjną. Wcześniej stwierdził, że wykład ma dotyczyć wyłącznie tematu wykładu. Materiały dydaktyczne zostaną wysłane do uczniów. W odpowiedzi na wydalenie z uczelni Uniwersytet Leibniza w Hanowerze zapowiedział, że przyjrzy się temu incydentowi. W dniu 25 maja Senat, Prezydium i Rada Uniwersytecka Uniwersytetu w Hanowerze opublikowały wspólne oświadczenie. Ze względu na wolność akademicką i wolność słowa nie widzą "żadnej możliwości prawnej" podjęcia działań przeciwko Homburgowi. Jednocześnie jednak zdecydowanie zdystansowali się od wypowiedzi Homburga, zwłaszcza w odniesieniu do jego tweeta, w którym zrównał on dzisiejsze warunki z rokiem 1933. Była to "niedopuszczalna trywializacja wydarzeń z 1933 roku". Po tym, jak ekspert SPD ds. zdrowia Karl Lauterbach i wirusolog Melanie Brinkmann upublicznili agresywne działania skierowane przeciwko nim, Homburg napisał na Twitterze w lutym 2021 roku, że oboje byli "głównymi sprawcami laboratoryjnej pandemii", a teraz "skomlą o groźby". "Wypowiedzi na temat pandemii zostały opublikowane przez Homburga m.in. w Tichys Einblick oraz na blogu Die Achse des Guten.
Homburg jest członkiem-założycielem i, zgodnie z informacją zawartą w druku, do października 2021 r. był członkiem zarządu i skarbnikiem stowarzyszenia Mediziner und Wissenschaftler für Gesundheit, Freiheit und Demokratie e. V. (MWGFD) z siedzibą w Passau, która zajmuje kontrowersyjne stanowisko wobec wyników badań naukowych.
A Study in Monetary Macroeconomics. Oxford University Press 2017, ISBN 978-0-19-880753-7.
Allgemeine Steuerlehre. 7. wydanie Verlag Vahlen 2015, ISBN 978-3-8006-4922-8.
z Bernhardem Feldererem: Makroekonomia i nowa makroekonomia. Springer, Berlin 1984; wydanie angielskie: Macroeconomics and new macroeconomics. Springer, Berlin 1987.
Zeszyt ćwiczeń z makroekonomii. Springer, Berlin 1999, wydanie czwarte, poprawione. red. (1. wyd. 1989, wspólnie z Bernhardem Feldererem).
Prawo podatkowe dla ekonomistów. Vahlen, Monachium 1996.
Efektywny wzrost gospodarczy. Springer, Berlin/Heidelberg 1992.
Teoria zabezpieczenia na starość. Springer, Berlin/Heidelberg 1988.
Vera de Vries: Stefan Homburg. In: Tigo Zeyen, Anne Weber-Ploemacher (eds.), Joachim Giesel (photos): 100 hannoversche Köpfe. CW Niemeyer Buchverlage, Hamelin 2006, ISBN 978-3-8271-9251-6 i ISBN 3-8271-9251-X, s. 90 f.