Stanisław Bąkowski (* 17 stycznia 1929 w Warszawie; † 10 stycznia 2003) był polskim scenografem teatralnym.
Bąkowski studiował scenografię na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1950-1956. Był asystentem Władysława Daszewskiego przy realizacji dramatu Kordian Juliusza Słowackiego w Teatrze Narodowym w reżyserii Erwiana Axera. Pierwszą scenografię stworzył w Teatrze im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku w 1956 roku do sztuki Dom złamanych serc George'a Bernarda Shawa w reżyserii Ireny Górskiej. W teatrze tym pracował do 1958 roku. Następnie w latach 1958-1960 pracował w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy i Toruniu oraz brał udział w wystawie Wystawa scenografii w cyklu Polskie dzieła plastyczne w XV-leciu PRL w Pałacu Kultury w Warszawie w 1962 roku.
Pierwszą scenografię operową stworzył w Teatrze Wielkim w Poznaniu w 1963 roku do spektaklu Eros i Psyche Lubomira Różyckiego. W kolejnych latach pracował dla kilku teatrów operowych. Od 1968 do lat 80. pracował w Teatrze Wielkim w Warszawie.
1956: Dom złamanych serc, Teatr im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku
1963: Eros i Psyche, Teatr Wielki w Poznaniu
1964: Zagraj nam Jonny, Teatr Wielki w Poznaniu
1964: Esik w Ostendzie, Teatr Wielki w Poznaniu
1965: Trubadur, Teatr Wielki w Poznaniu
1966: Wiedeńska krew, teatr muzyczny w Gdyni
1967: Zemsta Nietoperza, Teatr Wilki w Łodzi
1968: Turandot, Opera i Filharmonia Bałtycka w Gdańsku
1968: Madame Butterfly, Teatr Wielki w Warszawie
1968: Spartakus, Teatr Wielki w Warszawie
1971: Goplana, Opera i Filharmonia Bałtycka w Gdańsku
1995: Madame Butterfly, Teatr Wielki w Warszawie