Elie Borowski (* 27 maja 1913 w Warszawie; † 14 stycznia 2003 w Jerozolimie) był czołowym handlarzem dzieł sztuki z czasów starożytnych.
Elie Borowski studiował judaistykę, semitystykę i starożytne studia bliskowschodnie w Polsce, na uniwersytetach w Berlinie i Rzymie, w Collegio Rabbinico Italiano w Padwie, Pontificio Istituto Biblico w Rzymie, École pratique des hautes études i École du Louvre w Paryżu.
W sierpniu 1939 r. Borowski zaciągnął się do żydowskiej organizacji ochotniczej we Francji, a na początku II wojny światowej został członkiem Polskiej Dywizji Armii Francuskiej. Po walce z nacierającymi Niemcami jednostka ta wycofała się do Szwajcarii w 1940 r., gdzie jej członkowie byli internowani do końca wojny. Borowski był w stanie kontynuować studia na Uniwersytecie Genewskim, gdzie w 1946 r. uzyskał tytuł doktora na podstawie rozprawy o bliskowschodnich pieczęciach i zwojach pieczętnych w szwajcarskich kolekcjach. Po wojnie Borowski pracował jako pracownik naukowy w Royal Ontario Museum w Toronto, gdzie uzyskał obywatelstwo kanadyjskie. Wkrótce jednak przeniósł się z powrotem do Bazylei w Szwajcarii, gdzie stał się jednym z najważniejszych dealerów dzieł sztuki antycznej.
Borowski wniósł swoją ważną prywatną kolekcję do Muzeum Ziemi Biblijnej w Jerozolimie, które założył i otworzył w 1992 roku.
Cylindres et cachets orientaux conservés dans les collections suisses. Contribution à l'histoire de la glyptique en Asie occidentale. Ascona 1947
Jürgen Thimme: Sztuka sardyńska do końca okresu nuragijskiego. Elie Borowski Collection. Fotografie Alberta Hirmera i Irmgard Ernstmeier-Hirmer. Prehistoric State Collection Monachium. Monachium, Hirmer-Verlag, 1983, 85 pp. ISBN 3-7774-3630-5