Simón Bajour (Szymsia Bajour, Szymon Bachórz; * 4 kwietnia 1928 w Nasielsku, województwo mazowieckie, Polska; † 8 lutego 2005 w Buenos Aires) był argentyńskim skrzypkiem i muzykiem tanga pochodzenia polsko-żydowskiego.
W dzieciństwie Bajour pobierał lekcje gry na skrzypcach u Wilhelma Krysztala w Warszawie, a w wieku dziewięciu lat zagrał koncert skrzypcowy Mendelssohna z orkiestrą Konserwatorium Warszawskiego pod dyrekcją swojego nauczyciela. Przed rozpoczęciem II wojny światowej jego rodzina wyemigrowała wraz z nim do Argentyny. W Buenos Aires na początku lat 40. występował z różnymi orkiestrami w miejskich kawiarniach i klubach nocnych. W 1945 r. został członkiem orkiestry Roberto Dimasa, później orkiestry Edgardo Donato, której wokalistą był wówczas Roberto Beltrán. Grał z Florindo Sassone i występował z Roberto Caló, Leo Lipeskerem i Natalio Finkelsteinem w Confitería Nobel, a także z Carlosem Demaríą, Lázaro Lipeskerem i Manolo Sucherem.
W 1950 roku Bajour został członkiem orkiestry Carlosa Di Sarlisa. Orkiestra istniała do 1955 roku, a Bajour nagrał z nią kilka tytułów jako solista (w tym A la gran muñeca i El amanecer). Kiedy Di Sarli założył nową orkiestrę, zaangażował kilku skrzypków z Sinfónica Nacional: oprócz Bajoura, który był jej członkiem od 1949 roku, Carlos Sampedro, Saúl Michelson i Elías Slon, a także Elvino Vardaro, Carlos Arnaiz, Antonio Rossi i Juan Scaffino. Bajour regularnie występował także w Radio El Mundo (m.in. z Di Sarlim, Joaquínem Do Reyesem, Alberto Mancione i Miguelem Caló w 1957 roku) i był członkiem zespołu Los Astros del Tango, prowadzonego przez Argentino Galvána.
W 1959 roku rozstał się z Di Sarlo, aby wziąć udział w Festiwalu Młodzieży w Wiedniu. Tam otrzymał zaproszenie od Osvaldo Pugliese na tournée po Związku Radzieckim i Chinach. Po powrocie do Argentyny w 1961 roku został skrzypkiem w Quinteto Nuevo Tango Astora Piazolli. Po nagraniu pierwszego LP z kwintetem, partii skrzypcowych do filmu Quinto Año Nacional, Bajour, który był członkiem partii komunistycznej, udał się na Kubę i został członkiem tamtejszej symfonii narodowej. W 1963 roku David Oistrakh zaprosił go na studia do Moskwy, gdzie przebywał do 1965 roku. Następnie powrócił do Argentyny, gdzie był w stanie grać i uczyć jedynie w małych formacjach muzyki kameralnej.
Dopiero w 1975 roku Ben Molar wyprodukował z nim album Los 14 de Julio De Caro. Luis Stazo napisał dla niego wersję tanga "Todo corazón" na skrzypce solo i orkiestrę. Ze względu na swoje poparcie dla rewolucji kubańskiej i podróże do Związku Radzieckiego, nie mógł występować podczas argentyńskiej dyktatury wojskowej. W tym czasie meksykański dyrygent Luis Herrera De la Fuente, który prowadził orkiestrę w Xalapa, przybył do Argentyny, aby założyć Filarmónica de las Américas z muzykami z Ameryki Łacińskiej i USA. Bajour został członkiem obu orkiestr i udał się do Meksyku. Stamtąd powrócił do Argentyny w 1980 roku.
Escuela de Tango Danza Discepolin: Simon Bajour
piensaChile: Argentyna: Un violín con la cabeza revolucionaria
Todo Tango: Simón Bajour
tango.info: Simón Bajour