Nathan Hosanski (ur. 17 czerwca 1914 r. w Wasilkowie, Imperium Rosyjskie; zm. w sierpniu 1944 r. w Kownie) był francuskim rabinem i bojownikiem ruchu oporu.
Nathan Hosanski przybył do Miluzy wraz z rodzicami w wieku sześciu lat. Uczęszczał do żydowskiego seminarium w Paryżu od 1933 do 1938 r. W 1938 r. otrzymał obywatelstwo francuskie, a w 1939 r. został rabinem w Reims.
Wraz z wybuchem II wojny światowej został powołany do wojska. Po zawieszeniu broni w czerwcu 1940 r. pracował jako rabin w Lons-le-Saunier, opiekując się żydowskimi uchodźcami z okupowanej przez Niemców Alzacji. W marcu 1943 r. został mianowany rabinem w Tuluzie, gdy miejscowy rabin Moïse Cassorla musiał zejść do podziemia. Hosanski wspierał działania ruchu oporu i dołączył do Union des juifs pour la résistance et l'entraide. 23 czerwca 1943 r. prefektura Tuluzy mianowała Hosanskiego kapelanem w więzieniu Saint-Michel, gdy stracono tam bojownika ruchu oporu Marcela Langera. Tajny raport Hosanskiego na temat egzekucji Langera został rozpowszechniony w kręgach ruchu oporu.
W sierpniu 1943 r., kiedy Hosanski odmówił przekazania listy członków społeczności francuskiej milicji, która potrzebowała jej do wydania Żydów Niemcom, jego synagoga w Tuluzie została oblężona przez milicję. W grudniu 1943 r. prefekt zabronił mu dalszej opieki duszpasterskiej nad więźniami. Ostatecznie został aresztowany w styczniu 1944 r. i deportowany do obozu koncentracyjnego w Drancy. 15 maja 1944 r. Hosański został deportowany na Wschód konwojem nr 73 do Kowna i Rewala, gdzie w sierpniu 1944 r. został zamordowany.
Hosański został pośmiertnie odznaczony Croix de guerre z gwiazdą.
Arno Lustiger: Walczyć na śmierć i życie! Das Buch vom Widerstand der Juden 1933-1945, Kolonia : Kiepenheuer & Witsch, 1994, ISBN 3-462-02292-X, s. 496f.