Mr Jones (* 13 kwietnia 1971 r. w Mallersdorfie; w cywilu Jürgen Bichlmeier) - niemiecki piosenkarz, autor tekstów, gitarzysta i harmonijkarz.
Po trzech latach nauki gry na gitarze klasycznej w młodym wieku, w trakcie edukacji zetknął się z muzyką młodego Boba Dylana i Woody'ego Guthrie. W latach 1995/96 zespół zaczął koncertować, najpierw solo, a następnie z przyjacielem, multiinstrumentalistą Robertem Haslederem, jako Mr Jones & friend. Jesienią 1995 r. poznał Townesa Van Zandta za kulisami E-Werk w Erlangen. W 1997 r. założył wytwórnię Dollar Bill Records i od tego czasu każdej jesieni wyjeżdżał na około 4 tygodnie do USA, aby wydać swoją debiutancką solową płytę Sunrise. Tam poznał osobiście wszystkich swoich idoli, występował jako ich support lub razem z nimi stawał na scenie. Potem nastąpiły programy radiowe na żywo w USA, występy w Nashville i Houston oraz na festiwalu folkowym Ballad Tree w Kerrville. W międzyczasie w 1999 r. ukazała się jego druga płyta Back Home Again, na której towarzyszyli mu Robert Hasleder (gitara, mandolina), Karin Bichlmeier (śpiew) i Sepp Zauner (skrzypce).
Kiedy jego przyjaciele z USA koncertowali w Europie, również im towarzyszył, a oprócz tych tras (zwłaszcza z Ericiem Taylorem) odbyła się pierwsza samodzielna trasa koncertowa po Szkocji, podczas której poznał Dicka Gaughana, prawdopodobnie najważniejszy wzór do naśladowania w muzyce celtyckiej.
Podczas tras koncertowych z Ericiem Taylorem narodził się pomysł na kolejną płytę Mr Jonesa, wyprodukowaną przez Taylora, która została nagrana w lipcu 2002 r. w Houston, TX. Do Erica Taylora dołączyli w studiu Mike Sumler, James Gilmer, Elaina Richardson i Susan Lindfors - gwiazdy lokalnej sceny folkowej. Utwór otwierający płytę "Waitin' For Me" to wersja utworu "Lungs" Townesa Van Zandta, a także wiele własnych kompozycji pana Jonesa. Pan Jones dał się poznać jeszcze szerszej publiczności podczas konferencji Folk Alliance w Nashville, po której rozgłośnie radiowe na całym świecie zaczęły go słuchać.
Spotkanie na Kerrville Folk Festival w Teksasie doprowadziło do napisania przez Toma Gruninga w jego książce "Millenium Folk - American Folk Music since the Sixties" obszernego tekstu o panu Jonesie i jego muzyce.
Po licznych trasach koncertowych po Wielkiej Brytanii, krajach Beneluksu, Francji, Niemczech i Austrii, dopiero w 2011 r. Mr Jones ponownie odwiedził studio nagrań. W utworze "I thought I was already there" składa hołd swoim bohaterom, wykonując własne wersje utworów. Projekt ten wraz z Robertem Haslederem planowali od lat, ale nigdy nie udało im się go zrealizować na czas. Karin Bichlmeier ponownie zapewnia harmonię wokalną, a Hasleder gra na wszystkich instrumentach smyczkowych, dzięki czemu powstał wspaniały album w swobodnej atmosferze. Stefan Woldach chwali w Akustik Gitarre 3/2012: "Jego śpiew ma południowy posmak, jego gra - uzupełniona mandoliną i akordeonem - na różnych gitarach Martin, Collings i Gibson jest rutynowo wykonywana w amerykańskim stylu i zawsze przekonuje pięknym, ciepłym brzmieniem - to dobrze dopracowana produkcja, która pokazuje, że można dokonać przekonującego nagrania przy niewielkim budżecie; kiedy wykonanie jest właściwe, tak jak tutaj, jest naprawdę dobre."
W swojej książce Ich bin der neue Hilmar und trauriger als Townes (Jestem nowym Hilmarem i smutniejszym niż Townes) Martin Wimmer często wspomina o panu Jonesie i jego osiągnięciach w zasypywaniu przepaści między Bawarią a Teksasem, m.in. takimi słowami: "A przede wszystkim pan Jones z Pfarrkirchen (będę go nazywał Jownes), który, zupełnie niezauważony przez niemiecką publiczność, wydał w 1999 i 2002 r. trzy płyty CD z najlepszą muzyką teksańską, jaką kiedykolwiek istniała: 'Back Home Again' i 'Waitin' For Me', a także kilka lat później 'I thought I was already there' (2011)".
Urlop naukowy związany z karierą zawodową spowodował przerwę w występach na około 5 lat, która jednak zakończyła się w 2017 r., kiedy to pan Jones wystąpił w wielu nagranych dla telewizji programach, a także powrócił na scenę na żywo. Wiosną 2019 r., w starych więzach, wraz z Robertem Haslederem i Karin Bichlmeier, powstała płyta CD, na której oprócz coverów, które po raz kolejny zostały celowo dobrane, znalazła się również pierwsza od dłuższego czasu piosenka napisana przez pana Jonesa, zatytułowana No More Saturdays. Album, którego akta znajdują się w piwnicy, jest więc piątym albumem Mr Jonesa.
Od czasu wydania nowego albumu Mr Jones ponownie wyruszył w trasę koncertową, w tym na wspólne koncerty z Markusem Rillem. Od jesieni 2019 r. Mr Jones był liderem Mr Jones & Heavy Load Band, zespołu skupiającego się nieco bardziej na muzyce country. Od lata 2020 r., po rozwiązaniu zespołu Heavy Load Band, ruszył projekt Mr Jones & Band, w którym główny nacisk muzyczny położony jest na utwory Mr Jonesa, Boba Dylana i Creedence Clearwater Revival, a także innych klasyków ze środowiska folk-rocka i Americany. Obecny skład zespołu tworzą: Mr Jones, Rupi Veith (gitara, śpiew harmoniczny, gitara elektryczna, skrzypce, mandolina, ukulele, saksofon, klarnet), Hans Nömmer (bas, kontrabas) i Charly Freudenstein (perkusja).
W książce Martina Wimmera zatytułowanej "A Haven For Songs: Connecting The Dots About Americana Music", wydanej w sierpniu 2021 r., w rozdziale poświęconym muzyce Americana w Europie znajduje się obszerny fragment o panu Jonesie, w którym Wimmer nazywa go "ojcem chrzestnym teksańskiego songwritingu w Niemczech" i "ambasadorem amerykańskiej muzyki akustycznej w Europie".
Wschód słońca (1997, dollar bill records)
Back Home Again (1999, dollar bill records)
Waitin' For Me (2002, dollar bill records)
Myślałem, że już tam byłem (2011, płyty z banknotami dolarowymi)
the basement files (2019, dollar bill records)
Jesienna wycieczka (1997, nakład niewielki, nakład wyczerpany)
stare piosenki i parę drinków (rzadkie nagrania 1995-2004, nakład niewielki, nakład wyczerpany)