Mary Warburg, z domu Hertz, (* 13 października 1866 w Hamburgu; † 4 grudnia 1934 tamże) była niemiecką malarką i rzeźbiarką.
Maria Warburg była córką hamburskiego senatora i kupca Adolpha Ferdinanda Hertza oraz jego żony Marii z domu Goßler. Miała jednego starszego i dwóch młodszych braci. Od 16 roku życia pobierała prywatne lekcje rysunku u Adolfa Mosengela, Theobalda Riefesella, Friedricha Schwinge i Wilhelmine Niels. Od 1882 r. często podróżowała z ojcem, aż do 1897 r., kiedy to, pochodząc z surowego domu protestanckiego, poślubiła historyka sztuki Aby'ego Warburga, który pochodził z konserwatywnego domu żydowskiego. Razem udali się do Florencji, gdzie Mary Warburg nawiązała wymianę artystyczną z rzeźbiarzem Adolfem Hildebrandtem i malarzem Arnoldem Böcklinem. Po czterech latach spędzonych w toskańskiej metropolii Maria i Aby Warburgowie wrócili do Hamburga.
Małżeństwo Warburgów miało wspólne dzieci: Mariettę (1899-1973), Maxa Adolpha (1902-1974) i Frede Charlotte (1904-2004). Listy Mary Warburg są przechowywane w archiwum Instytutu Warburga w Londynie, jej artystyczny majątek od 1976 roku jest na stałe wypożyczony do hamburskiej Kunsthalle, a mniejsza część, wraz z licznymi innymi dokumentami, znajduje się również w Archiwum Państwowym w Hamburgu oraz w rękach prywatnych. Na cmentarzu Ohlsdorf w Hamburgu kolumna pamiątkowa w formie obelisku upamiętnia małżeństwo Warburgów i ich syna Maxa Adolpha (współrzędne Y 10, 78-98). W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się również grób rodziny Hertzów, którego wystrój artystyczny zaprojektowała Mary Warburg.
Podróżując z ojcem, Mary Warburg wykonywała wiele szkiców krajobrazów i lokalnej architektury, które zapisywała w książkach. Od ok. 1890 r. tworzyła również grafiki i pracowała jako rzeźbiarka. Ważnym mecenasem jej twórczości był pierwszy dyrektor hamburskiej Kunsthalle, Alfred Lichtwark. Mary Warburg należała do założonego przez Lichtwarka Gesellschaft Hamburgischer Kunstfreunde (GHKF), w którego wystawach brała udział w latach 1894-1898. W 1895 r. towarzystwo wydało swój pierwszy rocznik, w którym znalazły się głównie prace z dorocznej wystawy. Artystka wykonała również ilustracje książkowe, m.in. listwy i winiety do pierwszego wydania Die Urgroßeltern Beetz (1899) - historii rodziny Hertzów. Kolejne ilustracje ukazały się w czasopiśmie PAN (1896/97) oraz w hamburskiej książce świątecznej z 1892 roku.
Od lat 90. XIX wieku Mary Warburg zajmowała się głównie malarstwem pastelowym i akwarelowym oraz pracowała jako rzeźbiarka. Tworzyła głównie małe rzeźby i popiersia. W czasie pobytu we Florencji dużo rysowała, a swoje prace rozdawała przyjaciołom i znajomym w Hamburgu. Musiała teraz bardziej pogodzić swoją działalność artystyczną z obowiązkami żony i matki, dlatego często wybierała motywy związane z rodziną i życiem codziennym. Pracowała również u boku męża i tworzyła rysunki naukowe na potrzeby jego badań. W swoich rysunkach stosowała ołówek, tusz, pastel, akwarelę i kolory kryjące lub techniki mieszane. Rzadko używała farb olejnych.
Jej prace rzeźbiarskie obejmowały głowy portretowe i małe rzeźby. W 1930 r. wykonała z brązu popiersie swojego zmarłego męża, które można uznać za jej najbardziej znane dzieło i które dziś znajduje się w hamburskiej Kunsthalle, w czytelni Instytutu Warburga w Londynie oraz w Domu Warburga w Hamburgu. Inne popiersia przedstawiają przyjaciół i krewnych Mary Warburg, którzy również sami dla niej modelowali.
Prace Mary Warburg są obecnie wypożyczone na stałe do Hamburger Kunsthalle.
Od 13 lutego do 12 czerwca 2022 roku Ernst Barlach Haus uhonoruje twórczość artysty wystawą około 50 dzieł z niemal tylu lat, "w czasie których ambicje artystyczne Warburga wielokrotnie musiały przeciwstawiać się społecznym konwenansom i obowiązkom rodzinnym".
Brita Reimers: Warburg, Mary. In: Franklin Kopitzsch, Dirk Brietzke (eds.): Hamburgische Biografie. Tom 2. Christians, Hamburg 2003, ISBN 3-7672-1366-4, s. 437-438.
Ute Haug: Mary Warburg, z domu Hertz - artystka awangardowa? W: Ulrich Luckhardt (red.): Künstlerinnen der Avantgarde in Hamburg zwischen 1890 und 1933 (= katalog wystawy Hamburger Kunsthalle. t. 1). Hamburg 2006, ISBN 3-939429-06-6, s. 29-49.
Bernd Roeck: Florencja 1900 r. Poszukiwanie Arkadii. C. H. Beck, Monachium 2001 (Portret Florencji i prehistoria dzisiejszego miasta. Głównymi postaciami są Aby Warburg, mieszkający we Florencji w latach 1897-1904, oraz Mary Warburg. Podstawę książki stanowią ich dzienniki i wzajemna korespondencja, a także inne źródła. Ich romans rozpoczął się właśnie w tym mieście. Renesansowe studia Warburga w tym miejscu stają się żywe).
Bärbel Hedinger, Michael Diers: Mary Warburg. Portret artysty. Życie i praca. Przy współpracy Andrei Völker. Hirmer, Monachium 2020, ISBN 978-3-7774-3614-2 (z krytycznym katalogiem raisonné).
Sebastian Preuss: Niewidzialni. W: Weltkunst. Nr 183, kwiecień 2021 r., s. 26-33.