Ulrike Beate Guérot (z domu Hammelstein; * 1964 w Grevenbroich) jest niemiecką politologiem i publicystką. Od 2021 r. jest profesorem w dziedzinie polityki europejskiej na Uniwersytecie w Bonn. Jednym z obszarów jej zainteresowań badawczych jest opracowywanie koncepcji przyszłości procesu integracji europejskiej.
Ulrike Hammelstein dorastała w skromnych warunkach, jako jedno z dwojga dzieci w rodzinie robotniczej. Jej ojciec Hans Hammelstein był konserwatystą, a do czasu rezygnacji z członkostwa członkiem CDU i wieloletnim radnym w Orken-Elsen. W gimnazjum Pascala w Grevenbroich była najlepsza w swojej klasie. W wieku 15 lat napisała słuchowisko radiowe, zdobyła trzecią nagrodę w ogólnokrajowym konkursie szkolnym i została zaproszona przez prezydenta federalnego. Po ukończeniu szkoły średniej Hammelstein studiował najpierw we Francji w Institut d'études politiques de Paris. Tam poznała swojego męża. Do 1989 r. studiowała nauki polityczne na Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität w Bonn. Zaangażowała się w działalność RCDS i została przewodniczącą. W 1995 roku Guérot obroniła doktorat na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münster, przedstawiając pracę na temat "Programu polityki europejskiej francuskich socjalistów" (Parti socialiste; PS). W latach 1992-1995 Guérot była asystentką w biurze rzecznika ds. polityki zagranicznej frakcji CDU/CSU w Bundestagu Karla Lamersa i współtworzyła dokument Schäuble-Lamersa z 1994 roku na temat pogłębienia Unii Europejskiej. W latach 1995-1996 była dyrektorem ds. komunikacji w Stowarzyszeniu na rzecz Unii Walutowej Europy (AMUE/AUME). W latach 1996-1998 była asystentką naukową (Assistentin/Chargée de Mission) byłego przewodniczącego Komisji Europejskiej Jacques'a Delorsa w organizacji Notre Europe w Paryżu.
W latach 1998-2000 była adiunktem w Paul H. Nitze School for Advanced International Studies na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w Waszyngtonie, D.C., USA. W latach 2000-2003 kierowała "Grupą Programową Europa" w Niemieckiej Radzie Stosunków Zagranicznych (DGAP) w Berlinie. W 2003 r. prowadziła również zajęcia w INSEAD Business School w Singapurze. W latach 2004-2007 pracowała jako Director Foreign Policy & Senior Transatlantic Fellow w German Marshall Fund. Od 2007 do 2013 r. Guérot kierował berlińskim biurem Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych (ECFR). Wiosną 2012 r. Guérot był stypendystą w Domu Niemieckim na Uniwersytecie Nowojorskim (NYU).
Jesienią 2014 r. była wizytującym pracownikiem naukowym w Social Science Research Center Berlin (WZB). W latach 2013-2014 prowadziła zajęcia na Uniwersytecie Europejskim Viadrina we Frankfurcie nad Odrą oraz w Bucerius Law School w Hamburgu. W marcu 2014 r. założyła think tank European Democracy Lab (EuDemLab), działający przy Europejskiej Szkole Zarządzania (EUSG) z siedzibą w Berlinie. Od kwietnia 2016 r. do sierpnia 2021 r. Guérot była profesorem na Uniwersytecie Dunajskim w Krems, który koncentruje się na kształceniu ustawicznym, gdzie kierowała Katedrą Polityki Europejskiej i Studiów nad Demokracją (DED). W momencie mianowania Uniwersytet w Krems uznał jej łączną liczbę publikacji za osiągnięcie równoważne z habilitacją. W semestrze zimowym 2017/18 otrzymała stypendium Alfred Grosser Visiting Professorship na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie. Od września 2021 r. jest profesorem polityki europejskiej na Uniwersytecie w Bonn i współdyrektorem Centrum Ernsta Roberta Curtiusa (CERC) na tej uczelni.
Guérot dużo publikuje w niemieckich i europejskich czasopismach i gazetach, głównie na tematy europejskie, ale także transatlantyckie. Jest regularnie zapraszana do komentowania aktualnych problemów i prezentowania swoich tez w europejskich mediach i na spotkaniach - "Od autorki do aktywistki" - pisze Hannes Koch w taz.
W kwietniu 2013 r. wraz z Robertem Menasse opublikowała manifest "Fundamenty Republiki Europejskiej". Domagają się w nim odrodzenia demokracji europejskiej, Republiki Europejskiej i w tym kontekście opowiadają się za utworzeniem Europy postnarodowej.
W lutym 2016 roku Guérot, wraz z Robertem Menasse'em, w artykule w Le Monde Diplomatique zakwestionował politykę wobec uchodźców nastawioną na integrację i opowiedział się za przyznaniem uchodźcom w Europie terenów budowlanych, na których mogliby założyć własne miasta. Europa jest wystarczająco duża i wkrótce będzie wystarczająco pusta, by zbudować kilkanaście miast i więcej dla nowych przybyszów. Nowy Damaszek i Nowe Aleppo, Nowy Diyarbakir lub Nowy Erbil i Nowy Dohuk, Nowy Kandahar lub Nowy Kunduz dla uchodźców afgańskich, Nowe Enugu lub Nowe Ondo dla uchodźców nigeryjskich byłyby zbudowane w środku Europy. Zamknięcie granic jest niewykonalne, UE musi dzielić swoją przestrzeń z ludźmi, którzy chcą przyjechać do Europy.W kwietniu 2016 r. ukazała się jej książka non-fiction Warum Europa eine Republik werden muss! Utopia polityczna" Dietz-Verlag. Kreśli w nim utopię republiki europejskiej opartej na równości wszystkich obywateli europejskich ponad granicami państw. Süddeutsche Zeitung (SZ) pochwaliła książkę jako "oryginalny, mądry i radykalny wkład. "W maju 2017 r. ukazała się jej książka non-fiction Der neue Bürgerkrieg. Das offene Europa und seine Feinde" ukazało się w wydawnictwie Ullstein-Verlag. Guérot jest współinicjatorem Projektu Balkon (2018), w którym uczestniczą intelektualiści i około stu europejskich instytucji kulturalnych, wzywając do utworzenia "Republiki Europejskiej na zasadzie powszechnej równości politycznej bez względu na narodowość i pochodzenie". Od listopada 2019 roku, wraz z Milo Rau w ramach projektu European Balcony Project - napisany wspólnie z Menasse "Manifest dla Republiki Europejskiej" ma być odczytywany na jak największej liczbie scen teatralnych w Europie.Guérot wzywał również do zniesienia europejskich państw narodowych w filmie dla Deutsche Bank w marcu 2018 roku. Guérot dowodził, że naród nie jest nośnikiem tożsamości; Niemcy, dawniej tylko Nadreńczycy, Sasi, Hesi i Palatynaci, stali się Niemcami dopiero dzięki powszechnemu niemieckiemu ubezpieczeniu zdrowotnemu. Wprowadzenie europejskiego ubezpieczenia od bezrobocia doprowadziłoby do europejskiego budowania narodu.Jej esej Wie hältst du's mit Europa?, wydany przez Steidl Verlag w kwietniu 2019 r., został uznany za trzecią najlepszą książkę non-fiction na grudzień 2019 r. przez Die Welt, WDR 5, Neue Zürcher Zeitung i Österreich 1.
Odwołując się do historii, podejmuje ideę Europy regionów - Europa, jak twierdzi, dopiero od niedawna składa się z państw narodowych, podczas gdy od znacznie dłuższego czasu tworzy ją "około pięćdziesięciu do sześćdziesięciu starych, historycznych regionów": Sabaudia, Flandria, Wenecja Euganejska, Bawaria, Brabancja, Emilia-Romania, Bretania, Tyrol, Katalonia - wszystkie z około siedmioma do piętnastu milionami mieszkańców", które tworzą tożsamość. Dotyczy to również "tradycyjnych miast, takich jak Augsburg, Hamburg, Kolonia czy Düsseldorf". Tożsamość obywateli jest tu silniej zakorzeniona niż w "konstrukcjach państw narodowych, takich jak Niemcy, Włochy, Francja, Holandia, Belgia".
Guérot postuluje, aby regiony europejskie wysyłały po dwóch senatorów do jednej izby Parlamentu Europejskiego. Członkowie drugiej izby byliby wybierani bezpośrednio przez obywateli Europy - "w przeciwieństwie do dnia dzisiejszego, jednak z zachowaniem równego prawa głosu dla wszystkich".
Dzięki współpracy regionów z demokratycznie kontrolowanym rządem w Brukseli nie byłoby już potrzeby istnienia rządu federalnego.
W marcu 2021 roku Guérot, wraz z innymi naukowcami, intelektualistami i artystami, publikuje w gazetach Die Welt i Der Freitag Manifest społeczeństwa otwartego, w którym krytycznie analizuje politykę powstrzymywania pandemii Corony. Przyglądając się przebiegowi debaty publicznej na temat polityki Corony w Niemczech, w kwietniu 2021 roku skarżyła się, że krytycy działań Corony zostali "niejako pozbawieni gruntu pod nogami" poprzez napiętnowanie ich uzasadnionej krytyki. Bardzo szybko podjętą decyzję rządu federalnego w sprawie nowo wprowadzonej blokady Corony, która ma wejść w życie w ciągu 72 godzin na prawnie określonych warunkach, określiła w radiu Deutschlandfunk dosłownie: "powiem, że pół-autorytarnie". W maju 2021 r. przyłączyła się do inicjatywy naukowców, którzy opowiedzieli się za akcją #allesdichtmachen. W audycji nadanej przez ORF 30 maja 2021 roku odrzuciła stosowanie masek FFP2 do zwalczania epidemii, a także szczepienia ludności w celu uzyskania odporności stadnej. We wrześniu 2021 roku magazyn informacyjny Der Spiegel szczegółowo opisał te wydarzenia. Guérot mówił, że "zradykalizował się" w obliczu wielu osób, które "wpadły w pułapkę" z powodu środków politycznych. Jednak ludność udzieliła jej wielkiego poparcia, aby nadal wyrażała rozsądną krytykę wobec tego systemu. Guérot zapowiedziała, że wycofa się z mediów społecznościowych i powróci bardziej do pracy nad nową katedrą i tematem Europy. W tym samym artykule dziennikarz Christoph Piltz odnotowuje również dowody na to, że od końca lipca rozpoczęła się ukierunkowana kampania publiczna przeciwko Guérotowi, która przybrała formę inwektyw na Twitterze, dwóch polemicznych filmów na platformie Youtube, a nawet anonimowych gróźb śmierci. Pod koniec września 2021 roku Guérot potwierdziła swoje wcześniejsze stanowisko, biorąc udział w kampanii w mediach społecznościowych #allesaufdentisch.8 marca 2022 roku Guérot opublikowała w internetowym magazynie Rubikon fragment swojej właśnie wydanej książki "Wer schweigt, zustimmen" (Kto milczy, ten się zgadza), w której pisze między innymi o pandemii Corony:
Socjolog Armin Nassehi przypisuje tym stwierdzeniom "autorytarno-faszystowski wydźwięk", podczas gdy Guérot uważa jej książkę za "propozycję do dyskusji". W tygodniku Der Freitag Jörg Phil Friedrich również krytykuje Guérota za to, że "często używa prowokacyjnego słownictwa", ale mimo to znajduje w książce "pouczające podejścia do interpretacji tego, jak radzono sobie z pandemią".
Po tym, jak Heinrich August Winkler już w 2017 r. skrytykował postępowanie Guérot w sprawie rzekomych cytatów z Waltera Hallsteina, w 2018 r. przyznała ona, że artykuł napisany przez nią i Roberta Menasse'a zawierał zmyślone cytaty z Hallsteina. Według niej, Guérot nie wiedział o błędnych cytatach i w tamtym czasie "nie miał wystarczającego autorytetu ani suwerenności, aby to upomnieć". Z perspektywy czasu widać, że "głupio było nie sprawdzić".Guérot skomentował na Twitterze zwycięstwo Partii Konserwatywnej pod wodzą urzędującego premiera Borisa Johnsona w wyborach do brytyjskiej Izby Gmin w 2019 r. słowami: "Tak musieli się czuć ludzie w 1933 r.". Dziennikarze Ulf Poschardt w Die Welt i Alexander Kissler na portalu cicero.de oraz Michael Wuliger w Jüdische Allgemeine skrytykowali paralelę jako aberrację, ponieważ porównuje ona zwycięstwo Johnsona i jego partii do przejęcia władzy przez narodowych socjalistów.
Ulrike Guérot jest żoną francuskiego dyplomaty Oliviera Guérot i matką dwóch dorosłych synów.
Guérot jest członkiem Komitetu Naukowego Instytutu Europejskich Demokratów (IED), pracowała jako Senior Policy Fellow w Europejskiej Radzie Stosunków Zagranicznych (ECFR), jest członkiem Sydney Democracy Network (SDN) oraz udziałowcem Institute for Media and Communication Policy (IfM) w Kolonii.
2003 - za swoje zaangażowanie na rzecz integracji europejskiej została w 2003 r. mianowana kawalerem francuskiego Ordre national du Mérite.
2013 - Jesienią 2013 r. towarzyszyła prezydentowi Niemiec Joachimowi Gauckowi podczas wizyty państwowej we Francji w ramach jego oficjalnej delegacji.
2018 - Wpis do Złotej Księgi Miasta Grevenbroich.
2019 - Paul Watzlawick Pierścień Honorowy Stowarzyszenia Medycznego dla Wiednia.
2019 - Salzburska Nagroda Państwowa w dziedzinie futurologii
KsiążkiWer schweigt, zustimmen. O stanie naszych czasów. I o tym, jak chcemy żyć. Westend, Frankfurt 2022, ISBN 978-3-86489-359-9.
Pogrzebać Oświecenie? O przekodowaniu demokracji i wolności w epoce cyfrowego niezrównoważenia. Picus Verlag, Wiedeń 2020, ISBN 978-3-7117-3015-2.
Czym jest Naród? Steidl Verlag, Göttingen 2019, ISBN 978-3-95829-645-9.
Co sądzisz o Europie? Steidl Verlag, Göttingen 2019, ISBN 978-3-95829-644-2.
z Michaelem Hunklingerem (red.) Stare i nowe podziały w społeczeństwie polskim. Edition Danube University Krems, 2019. ISBN 978-3-903150-45-4.
Europa teraz! An Encouragement. Z Oskarem Negtem, Tomem Kehrbaumem i Emanuelem Heroldem. Steidl Verlag, Göttingen 2018, ISBN 978-3-95829-431-8.
Co jest nie tak z Francją? J.H.W. Dietz Nachf., Bonn 2017. ISBN 978-3-8012-0510-2.
Nowa wojna domowa. Otwarta Europa i jej wrogowie. Propyläen, Berlin 2017, ISBN 978-3-549-07491-6, - po polsku Europejska wojna domowa. 2017 - W języku niderlandzkim jako De nieuwe burgeroorlog: hoe populisme het open Europa bedreigt. 2018 (28 marca) - w języku włoskim jako La Nuova Guerra Civile: Otwarta Europa i jej wrogowie. 2019 (9 maja).
Manifest założycielski Republiki Europejskiej. Z Robertem Menasse. W: Ders.: Krytyka rozumu europejskiego. Trójjęzyczny (niemiecki, francuski, angielski). Bernstein, Siegburg 2017, ISBN 978-3-945426-28-9.
Dlaczego Europa musi stać się republiką! Polityczna utopia. J.H.W. Dietz Nachf., Bonn 2016. ISBN 978-3-8012-0479-2 - w języku niderlandzkim jako Red Europa !: waarom Europa een republiek moet worden. 2017 - w języku angielskim jako Why Europe Should Become a Republic! Utopia polityczna. 2019.
PS i Europa. Studium europejskiej pragmatyki politycznej francuskich socjalistów 1971-1995. Brockmeyer, Bochum 1996. ISBN 978-3-8196-0412-6.PrzypisyOd gorącej wojny do zimnego pokoju i z powrotem. W: Kursbuch, 188 (2016): s. 60-87, ISBN 978-3-946514-30-5.
Marine Le Pen i metamorfoza Republiki Francuskiej. Lewiatan, vol. 44, yr. 43, issue 02/2015, pp. 139-174. ISSN 0340-0425InterviewsHolger Klein: The European Republic. 25 marca 2018 r.
Thomas Kretschmer: Europejskie metatrendy: "Wszyscy musimy być równi jako obywatele, zwłaszcza wobec prawa". W: Program Deutschlandfunk "Essay und Diskurs". 7 sierpnia 2017 r.; data pobrania 26 czerwca 2018 r.
Lisa Nimmervoll: Politolog Ulrike Guérot: "Nie potrzebujemy już narodu". Wywiad. W: Der Standard. 2 maja 2017 r.; data pobrania: 26 czerwca 2018 r.
Jürgen Wiebicke: Niosąc nadzieję? - Rzeczpospolita Europejska. Audycja WDR 5 "Philosophical Radio" z Ulrike Guérot, 10 lutego 2017 r., zarchiwizowana z oryginału 8 lutego 2020 r.; retrieved 26 czerwca 2018 r. Available at archive.org.
Ingrid Rehusch: politolog Ulrike Guérot. W: Österreichischer Rundfunk. 24 stycznia 2017 r.; data pobrania: 26 czerwca 2018 r.
Sascha Blättermann: Wywiad z prof. dr Ulrike Guérot: "Demokracja to nie większość na ulicy". W: Polit@ktiv. 22 sierpnia 2016 r.; retrieved 26 czerwca 2018 r. EssaysThe Pandemic and the Loss of the Political, Deutschlandfunk Kultur, Politisches Feuilleton, 9 marca 2021 r.
Esej Przyszłość Unii Europejskiej: państwa narodowe jako przeszkody. W: Die Tageszeitung (taz). 9 września 2017 r.; data pobrania 26 czerwca 2018 r.
Europa między duchem a nieduchem. Nacjonalizm i koncepcje federacji europejskiej w perspektywie historycznej. W: Wiener Zeitung. 28 kwietnia 2017 r.; retrieved 26 czerwca 2018 r. (Wykład inauguracyjny na Uniwersytecie Dunaju).
Tilo Jung: Ulrike Guerot o utopii "Republiki Europejskiej". (Video on YouTube; 1:59 hours) W: Jung & Naiv Episode 331. 1 października 2017; retrieved 26 czerwca 2018.
Ulrike Guérot i Wolfgang Thierse na Targach Książki we Frankfurcie 2019 o przyszłości Unii Europejskiej, Deutschlandfunk, 17 października 2019 r.
ZeroCovid - droga wyjścia czy zła droga? Raul Zelik vs. Ulrike Guérot, Deutschlandfunk Streitkultur z Manfredem Götzke, 23 stycznia 2021 r.
allesnichtganzdicht: Debatte um Corona-Maßnahmen, Deutschlandfunk, Information am Morgen, wywiad ze Stephanie Rohde, 24 kwietnia 2021 r.