Jerzy Henryk Dudek (ur. 23 marca 1973 w Rybniku) - polski były bramkarz piłkarski.
Zawodową karierę Dudek rozpoczął w 1995 roku w trzecioligowym wówczas klubie Sokół Tychy. Już wtedy wielu obserwatorów polskich klubów pierwszoligowych dostrzegło talent Dudka, ale nigdy nie udało się przenieść do polskiej pierwszej ligi. Po zaledwie roku spędzonym w Tychach, Dudek był już o krok od przenosin do pierwszoligowego Górnika Zabrze, ale ostatecznie został zauważony przez skauta Feyenoordu Rotterdam, do którego ostatecznie przeniósł się w tym samym roku.
Początkowo miał trudne chwile w holenderskim klubie pierwszoligowym. Uważany był jedynie za rezerwowego bramkarza dla drugiego bramkarza reprezentacji Holandii, Eda de Goeya. Jednak gdy ten ostatni przeniósł się do angielskiego klubu pierwszoligowego Chelsea FC w 1997 roku, Dudek został regularnym bramkarzem Feyenoordu.
W 1998 roku spełniło się marzenie Dudka, który został zaproszony do reprezentacji Polski przez ówczesnego trenera Janusza Wójcika. W 1998 roku zadebiutował w meczu z Izraelem. Mimo to początkowo był ograniczony do roli rezerwowego za Adamem Matyskiem.
W 1999 roku Dudek po raz pierwszy w karierze zdobył mistrzostwo Holandii z Feyenoordem. Został również wybrany najlepszym bramkarzem holenderskiej Eredivisie w tamtym sezonie.
Po tym, jak reprezentacja Polski nie zakwalifikowała się do Euro 2000, a Janusz Wójcik zrezygnował ze stanowiska, Jerzy Engel przejął obowiązki trenera. Engel był wielkim fanem Dudka i mianował go nowym bramkarzem reprezentacji Polski.
W 2001 roku Dudek przeniósł się z Feyenoordu Rotterdam do Liverpoolu FC w angielskiej Premier League.
Po niezwykle udanym pierwszym sezonie, wpadł w problemy po Mistrzostwach Świata 2002 w Korei Południowej, które były rozczarowujące dla Polski, popełnił wiele łatwych błędów i został zastąpiony przez rezerwowego bramkarza Chrisa Kirklanda. Po tym jak Kirkland doznał kontuzji, Dudek na krótko ponownie stał się regularnym bramkarzem Liverpoolu FC. Pod koniec sezonu 2004/05 Dudek w końcu wygrał Ligę Mistrzów UEFA z Liverpoolem FC, pokonując AC Milan 6-5 w rzutach karnych. Osobiście odegrał ważną rolę w tym sukcesie, ratując dwa rzuty karne i stając się bohaterem meczu. Uratował również dwa niebezpieczne strzały Andrija Szewczenki z bliskiej odległości w ostatnich minutach, ratując w ten sposób the Reds przed rzutami karnymi. Jego specjalną taktyką w rzutach karnych jest poruszanie się wzdłuż linii bramkowej i wykonywanie małych skoków, gdy zbliża się przeciwnik, co często dezorientuje strzelca, ponieważ nie widzi, w którą stronę Dudek zamierza skoczyć. Ta taktyka dezorientacji uczyniła go sławnym na całym świecie i przeszła do historii piłki nożnej jako "Do the Dudek" lub po prostu jako "Dudek Dance". W wywiadzie telewizyjnym po meczu wyjaśnił, że Jamie Carragher wskazał mu tę taktykę, którą już wcześniej stosował były bramkarz Bruce Grobbelaar.
W sezonie 2005/06 Dudek miał w Liverpoolu trudnego rywala w postaci drugiego hiszpańskiego bramkarza Jose Manuela "Pepe" Reiny. Sezon Dudka był nieco mieszany. Krótko przed rozpoczęciem sezonu Dudek doznał kontuzji stawu ramiennego i był wyłączony z gry przez około cztery tygodnie. Ostatecznie został zastąpiony przez Reinę jako regularny bramkarz. W styczniu 2006 roku Dudek wynegocjował transfer do 1. FC Köln. Według jego doradcy, Dudek chciał przenieść się do Kolonii, aby zdobyć praktykę meczową dla reprezentacji narodowej. Jednak transfer nie doszedł do skutku, ponieważ menedżer Rafael Benitez sprzeciwił się, a Dudek został ponownie powołany na ostatni mecz kwalifikacyjny z Anglią, ale trener reprezentacji Paweł Janas niespodziewanie wybrał Artura Boruca jako bramkarza numer jeden na Mistrzostwa Świata 2006 i całkowicie zrezygnował z Dudka. Zamiast tego Tomasz Kuszczak z Manchesteru United został nominowany jako drugi bramkarz.
Po Mistrzostwach Świata 2006 nowy trener Leo Beenhakker przywrócił go do reprezentacji Polski. 16 sierpnia 2006 roku ponownie zagrał jako numer jeden w towarzyskim meczu z Danią. Mecz został przegrany 2:0. Następnie dostał swoją szansę w pierwszym meczu kwalifikacyjnym do Euro 2008 przeciwko Finlandii, ale Dudek stracił dwie bramki w przegranym przez Polskę meczu 3:1. Wiele polskich gazet opisało ten mecz jako "upadek ery Dudka". Swój ostatni mecz w reprezentacji Polski rozegrał 14 października 2009 roku w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2010 w RPA przeciwko Słowacji. Mecz zakończył się wynikiem 0:1. Dudek rozegrał łącznie 59 meczów międzynarodowych.
W 2007 roku Dudek odrzucił ofertę Liverpoolu dotyczącą przedłużenia kontraktu i przeniósł się do Realu Madryt. Tam był drugim wyborem za hiszpańskim bramkarzem Ikerem Casillasem. Zadebiutował w barwach Biało-Czerwonych w 37. dniu meczowym sezonu 2007/08. Dudek rozegrał 90 minut w bramce w zremisowanym 2-2 meczu z Realem Saragossa. W tym momencie Madryt wygrał już mistrzostwo Hiszpanii. Karierę zakończył latem 2011 roku.
W lutym 2013 roku Polski Związek Piłki Nożnej ogłosił, że Dudek rozegra pożegnalny mecz. 4 czerwca 2013 roku, prawie dwa lata po zakończeniu kariery, Dudek zagrał w meczu towarzyskim z Liechtensteinem, swoim sześćdziesiątym i ostatnim meczu w stroju narodowym.
Zwycięzca Ligi Mistrzów: 2005
Zdobywca Superpucharu UEFA: 2005
Mistrz Hiszpanii: 2008
Superpuchar Hiszpanii: 2008
Zwycięzca Pucharu Anglii: 2006
Zwycięzca Pucharu Ligi Angielskiej: 2003
Zdobywca Superpucharu Anglii: 2006
Mistrz Holandii: 1999
Copa del Rey: 2011
Zwycięzca Superpucharu Holandii: 1999
Najlepszy bramkarz holenderskiej Eredivisie: 1999
Polski Piłkarz Roku: 2001
Po sensacyjnym zwycięstwie w Lidze Mistrzów w 2005 roku brytyjska grupa popowa The Trophy Boyz zadedykowała Dudkowi piosenkę zatytułowaną "Du The Dudek" za jego "taniec" na linii bramkowej podczas rzutów karnych, która osiągnęła numer 7 na brytyjskiej liście przebojów indie.
Dudek ma dwóch braci. Dariusz Dudek był również zawodowym piłkarzem i grał w obronie w trzech polskich klubach i jednej czeskiej drużynie.
Jest żonaty ze swoją żoną Mirellą od 1996 roku i ma z nią syna i dwie córki.