Wikibiopedia

 

Henryk Dampc

Henryk Dampc (* 12 kwietnia 1935 w Wejherowie; † 24 marca 2000 w Gdańsku) był polskim bokserem. Był wicemistrzem Europy w 1959 roku w Lucernie w wadze półśredniej.

Kariera

Henryk Dampc zaczynał boksować w Gryfii Wejherowo. Jego pierwszym trenerem był Kazimierz Świtka. Już w 1953 roku przeniósł się do klubu sportowego Wybrzeże Gdańsk, gdzie był trenowany przez Brunona Karnatha i pozostał jego członkiem do końca kariery w 1970 roku. Przy wzroście 1,81 m boksował głównie w wadze średniej (do 75 kg wagi ciała), ale na ważne mistrzostwa schodził do wagi półśredniej (do 71 kg wagi ciała). Wynikało to głównie z faktu, że miał w Polsce dwóch bardzo silnych przeciwników w wadze średniej w osobach Tadeusza Walaska i Lucjana Słowakiewicza. Henryk Dampc miał dwóch braci bokserów, z których Edmund również należał do ścisłej polskiej czołówki.

W 1958 roku Henryk Dampc po raz pierwszy został mistrzem Polski w wadze półśredniej, a w 1959 roku był wicemistrzem Polski w wadze średniej za Tadeuszem Walaskiem. W 1959 roku wziął udział w Mistrzostwach Europy w Lucernie w Szwajcarii. Rywalizował w wadze półśredniej i wygrał na punkty z Iwanem Sobolewem z ZSRR, Ulrichem Kienastem z Niemiec Zachodnich i Rolfem Carolim z Niemiec Wschodnich. W finałowej walce zmierzył się z Nino Benvenutim z Włoch. Walka ta zakończyła się niewielkim zwycięstwem na punkty (3:2 głosów sędziów) na korzyść Benvenutiego. Wielu ekspertów bokserskich, którzy uczestniczyli w walce, uznało ją za pomyłkę sądową, a Dampca za zwycięzcę.

W 1960 roku Henryk Dampc wystartował również na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie. W wadze półśredniej odniósł zwycięstwa na punkty nad Leifem Hansenem z Danii i Michaelem Reidem z Irlandii. W ćwierćfinale niespodziewanie przegrał jednak z Williamem Fisherem z Wielkiej Brytanii i zajął dopiero 4. miejsce.

Henryk Dampc startował również w policyjnych mistrzostwach państw Układu Warszawskiego w latach 1959, 1961 i 1962. W 1959 i 1961 roku zwyciężył odpowiednio w wadze półśredniej i średniej. W 1962 roku został pokonany w finale wagi średniej przez Rumuna Iona Moneę.

W 1962 r. był wicemistrzem Polski w wadze średniej z Tadeuszem Walaskiem, a w 1964 r. przegrał z tym samym bokserem w półfinale mistrzostw Polski, zajmując 3. miejsce.

Henryk Dampc zakończył międzynarodową karierę po 1963 roku. Nadal jednak startował dla swojego klubu Wybrzeże Gdańsk do 1970 roku. W swojej karierze stoczył łącznie 354 walki i odniósł 272 zwycięstwa.

Po zakończeniu kariery bokserskiej, podczas której był zatrudniony w milicji, Henryk Dampc wyjechał na morze.

Sukcesy międzynarodowe

(OS = Igrzyska Olimpijskie, EM = Mistrzostwa Europy, Hm = waga półśrednia, Mi = waga średnia, do 71 kg lub 75 kg masy ciała)

1958, 1. miejsce, Intern. Turniej w Łodzi, Hm, zwycięstwa nad Bogdanem Guzińskim i Kazimierzem Sobieskim, bde. Polska;

1959, 2. miejsce, Mistrzostwa Europy w Lucernie, Hm, zwycięstwa nad Iwanem Sobolewem, ZSRR, Ulrichem Kienastem, RFN i Rolfem Carolim, NRD oraz porażka z Nino Benvenutim, Włochy;

1959, 1. miejsce, 1. mistrzostwa sił policyjnych państw Układu Warszawskiego w Berlinie (Wschód), Hm, zwycięstwa nad Georgi Alpiew, Bułgaria, Chorusovsky, CSSR i L. Graf, NRD;

1960, 5. miejsce, OS w Rzymie, Hm, zwycięstwa nad Leifem Hansenem, Dania i Michaelem Reidem, Irlandia oraz porażka z Williamem Fisherem, Wielka Brytania;

1961, 1. miejsce, 2. mistrzostwa sił policyjnych państw Układu Warszawskiego w Bukareszcie, Mi, ze zwycięstwem w finale nad Grafem, NRD;

1962, 2. miejsce, 3. Mistrzostwa Sił Policyjnych Państw Układu Warszawskiego w Łodzi, Mi, z porażką na punkty w finale z Ion Monea, Rumunia

Mistrzostwa Polski

1958, 1. miejsce, Hm,

1959, 2. miejsce, Mi, po porażce w finale z Tadeuszem Walaskiem,

1961, 9. miejsce, Wed, po porażce w rundzie 16 z Tadeuszem Walaskiem,

1962, 2. miejsce, śr, po porażce bez walki (kontuzja) w półfinale z Tadeuszem Walaskiem,

1964, 3. miejsce, śr, po porażce w półfinale z Tadeuszem Walaskiem

Mecze międzynarodowe

1955 we Wrocławiu przeciwko Rumunii (juniorzy), Hw, zwycięstwo na punkty nad Mihaiem Stojanem,

1956 w Bukareszcie, Rumunia przeciwko Polsce, Mi, porażka na punkty z Dumitru Gheorghiu,

1958 w Bydgoszczy, Polska przeciwko Jugosławii, Hm, zwycięstwo punktowe nad Nenadem Maricem,

1958 w Belgradzie, Jugosławia przeciwko Polsce, śr, porażka na punkty ze Stevanem Lackovicem,

1958 we Wrocławiu, Polska przeciwko Węgrom, Hm, zwycięstwo punktowe nad Janosem Erdelyi,

1959 w Essen, RFN vs Polska, Hasm, porażka na punkty z Ulrichem Kienastem,

1960 w Łodzi, Polska przeciwko RFN, Hm, zwycięstwo punktowe nad Jupp Elze,

1960 w Gdańsku, Polska przeciwko NRD, Hm, zwycięstwo punktowe nad Rolfem Innischem,

1962 w Berlinie (Wschód), Mi, zwycięstwo na punkty nad Schäferem,

1962 w Łodzi, Polska przeciwko Węgrom, Wed, porażka na punkty z Laszlo Feherem

Źródła

Magazyn "Boxing Sport

Strona internetowa "www.amateur-boxing.strefa.pl",

Strona internetowa "www.sport-komplett.de",

Strona internetowa "www.pkol.pl"

Zobacz również

Copyright © Wikibiopedia | Polityka prywatności