Krzysztof Beck (ur. 12 kwietnia 1930 w Kołomyi; zm. 3 lipca 1996 w Bydgoszczy) - polski ciężarowiec.
Krzysztof Beck w młodości uprawiał głównie lekkoatletykę. Był dobrym sprinterem, ale także rzucał pchnięciem kulą na odległość ponad dwunastu metrów. Uczęszczał do szkoły handlowej, a następnie wstąpił do polskich sił zbrojnych. Na początku lat 50. zajął się podnoszeniem ciężarów, a następnie przeniósł się do Legii Warszawa. Jego trenerem był Józef Styczyński. W 1952 r. po raz pierwszy został mistrzem Polski w wadze średniej, z wynikiem 305 kg, który był uważany za skromny, co pokazuje, że polskie podnoszenie ciężarów było w powijakach.
Beck zdobył medale na dwóch mistrzostwach Europy i osiągnął znakomite miejsca na igrzyskach olimpijskich w 1956 i 1960 roku oraz na mistrzostwach świata w 1955 i 1957 roku.
Po okresie aktywnego podnoszenia ciężarów był bardzo utytułowanym trenerem, który wykonał znakomitą pracę w ośrodkach wyczynowych w Bydgoszczy i Warszawie i doprowadził wielu polskich ciężarowców na szczyt świata.
(OS = Igrzyska Olimpijskie, WM = Mistrzostwa Świata, EM = Mistrzostwa Europy, Mi = Waga Średnia)
1954, 11. miejsce (6. miejsce), Mistrzostwa Świata + Mistrzostwa Europy w Wiedniu, Mi, 347,5 kg, zwycięzca: Peter George, USA, 405 kg przed Fjodorem Bogdanowskim, ZSRR, 402,5 kg;
1955, 2. miejsce, Światowy Festiwal Młodzieży w Warszawie, Mi, 380 kg, za Mustafą Jagly-Ogly, ZSRR, 395 kg;
1955, 4. miejsce (3. miejsce), Mistrzostwa Świata + Mistrzostwa Europy w Monachium, Mi, 372,5 kg, za Peterem Georgem, 405 kg, Bogdanowskim, 405 kg i Ingemarem Franzenem, Szwecja, 372,5 kg;
1956, 3. miejsce, Grand Prix ZSRR w Moskwie, Środa, 372,5 kg, za Bogdanowskim, 415 kg i Jagli-Ogli, 382,5 kg;
1956, 2. miejsce, mistrzostwa Europy w Helsinkach, Mi, 375 kg, za Igorem Rybakiem, ZSRR, 382,5 kg i przed Janem Bochenkiem, Polska, 362,5 kg;
1956, 6. miejsce, OS w Melbourne, Mi, z 380 kg, zwycięzca: Bogdanowski, 420 kg przed Peterem George, 412,5 kg;
1957, 4. miejsce, Grand Prix ZSRR w Moskwie, Mi, 377,5 kg, za Wiktorem Ljach, ZSRR, 397,5 kg, Marcelem Paterni, Francja, 382,5 kg i El Touni, Egipt, 377,5 kg;
1957, 4. miejsce, mistrzostwa świata w Teheranie, Mi, 390 kg, za Thomasem Kono, USA, 420 kg, Bogdanowskim, 420 kg i Janem Bochenkiem, 395 kg;
1958, 2. miejsce, Spartakiada Wojskowa w Lipsku, Mi, 385 kg, za Bogdanowskim, 412,5 kg i przed Bochenkiem, 370 kg;
1960, 5. miejsce, OS w Rzymie, Mi, 400 kg, za Aleksandrem Kurynowem, ZSRR, 437,5 kg, Kono, 427,5 kg, Győző Veres, Węgry, 405 kg i Paterni, 400 kg
1961, 7. miejsce, Mistrzostwa Europy w Wiedniu, Mi, z wynikiem 377,5 kg;
1952, 1. miejsce, Mi, 305 kg, przed Janem Bochenkiem, 300 kg i Edmondem Copą, 285 kg;
1953, 1. miejsce, Mi, 332,5 kg, przed Copą, 315 kg i Czekalińskim, 282,5 kg;
1954, 1. miejsce Mi, 352,5 kg, przed Wójcikiem, 315 kg i Gilarskim, 302,5 kg;
1955, 1. miejsce Mi, 340 kg, przed Czekalińskim, 325 kg i Janem Michalakiem, 310 kg;
1956, 1. miejsce Mi, 372,5 kg, przed Czekalińskim, 350 kg i Wójcikiem, 315 kg;
1957, 1. miejsce Mi, 385 kg, przed Kostrzewskim, 345 kg i Michalakiem, 340 kg;
1960, 2. miejsce, 370 kg, za Copą, 377,5 kg i przed Michalakiem, 355 kg.