Hanns Alexander (* 6 maja 1917 w Berlinie; † 23 grudnia 2006 w Londynie) był niemiecko-brytyjskim kupcem. Po zakończeniu II wojny światowej poszukiwał byłych funkcjonariuszy narodowego socjalizmu. Jego sukcesy obejmowały aresztowanie Rudolfa Hössa i Gustava Simona.
Hanns Hermann Alexander urodził się w Berlinie w maju 1917 r. jako czwarte dziecko lekarza Alfreda Alexandra i jego żony Henriette (Henny) Picard. Był bratem bliźniakiem Paula Alexandra (1917-2003) i dorastał pod dobrą opieką w szanowanej i zamożnej żydowskiej rodzinie, która mieszkała w dużym mieszkaniu z 22 pokojami na pierwszym piętrze Kaiserallee (dziś: Bundesallee) 219/220. Mieszkanie służyło również jako gabinet jego ojca.
Hanns Alexander i jego brat Paul początkowo uczęszczali do prywatnej szkoły Waldschule Grunewald (Lessler School) prowadzonej przez Toniego Lesslera, szkoły bezwyznaniowej. W lipcu 1933 r. obaj chłopcy musieli opuścić Waldschule z powodu nazistowskich przepisów. Od tego momentu uczęszczali do prywatnej szkoły żydowskiej. Ze względu na rosnące ograniczenia nałożone przez nazistowskie prawa, rodzina opuściła Niemcy w 1936 roku i wyemigrowała do Anglii przez Szwajcarię. W lipcu 1939 r. w niemieckim Dzienniku Rzeszy ogłoszono, że Hanns Alexander, jego brat i rodzice zostali ekspatriowani i utracili niemieckie obywatelstwo. Majątek rodziny został przekazany Rzeszy Niemieckiej.
Na początku II wojny światowej we wrześniu 1939 r. Alexander zgłosił się na ochotnika do armii brytyjskiej. Po przeszkoleniu jako zwykły żołnierz, w końcu dołączył do jednostki szkolenia oficerów za własną namową na początku 1943 roku i został przeszkolony na oficera. Po lądowaniu aliantów w Normandii w czerwcu 1944 roku, Hanns Alexander został rozmieszczony we Francji i Niemczech.
Był członkiem Zespołu Dochodzeniowego ds. Zbrodni Wojennych (WCIT) w Bergen-Belsen i był odpowiedzialny za prowadzenie dochodzeń w sprawie zbrodni wojennych w ramach Programu Zbrodni Wojennych. Brał udział m.in. w przesłuchaniach Elisabeth Volkenrath i Franza Hößlera, a w końcu nalegał, by pozwolono mu rozpocząć poszukiwania nazistowskich zbrodniarzy, którzy nie zostali jeszcze schwytani. Udało mu się wytropić i schwytać Gustava Simona w grudniu 1945 roku i Rudolfa Hößa, długoletniego komendanta obozu koncentracyjnego Auschwitz, w marcu 1946 roku.
Hanns Alexander żył później jako bankier i biznesmen w Londynie. Przez dziesięciolecia był zatrudniony w banku S. G. Warburg & Co.
Hanns Alexander był żonaty z Ann Graetz (1920-2006) od 1946 roku. Mieli dwoje dzieci, Annette Alexander (* 1948) i Jackie Alexander (* 1950). Zmarł na zapalenie płuc w wieku 89 lat. Jego grób znajduje się na cmentarzu żydowskim w Willesden w północnym Londynie.
Historia jego życia została opowiedziana po jego śmierci przez jego prawnuka Thomasa Hardinga w podwójnej biografii.