Götz Alsmann (* 12 lipca 1957 r. w Münster) - niemiecki muzyk, multiinstrumentalista i piosenkarz. Stał się znany jako gospodarz programu WDR Zimmer frei!
Już w wieku ośmiu lat Götz Alsmann pobierał lekcje gry na fortepianie w swojej dzielnicy w Münster i szybko zdecydował, że muzyka stanie się jego zawodem. W 1973 r. dołączył do zespołu Heupferd Jug Band, którego pierwszy album ukazał się w 1974 r. Z 17-letnim Götzem Alsmannem jako pianistą, mandolinistą i grającym na banjo. Dwa kolejne albumy ukazały się w 1977 i 1979 r. W tym samym czasie Alsmann rozpoczął pracę jako muzyk studyjny w Holandii, gdzie grał w wielu produkcjach country & western i dialektalnych.
W 1964 r. Alsmann rozpoczął naukę w szkole Josefschule w Münster. Po ukończeniu Johann-Conrad-Schlaun-Gymnasium w Münster i odbyciu służby wojskowej Alsmann studiował od 1977 r. germanistykę, dziennikarstwo i muzykologię na Westfälische Wilhelms-Universität w Münster. Studia muzykologiczne ukończył w 1985 r., uzyskując stopień doktora (tytuł rozprawy: Nothing but noise: The independent record companies and the development of American popular music 1943-1963). W 1980 r. założył zespół Götz Alsmann & The Sentimental Pounders, który oscylował między rockabilly, swingiem i calypso, a w 1985 r. odniósł międzynarodowy sukces dzięki swojej wersji utworu People Are People. W 1989 roku grupa ta przekształciła się w Götz Alsmann Band, z którym od 1994 roku regularnie wydaje albumy, nagrodzone do tej pory dwoma Jazz Echoes, Golden Tuning Fork i niezliczoną ilością German Jazz Awards w wersji złotej i platynowej.
Członkami jego zespołu są Rudi Marhold (perkusja), Markus Paßlick (perkusja) i Altfrid M. Sicking (wibrafon, ksylofon, trąbka), Michael O. Müller (elektryczna gitara basowa) odszedł w 2016 r. z powodów zdrowotnych i wkrótce potem zmarł. Nowym basistą jest muzyk jazzowy Ingo Senst. Dominik Hahn jest perkusistą formacji od 2020 roku. Wszystkie albumy zespołu od 2007 r. zostały wydane przez Blue Note Records, renomowaną wytwórnię muzyczną zajmującą się przede wszystkim muzyką jazzową.
Alsmann jest prezenterem radiowym od 1985 r. W latach 1986-1995 prowadził program Professor Bop, później Auf den Flügeln bunter Träume, a od 2000 roku Go, Götz, go! - Audycja radiowa Alsmanna (cała WDR). Od 1986 r. Alsmann jest także prezenterem telewizyjnym, początkowo w Roxy - magazynie dla młodych dorosłych nadawanym przez WDR. Prowadził między innymi pięciogodzinny program na żywo High Life w telewizji RIAS w latach 1990-1993, Gong Show w RTL w latach 1992-1993, Avanti w VOX w latach 1993-1994 oraz NDR Spät-Show w latach 1994-1996.
W 1996 r. Alsmann zagrał kasjera w supermarkecie i lidera zespołu Lothara Alzheima w komedii Alles wegen Roberta de Niro z Angeliką Milster w reżyserii Helmuta Förnbachera. W latach 1996-2016 prowadził wraz z Christine Westermann program Zimmer frei! na antenie WDR, za który w 2000 r. otrzymał wraz z Jörgiem Thadeuszem nagrodę im. Adolfa Grimmego. Z okazji 50-lecia stacji był gospodarzem prawie dwugodzinnego programu Mit Götz, Maus und Melone, będącego hołdem dla "bohaterów" półwiecza telewizji dziecięcej WDR.
W latach 2006-2008 jego rewia Michaela Jary'ego Ich weiß, es wird einmal ein Wunder gescheh'n była wystawiana w Städtische Bühnen Münster przez trzy sezony, w których występował również sam na scenie wraz ze swoim zespołem. Alsmann stworzył i prowadził program Götz Alsmann's Nachtmusik dla ZDF w latach 2005-2010. Album In Paris, nagrany w Paryżu i wydany w 2011 r., jest hołdem złożonym francuskim klasykom chanson; Alsmann śpiewa po niemiecku.
W lipcu 2011 r. Götz Alsmann został mianowany profesorem honorowym Westfälische Wilhelms-Universität Münster. Wykłada tam historię muzyki rozrywkowej. W dniu 7 lutego 2012 r. Alsmann wygłosił wykład inauguracyjny. 3 czerwca 2012 r. Alsmann otrzymał Echo po raz drugi. Götz Alsmann mieszka w Münsterze, jest żonaty i ma syna.
Paryż, Nowy Jork i Rzym to trzy przystanki, w których Götz Alsmann Band nagrywał płyty z muzyką i historycznymi niemieckimi tekstami w tych miastach, które miały decydujący wpływ na rozwój muzyki rozrywkowej, w legendarnych studiach o bogatej historii. Wraz z francuskim producentem Regisem Ceccarelli i odpowiednimi zespołami studyjnymi powstały albumy In Paris (Studio Ferber), Am Broadway (Sear Sound Studio) i In Rome (Forum Music Village).
Pierwszą częścią trylogii muzycznych podróży do muzycznych metropolii świata był nagrodzony potrójnym złotem album In Paris (2011), będący hołdem dla francuskiej chanson. Kolejnym albumem z trylogii jest On Broadway, który Alsmann nagrał w Nowym Jorku w 2014 roku. Skupia się na amerykańskich evergreenach, które zyskały sławę w latach 30. i 50. XX wieku, są obecnie zaliczane do Great American Songbook i interpretowane przez Alsmanna z historycznymi niemieckimi tekstami. Ostatnia część trylogii Götz Alsmann and Band in Rome poświęcona jest klasycznym włoskim przebojom. Nagrania odbyły się wiosną 2017 r. w studiu nagraniowym Ennio Morricone w Forum Music Village. Płyta ukazała się na początku września 2017 r.
Götz Alsmann po raz pierwszy pojawił się w telewizji już w 1977 r., ale dopiero w 1986 r. rozpoczął karierę prezentera telewizyjnego. Po licznych programach dla młodzieży, magazynach i mniejszych programach rozrywkowych w WDR, Rias-TV, Vox i RTL, dopiero w NDR Spät Show (1994-1997) mógł rozwinąć swój szczególny sposób prezentacji oraz talent muzyczny. Na antenie ZDF w latach 2006-2012 prezentował popularną muzykę klasyczną z udziałem światowych gwiazd opery i koncertu w programie Nachtmusik Götza Alsmanna.
Największym sukcesem telewizyjnym Götza Alsmanna był program Zimmer frei!, który przez dwadzieścia lat (1996-2016) prowadził co tydzień wraz z Christine Westermann na antenie WDR. Pełen anarchicznego humoru, szalonych gier i wzruszających przerywników muzycznych program w formie talk show otrzymał nagrodę Grimme i pomógł duetowi prezenterów osiągnąć niewyobrażalną popularność w całym niemieckojęzycznym świecie. W 2016 roku Christine Westermann i Götz Alsmann otrzymali Honorową Nagrodę Niemieckiej Nagrody Komediowej za film Zimmer frei!
Znakiem rozpoznawczym Götza Alsmanna, oprócz zdecydowanie eleganckiego ubioru (zwykle garnitur z poszetką i koszula ze spinkami do mankietów), jest quiff z włosów. Nosi go od 15 roku życia. Nie lubi, gdy pyta się go o quiff, ale kiedyś powiedział pisarzowi Benjaminowi von Stuckrad-Barre, że fryzura została zainspirowana przez Andy'ego Mackaya i Bryana Ferry'ego, którzy nosili ją na wewnętrznej stronie okładki pierwszego albumu Roxy Music w 1972 roku.
Adolf Grimme Award 2000 za Zimmer frei!, wraz z Christine Westermann i Jörgiem Thadeuszem
Człowiek widmo roku 2000
Krawatowy Człowiek Roku 2004
ECHO 2004 w kategorii "Jazz
Złoty widelec do strojenia 2006
Nagroda Münchhausena miasta Bodenwerder 2010
ECHO 2012 w kategorii "Jazz - Wokalista Roku Krajowy" za album In Paris
Louis Armstrong Memorial Prize 2015 od Swinging Hamburg e. V. Society for the Promotion of Classical Jazz; przyznana 3 września 2015 r. w Hamburgu
Pielgrzymi winnicy Bechtheim 2017
Order Zasługi Kraju Związkowego Nadrenii Północnej-Westfalii, wręczony przez prezydenta ministra Armina Lascheta na zamku w Nordkirchen 23 sierpnia 2019 r.
Götz Alsmann - Fast ein Selbstportrait (film Klausa Michaela Heinza, WDR Fernsehen, 8 lipca 2017 r.)
1974: Skiffle-Ragtime-Jug Band Music 1
1977: Wejdźcie!
1979: Słoneczni chłopcy mamy (Mama's Little Sunny Boys)
Wkład gości
Sunny Domestozs (LP Barkin' at the Moon, 1985)
The Keytones (LP The Keytones Meet Götz Alsmann, 1989)
Die Fabulösen Thekenschlampen (CD Titten Theken Temperamente, 1995)
Jazzkantine (LP Freshly Pressed & Live, 1996)
Die Ärzte ("Punk is...", strona B singla Rebell, 1999)
In Extremo (CD Kein Blick Zurück, 2006, Singapur)
Reinhard Mey (CD Hommage, 2006, Das Alles war ich ohne dich)
Bela B. (Single schwarz/weiss - Track Geisterreiter, 2009)
Stefan Blankertz / Götz Alsmann: Rock 'n' Roll subversiv. Puszka Pandory, Wetzlar 1979, ISBN 3-88178-030-0.
Nic tylko hałas. Niezależne wytwórnie płytowe i rozwój amerykańskiej muzyki popularnej 1943-1963, Huba, Drensteinfurt 1985, ISBN 3-9800414-9-2.