Edmund Bursche (* 17 lipca 1881 w Zgierzu, Imperium Rosyjskie; † 26 lipca 1940 w obozie koncentracyjnym Gusen) był polskim teologiem protestanckim, historykiem kościoła i pastorem.
Edmund Bursche urodził się w 1881 roku w Zgierzu w Kongresówce. Był najmłodszym synem protestanckiego pastora w Zgierzu i późniejszego superintendenta w Płocku, Ernsta Wilhelma Bursche, z drugiego małżeństwa z Marią Matyldą z domu Harmer, oraz przyrodnim bratem biskupa Juliusza Bursche. Po ukończeniu IV Państwowego Gimnazjum w Warszawie i Wydziału Teologii Protestanckiej na Uniwersytecie w Dorpacie, około 1905 r. został ordynowany na pastora Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Kongresówce i był diakonem i pastorem w różnych parafiach w swojej ojczyźnie, regionie łódzkim, ostatnio w Łowiczu. W 1915 roku, podobnie jak wielu innych luteran w Kongresówce, został deportowany do Rosji i powrócił do domu dopiero na początku 1918 roku. Tu sprzeciwił się utworzeniu specjalnych niemieckojęzycznych szkół dla dzieci protestanckich, został aresztowany przez niemieckie władze okupacyjne i był więziony do 11 listopada 1918 roku. W latach 1919 i 1920 studiował teologię na Uniwersytecie w Bazylei. Po odzyskaniu niepodległości poświęcił się pracy naukowej, w latach 1922-1939 był dziekanem Wydziału Teologicznego, a w 1929 r. został mianowany profesorem teologii protestanckiej na Uniwersytecie Warszawskim. W 1930 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Wydziału Teologii Protestanckiej Uniwersytetu w Bazylei.
Został aresztowany przez gestapo zaraz po niemieckiej inwazji na Polskę we wrześniu 1939 r. i przewieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, a następnie do obozu koncentracyjnego Gusen. Tam został zmuszony do pracy w kamieniołomach. Całkowicie wyczerpany został wysłany do baraku dla chorych. Po kilku dniach komendantura obozu koncentracyjnego zarządziła odwszawianie, a nadzy więźniowie zostali zmuszeni do wzięcia zimnego prysznica. Następnie Bursche zachorował na zapalenie płuc, na które zmarł w lipcu 1940 roku.
Był żonaty z Janiną z domu Scheller (1884-1974); mieli dwie córki: Zofię (* 1915), która wyszła za mąż za polskiego matematyka Edwarda Marczewskiego (1907-1976), oraz Danutę (1922-1996).
W tym samym czasie aresztowano jego trzech braci: Juliusza, Alfreda i Teodora. Jego młodszy brat Alfred (* 16 listopada 1883 r. w Zgierzu; † 15 stycznia 1942 r. w obozie koncentracyjnym Mauthausen) był wybitnym prawnikiem. Jedynym z czterech braci Bursche aresztowanych w 1939 r., który przeżył obozy koncentracyjne Sachsenhausen i Gusen, był architekt Theodor Bursche (1893-1965).
Dzieje Reformacji Polskiej, 1-2, (polski przekład i krytyczne wydanie niemieckojęzycznej pracy S. Lubienieckiego), Warszawa 1938-1939.
Program polskiego uniwersalizmu chrześcijańskiego, Warszawa 1927.
Przebieg reformacji w Polsce, Warszawa 1932.
Bogdan Graf von Hutten-Czapski: Sześćdziesiąt lat polityki i społeczeństwa. 2 tomy. Mittler, Berlin 1936.
Eugeniusz Szulc: Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie. Zmarli i ich Rodziny. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1989, ISBN 83-06-01606-8 (Biblioteka Syrenki).