Benjamin Lewinski (ur. 25 maja 1916 r. w Warszawie; zm. po 1990 r.) był polskim hiszpańskim bojownikiem i żołnierzem Legii Cudzoziemskiej w czasie II wojny światowej.
Rodzice Benjamina Lewinskiego mówiący w jidysz zmarli w młodym wieku, więc od 1925 r. mieszkał jako sierota z ciotką we Francji. Ukończył praktykę jako kuśnierz w Paryżu. W lipcu 1936 r., w wieku 20 lat, został hiszpańskim bojownikiem po stronie republikanów przeciwko puczystom Franco i wstąpił do antystalinowskiej partii marksistowskiej POUM. W październiku 1936 r. został ranny na froncie w Huesca. Posiadał umiejętności językowe i wykazywał zdolności wojskowe, a Georges Kopp awansował go na kapitana i szefa kompanii, w której służył również Brytyjczyk Eric Blair.
Wśród hiszpańskich bojowników dochodziło do sporów politycznych, a POUM sprzeciwiali się rosyjscy komuniści i hiszpańscy staliniści. Kiedy oddział POUM został rozwiązany w Barcelonie w maju 1937 r., Lewinski przyjął nową tożsamość francuskiego kapitana Bernarda Launoya i zgłosił się na ochotnika do Brygad Międzynarodowych w Albacete. W grudniu 1938 r. wrócił do Francji, gdzie polski konsulat odmówił mu wydania polskiego paszportu, przez co Francuzi uznali go za bezpaństwowca.
W momencie wybuchu II wojny światowej zgłosił się na ochotnika do służby wojskowej w Régiments de marche de volontaires étrangers i został oddelegowany do francuskiego terytorium mandatowego Ligi Narodów w Syrii w 1940 roku. Po zwycięstwie Niemiec nad Francją w 1940 r. francuskie oddziały w Syrii i Libanie znalazły się pod kontrolą reżimu Vichy, który na mocy porozumienia o rozejmie był zobowiązany stanąć po stronie Rzeszy Niemieckiej. Lewinski chciał jednak walczyć przeciwko Niemcom, odłączył się od swojej jednostki i próbował uciec do Turcji. Przy drugiej próbie uciekł Brytyjczykom w Palestynie w 1941 roku.
Lewiński został przyjęty do 13. półbrygady Legii Cudzoziemskiej pod dowództwem kapitana Pârisa de Bollardière'a, która walczyła po stronie aliantów i stacjonowała wówczas w Qastinie niedaleko Hajfy. Legioniści Cudzoziemscy zostali rozmieszczeni u boku francuskich sił wolnościowych w udanym brytyjskim natarciu przeciwko Francuzom Vichy w Syrii i Libanie.
Na początku 1942 r. 13 Półbrygada została przydzielona do 8 Armii Brytyjskiej i wzięła udział w walkach w Afryce Północnej. Lewinski był częścią francuskiej jednostki, która w bitwie pod Bir Hakeim w 1942 r. zatrzymała na dwa tygodnie natarcie niemiecko-włoskiego Afrika Korps na Egipt. W zamian wojska Osi w Tunezji zostały zmuszone do kapitulacji pod koniec 1942 roku.
Jednostka Lewinskiego została przeniesiona do wyzwolonej południowej Francji w sierpniu 1944 r., a on sam został zdemobilizowany zgodnie ze swoim kontraktem.
Sam Lewinski dowiedział się przypadkiem dopiero w 1986 roku, kiedy mieszkał w Nicei i pracował jako pracownik hotelu, że jego dawny towarzysz Eric Blair, pseudonim George Orwell, opublikował już w 1938 roku książkę Homage to Catalonia, w której również się pojawia i jest scharakteryzowany. W listopadzie 1990 roku Michael Shelden przeprowadził z nim wywiad do biografii Orwella.
Mémoires et témoignages. De la guerre d'Espagne à la guerre mondiale. W: Matériaux pour l'histoire de notre temps, n°6, 1986, s. 47-52, w Persee
Arno Lustiger: "Shalom Libertad!" Żydzi w hiszpańskiej wojnie domowej. Frankfurt nad Menem : Athenäum, 1989, ISBN 3-610-08529-0
Arno Lustiger: Walczyć na śmierć i życie! Das Buch vom Widerstand der Juden 1933-1945, Kolonia : Kiepenheuer & Witsch, 1994, ISBN 3-462-02292-X, s. 552-554.
Michael Shelden: Orwell : autoryzowana biografia. Londyn : Heinemann, 1991 ISBN 0-434-69517-3