Agnieszka Baranowska (ur. 19 kwietnia 1948 w Warszawie) - polska krytyczka literacka i publicystka. Jest córką pisarza Lesława Bartelskiego.
Baranowska uczęszczała do gimnazjum w Warszawie, a następnie studiowała etnografię na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1971 roku uzyskała tytuł magistra. Jako krytyk literacki zadebiutowała recenzją książki Sny i widma Stanisława Czernika, która ukazała się w czasopiśmie Nowe Książki. Pisała do "Nowych Książek" do 1978 roku, była też członkiem redakcji tygodnika "Kultura" w latach 1972-1982 i pisma "Kontrasty" w latach 1977-1979. W latach 1971-1982 była członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W 1982 roku zaczęła pisać dla tygodnika Tu i teraz, a w 1985 roku została przyjęta do nowo powstałego Stowarzyszenia Literatów Polskich. W latach 1985-1990 ponownie pracowała w "Kulturze", a od 1990 r. w "Kobiecie i Życiu".
Mieszka w Warszawie.
Kraj modernistycznego cierpienia, 1981
Perły i potwory. Szkice o literaturze międzywojennej, 1986
Beata Dorosz: Baranowska Agnieszka. In: Zeitgenössische polnische Schriftsteller und Literaturwissenschaftler. Band eins: A-B. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, Warschau 1994, ISBN 83-02-05445-3, S. 95-96.
Beata Dorosz: Baranowska Agnieszka. In: Zeitgenössische polnische Schriftsteller und Literaturwissenschaftler. Band zehn: Ż und Ergänzungen zu den Bänden 1-9. Stiftung Humanistische Akademie, Warschau 2007, ISBN 978-83-8934894-4, S. 120.