Władysław Arcimowicz (* 1900 w Święcianach; † 11 maja 1942 w Wilnie) - polski krytyk literacki i polonista, szczególnie zainteresowany twórczością Cypriana Kamila Norwida.
Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Stefana Batorego. Jako krytyk literacki zadebiutował w 1924 r. recenzją U nowych źródeł. Garść uwag o "Trzeciej Polsce" K. Łęczyckiego, która ukazała się w wileńskim czasopiśmie "Słowo". W tym samym roku był wydawcą i redaktorem czasopisma Hejnał wydawanego w Švenčionys. Po uzyskaniu tytułu magistra pracował jako nauczyciel w szkołach ogólnokształcących i w kolegium nauczycielskim w Wilnie. Jednocześnie kontynuował studia, aż w 1933 r. uzyskał stopień doktora. Publikował artykuły z zakresu historii literatury i krytyki literackiej, a także wiersze i przekłady z języka rosyjskiego w kilku czasopismach. Współpracował także z wileńską rozgłośnią radiową. Podczas II wojny światowej pozostał w Wilnie, gdzie zmarł 11 maja 1942 r.
"Assunta" C. Norwida, poemat autobiograficzno-filozoficzny, 1933
Cyprian Kamil Norwid über die Hintergründe seines Konflikts mit seinen Kritikern, 1935
Was Antek der Anwerber über Józef Piłsudski erfuhr, 1935
Wie man die regionale Abteilung der Bibliothek des Zentrums für Didaktik und Erziehungsberatung bei der Bezirksschulbehörde Vilnius benutzt, 1935
Das Großfürstentum Litauen unter Stanisław August. Z. 1. die Krone und Litauen; Grenzen und Teilungen; Seimas, 1938
Alexander Puschkin: Das Märchen von Pop und seinem Knecht Kapcan, 1940
Barbara Tyszkiewicz: Władysław Arcimowicz. In: Zeitgenössische polnische Schriftsteller und Literaturwissenschaftler. Band 1: A-B. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, Warschau 1994, ISBN 83-02-05445-3, S. 53-54.