Aaron Lejzerowicz (ur. 23 marca 1919 r. w Dzsjatławie) - polski Żyd ocalały z Holokaustu.
Aaron Lejzerowicz urodził się w 1919 r. w ówczesnym polskim miasteczku Zdzięcioł (obecnie Dziatława, Białoruś), "sztetlu" z większością żydowską, jako jedno z czworga dzieci w rodzinie żydowskiej. Jego ojciec był szewcem i prowadził sklep obuwniczy w mieście wraz z partnerem biznesowym. Aaron Lejzerowicz uczęszczał do prywatnej szkoły żydowskiej. Później studiował polonistykę, hebraistykę i historię.
Kiedy niemiecki Wehrmacht zaatakował Polskę 1 września 1939 r., a trzy tygodnie później kraj został podzielony między Związek Radziecki i państwo nazistowskie, rodzina nadal mieszkała w Zdieciolu, który był częścią okupowaną przez Sowietów. Na początku 1942 r. w jego rodzinnym mieście utworzono getto. Ogłoszono zawody: "Stolarze! Kowale!" Kiedy Aaron usłyszał "szewc", podniósł rękę, nie podnosząc głowy. Żołnierz uderzył go karabinem i kazał wstać. Jego rodzina została rozstrzelana, a on sam deportowany do obozu pracy. Później uciekł i dołączył do sowieckiej partyzantki. W lipcu 1944 r. Lejzerowicz został wcielony do armii radzieckiej i pod koniec wojny przebywał w Niemczech. W 1947 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.