Wilhelm Dichter (ur. 25 października 1935 w Borysławiu) jest polskim pisarzem, który wyemigrował do USA.
Ojciec poety zginął podczas wojny. On sam mieszkał z matką najpierw na południu Polski, a później, od 1944 roku, w Warszawie i został fizykiem i inżynierem. Po ukończeniu studiów doktoranckich na Politechnice Warszawskiej przez trzynaście lat pracował jako naukowiec, pisał prace popularnonaukowe i słuchowiska radiowe, aż do czasu, gdy kampania antysemicka w Polsce w 1968 r. zmusiła go do emigracji, najpierw do Wiednia i Rzymu, a następnie do USA, gdzie pracował w branży informatycznej. Za swoje prace popularnonaukowe, w tym portrety wielkich fizyków XX wieku, otrzymał w Polsce Nagrodę im. Brunona Winawera. Beletrystykę zaczął pisać dopiero po sześćdziesiątce. Głównym tematem jego utworów, które cechuje humanizm, jest antysemityzm w Polsce w czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu. Mieszka z rodziną w Tewksbury koło Bostonu, gdzie mówi się po polsku.
Koń Pana Boga, Kraków 1996
Koń Boży. Przekład. Martin Pollack. Rowohlt, Berlin 1998
Szkoła bezbożników, Kraków 1999
Dziedzictwo Rosenthala. Przekład. Martin Pollack. Rowohlt, Berlin 2000
Lekcja angielskiego, Kraków 2010
1997: Nagroda Literacka Nike za Koń Pana Boga
2000: Nagroda Literacka Nike za Szkołę bezbożników