Waldemar Nowakowski (ur. 10 listopada 1917 w Białogródku, Rosja; zm. 30 stycznia 1984 w Krakowie) był polskim geodetą i grafikiem.
Waldemar Nowakowski studiował geodezję na Politechnice Warszawskiej. Po zajęciu Polski przez Niemców w 1939 r. zaangażował się w polski ruch oporu. W maju 1940 r. został aresztowany przez gestapo, początkowo skazany na karę śmierci, a następnie osadzony w więzieniu na Pawiaku w Warszawie. W sierpniu 1940 r. został przeniesiony do obozu koncentracyjnego Auschwitz jako więzień polityczny. Pracował tam w składzie drewna i jako wozak w oddziale rolnym. W sierpniu 1942 r. Nowakowski trafił na dwa miesiące do karnej kompanii w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Następnie pracował jako urzędnik, a później jako starszy blokowy w obozowej izbie chorych.
Podczas czteroletniego pobytu w obozie koncentracyjnym Auschwitz Nowakowski stworzył ponad 300 akwarel na kartonie w formacie pocztówkowym, w których przedstawił obozową rzeczywistość. Na zlecenie administracji obozu malował pejzaże na niektórych ścianach baraków więźniarskich. W 1943 r. wraz ze współwięźniem Tadeuszem Borowskim stworzył w izbie chorych nielegalny teatr.
W październiku 1944 r. Nowakowski został przeniesiony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen i zatrudniony jako robotnik przymusowy w fabryce samolotów Heinkel-Werke Oranienburg. W styczniu 1945 r. został przeniesiony do 8 Brygady Budowy Kolei SS jako robotnik przymusowy.
Po wyzwoleniu w maju 1945 r. powrócił do Polski we wrześniu 1945 r., studiował grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a następnie pracował jako nauczyciel i grafik. Muzeum Auschwitz-Birkenau posiada ponad 20 rysunków artysty z okresu jego uwięzienia w obozie koncentracyjnym.
Jörn Wendland: Obóz od obrazu do obrazu. Narracyjna seria zdjęć więźniów z nazistowskich obozów pracy przymusowej. Wiedeń: Böhlau, 2017, ISBN 978-3-412-50581-3, s. 205.