Jerzy Duda-Gracz (* 20 marca 1941 w Częstochowie; † 5 listopada 2004 w Łagowie Lubuskim) - polski malarz i grafik.
Studiował na Wydziale Grafiki katowickiej filii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po ukończeniu studiów w 1988 roku pozostał na uczelni jako wykładowca. W latach 1992-2001 wykładał w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, później był profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na Wydziale Radia i Telewizji, uczył reżyserii. Przez całe życie związany był z Górnym Śląskiem. Jego obrazy odzwierciedlają ponury śląski krajobraz przemysłowy.
W jego pracach widać silną tendencję do karykatury. Malował swoich współobywateli jako kłótliwych, niechlujnych, czasem pijanych, ale też skłonnych do poświęceń, wręcz bohaterskich. Krytycy porównywali jego prace do Pietera Brueghela. Ale można też znaleźć pewne podobieństwo do Manfreda Deixa.
Artysta oznaczył każde zdjęcie numerem seryjnym. Pomaga to teraz w śledzeniu fałszerstw.
Typowy dla jego sztuki jest obraz olejny "Die Ritter der Apokalypse oder die Schwarzarbeit" (1977). Trzech robotników budowlanych, nieogolonych, w kaloszach i podartych ubraniach, ciągnie betoniarkę. Scena, przedstawiona frontalnie, przypomina dobrze znane rosyjskie trojki - lub berlińską kwadrygę. Zderzenie banalnego tematu z patetycznym przedstawieniem jest typowe dla twórczości Dudy-Gracza.
Kontynuował malowanie podczas bojkotu artystów przeciwko reżimowi w latach 1981-1989. Jego obrazy odsłaniały gorzką rzeczywistość tamtych czasów.
Krytycznemu społecznie malarzowi udało się dojść do porozumienia z Kościołem katolickim. Stworzył cykl Golgota dla Klasztoru Mariackiego w Częstochowie.
Jerzy Duda Gracz, K.T. Toeplitz, Arkady 1985, 1990
Powroty, A. Matynia, Agaton 1994
Duda Gracz, I.J. Kamiński, Penta, 1997