Władysław Fejkiel (* 1 stycznia 1911 w Krościenku; † 1995) był polskim lekarzem, wykładowcą uniwersyteckim i więźniem obozu koncentracyjnego Auschwitz.
Po ukończeniu szkoły podstawowej Fejkiel uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Lwowskim. Uzyskał tytuł doktora medycyny. Po inwazji na Polskę na początku II wojny światowej, lekarz został oddelegowany jako lekarz wojskowy w polskich siłach zbrojnych. Po ucieczce z niemieckiej niewoli, został ponownie schwytany przez funkcjonariuszy Gestapo w Jaśle w sierpniu 1940 r. po tym, jak pomógł towarzyszowi przekroczyć granicę z Węgrami. Trafił do więzienia w Tarnowie, skąd 8 października 1940 r. został przewieziony do obozu macierzystego KL Auschwitz.
W Auschwitz otrzymał numer więźniarski 5647 i początkowo został skierowany do pracy przy budowie dróg. Od lutego 1941 r. - wychudzony do 39 kilogramów - przebywał w izbie chorych więźniów (HKB) obozu macierzystego, gdzie ostatecznie został nosicielem kału, a latem 1941 r. pielęgniarzem więźniarskim. Od 1942 r. jako lekarz więzienny kierował oddziałem zakaźnym w bloku 20 obozu macierzystego, gdzie został poinstruowany przez lekarza obozowego SS Hellmutha Vettera, jak podawać 50 więźniom lek na tyfus firmy I.G. Farben. Tylko dwie trzecie więźniów przeżyło tę serię eksperymentów. W styczniu 1944 r. zastąpił polskiego lekarza więziennego Władysława Aleksandra Deringa na stanowisku starszego obozowego ambulatorium więźniarskiego w obozie macierzystym KL Auschwitz i pozostał na tym stanowisku aż do związanej z wojną "ewakuacji" obozu koncentracyjnego Auschwitz w styczniu 1945 r. Został przeniesiony do obozu koncentracyjnego Mauthausen w transporcie ewakuacyjnym, gdzie został wyzwolony pod koniec wojny w maju 1945 r.
Po wyzwoleniu wrócił do Polski. Od 1955 r. był wykładowcą, a od 1960 r. profesorem zwyczajnym na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie kierował Kliniką Chorób Zakaźnych. Fejkiel zeznawał jako świadek 29 maja 1964 r. podczas pierwszego frankfurckiego procesu oświęcimskiego. Był autorem kilku artykułów w czasopismach oświęcimskich.
Ocalały z Auschwitz Hermann Langbein ocenił go następująco: "Fejkiel był pierwszym polskim funkcjonariuszem najwyższego szczebla, który starał się ograniczyć zarówno przesadny polski nacjonalizm, jak i antysemityzm wśród personelu HKB".
Hermann Langbein: Menschen in Auschwitz, Ullstein, Frankfurt nad Menem, Berlin, Wiedeń, 1980; ISBN 3-548-33014-2.
Ernst Klee: Auschwitz. Sprawcy, wspólnicy, ofiary i co się z nimi stało. Encyklopedia osób. S. Fischer, Frankfurt nad Menem 2013, ISBN 978-3-10-039333-3.