Rahel Minc lub Rachel Minc, znana również jako Rahel Lipstein lub Rachel Lipstein (* 1899 w Łodzi, Imperium Rosyjskie; † czerwiec 1978 w Kibucu Tzora, Mateh Yehuda, Izrael) była pisarką i pedagogiem polsko-żydowskiego pochodzenia. Publikowała w języku niemieckim i francuskim.
Minc uczęszczała na kursy językowe w Berlinie i studiowała edukację na Uniwersytecie Berlińskim. W tym czasie była członkiem grupy leninowskiej wraz z Itką Horowitz, Diną Matus (z którą również publikowała), Leą Dunkelblum i Rosą Schmulewitz. Opublikowała dwa tomy poezji w 1921 i 1922 roku.
2 października 1922 r. poznała Nikosa Kazantzakisa, który później zadedykował jej książkę Ti ida sti Russia. Minc jest literackim pierwowzorem postaci Rali w Odysei (wraz z Różą Luksemburg) i Rahel w Toda-Raba, być może także Mei Ling w Buddzie, Li-Te w Le Jardin des rochers i Noemi w Kapitanie Michalisie. Po pobycie w Berlinie pracowała jako nauczycielka i pedagog w krajach skandynawskich i w Polsce, czasami jako współpracowniczka Janusza Korczaka. Później przeniosła się do Francji, gdzie po wybuchu wojny działała w ruchu oporu. Minc straciła prawie wszystkich członków rodziny w Zagładzie, ale sama przeżyła dzięki pomocy francuskiego małżeństwa, które z inicjatywy Minc zostało później uhonorowane tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Po wyzwoleniu zaangażowała się w łączenie przesiedleńców z rodziną i pracowała w domach dziecka, publikując dramaty biblijne dla dzieci i książki dla dzieci w języku francuskim. Jej broszura Dzieci nocy, w której Minc udokumentowała historie cierpienia żydowskich dzieci w czasach narodowego socjalizmu dla młodych odbiorców, doczekała się kilku wydań w języku niemieckim i francuskim. Literatura drugorzędna charakteryzuje jej portret jako "pionierski", ale niesiony przez "raczej nieznany styl pobożnego humanizmu".
Ostatnie lata życia spędziła w kibucu Tzora.
Między zachodem słońca a świtem. Achrid, Łódź 1921 (kompozycje Diny Matus; fragmenty w wersji cyfrowej)
Noce mojej wiosny. Leon Hirsch, Berlin 1922.
Dzieci nocy. Schicksale jüdischer Kinder 1939-1945. Hirschgraben, Frankfurt/Main 1963 (kolejne wydania pod tytułem Kinder der Nächte: 2. wydanie 1964, 3. wydanie 1966, 4. wydanie 1970).
Psaumes. Cahiers d'art et d'amitié, Paris 1949.
Les Psaumes restent eternels: Jeu dramatique en dix tableaux avec prologue et epilogue. Editions polyglottes, Paris 1954.
Le palais aux portes ouvertes et son grand roi. Comptoir du livre du Keren Hasefer, Paris 1958.
La coupe de Baghdad. Service Technique pour l'Education F.S.J.U., Paris 1961.
L'enfer des innocents, les enfants juifs dans la tourmente nazie. Éditions du Centurion, Paris 1966 (tłumaczenie Children of the Night).
Les aubes de l'exil. Les aveux d'Eve-Hava, mère des humains. Poèmes. Paragraphes littéraires de Paris, Paris 1972.
Entre l'or et la flamme. L'histoire de Moise. Éditions de l'Avenir, Geneva 1975.
Pour offrir la rosée. Librairie Colbo, Paris 1975.
Renate Weil: Spalone, zakazane, zapomniane. Mała encyklopedia niemieckojęzycznych pisarek w latach 1933-1945. Wydanie 2. Pahl-Rugenstein, Kolonia 1988, ISBN 3-7609-1310-5, s. 134-135.
Desider Stern: Książki autorów pochodzenia żydowskiego w języku niemieckim. B'nai B'rith, Wiedeń 1967.