Pierre-Basile-Joseph Abbal (* 2 marca 1799 w Mélagues, departament Aveyron; † 13 listopada 1890 w Rodez, departament Aveyron) był francuskim duchownym i politykiem.
Pierre-Basile-Joseph Abbal był synem rolnika. Rozpoczął karierę w kościele i został księdzem. W tym zawodzie odznaczał się pobożnością i znajomością Pisma Świętego. W 1830 r. został mianowany Wielkim Wikariuszem przez biskupa Tarbes, Antoine-Xaviera de Neirac, ale pełnił tę funkcję tylko przez krótki czas. W 1832 r. powrócił do swojej rodzinnej diecezji i został proboszczem bardzo małej parafii Gissac, liczącej wówczas 323 mieszkańców. Przekształcił stajnię plebanii w szkołę katolicką i wykorzystał swoją skromną pensję, aby sfinansować zatrudnienie nauczyciela i nauczycielki, przekazał bezpłatną pralnię i pościel dla ubogich chorych oraz założył bibliotekę parafialną. Z własnych funduszy wypłacał również dopłaty do pensji ubogim robotnikom, którzy pomagali przy realizacji projektów publicznych w jego parafii. Po pięciu latach pracy w Gissac został przyjęty do kapituły katedralnej biskupa Rodez, Pierre'a Girauda, i powierzono mu stworzenie łacińsko-francuskiego mszału na użytek jego parafii. Został on opublikowany w 1839 roku. Następnie biskup awansował Abbala na sekretarza generalnego, a następca Girauda, Jean-François Croizier, mianował go archidiakonem i wikariuszem generalnym w 1846 roku.
Abbal był jednym z wielu francuskich duchownych, którzy starali się pogodzić Kościół katolicki z państwem i zaakceptował proklamację Drugiej Republiki Francuskiej po rewolucji lutowej 1848 roku. Teraz stał się aktywny politycznie i opowiadał się za reformami społecznymi, takimi jak obniżenie wysokich pensji, sprawiedliwszy podział podatków i poprawa warunków pracy robotników. Został wybrany do Zgromadzenia Konstytucyjnego jako kandydat umiarkowanych republikanów. W dniu 3 października 1848 r. bezskutecznie domagał się w Zgromadzeniu Narodowym, aby nauczyciele uznanych wyznań mogli raz w tygodniu udzielać lekcji religii w szkołach wiejskich. Jego wniosek z następnego dnia o ograniczenie miesięcznych pensji parlamentarzystów do 450 franków również został odrzucony. Abbalowi nie powiodła się również jego propozycja, przedstawiona 27 października 1848 r., aby obywatele mogli wybierać prezydenta Republiki Francuskiej w stolicy swojej gminy, jeśli liczba ludności przekracza tysiąc. Zamiast tego Constituante zdecydowała, że wybory prezydenckie powinny odbywać się w stolicach poszczególnych kantonów.
W maju 1848 r. Abbal wstrzymał się od głosu w sprawie ustawy o wygnaniu Domu Orleańskiego, ale był gotów zaakceptować republikańską konstytucję. Zwykle głosował z umiarkowaną prawicą w Zgromadzeniu Konstytucyjnym. Wielokrotnie wypowiadał się przeciwko planom ministra edukacji Hipolita Carnota dotyczącym szkolnictwa podstawowego, a także przeciwko różnym poprawkom mającym na celu nadanie Izbie Deputowanych uprawnień do wyboru prezydenta Republiki. 31 marca 1849 r. głosował również za upoważnieniem rządu do interwencji zbrojnej we Włoszech na rzecz powrotu papieża Piusa IX do Rzymu, a 10 kwietnia 1849 r. za utrzymaniem nieusuwalności sądownictwa. Czasami odbiegał również od prawicowych zachowań podczas głosowania; na przykład 27 września 1848 r. głosował przeciwko wnioskowi o podział władzy ustawodawczej na dwie izby. Tym samym zraził do siebie konserwatywny komitet wyborczy departamentu Aveyron i nie ubiegał się o przedłużenie mandatu w 1849 roku.
Do śmierci biskupa Croiziera, Abbal ponownie pełnił funkcję wikariusza generalnego. Napisał książkę z biografiami świętych na użytek parafii diecezji Rodez (Vies des saints à l'usage du diocèse de Rodez, choisies et revues, Rodez 1852). Kolejny biskup Rodez, Louis-Auguste Delalle, mianował Abbala promotorem kapituły katedralnej w 1856 roku. W sierpniu 1865 r. Abbal udzielił duchowej pomocy Philippe'owi Buchezowi, byłemu przewodniczącemu Zgromadzenia Konstytucyjnego z 1848 r., który nagle zachorował podczas podróży do Rodez. On sam zmarł w Rodez 13 listopada 1890 r. w wieku 91 lat.
A. Rastoul: Abbal (Pierre-Basile-Joseph). W: Dictionnaire de biographie française (DBF). Vol. 1, 1932, sp. 57-59.
Abbal, Pierre-Basile-Joseph. W: Adolphe Robert, Edgar Bourloton, Gaston Cougny (red.): Dictionnaire des parlementaires français de 1789 à 1889. vol. 1, 1889, s. 3 f.