Paweł Grabowski († prawdopodobnie sierpień 1771 w Prużanach, Polska-Litwa) był królewskim polskim generałem porucznikiem, starostą czchowskim i czołowym przedstawicielem protestantów w Polsce.
Paweł był synem Stefana Grabowskiego, starosty wiskiego na Litwie i Teodory ze Stryjeńskich. Jego bracia Johann Georg i Michael również zostali generałami. Rodzina była kalwińska (reformowana).
W 1748 r., za namową hrabiego von Brühla, Paul Grabowski został starostą czchowskim w Małopolsce i generałem armii polskiej. Był zwolennikiem równouprawnienia protestantów w Polsce i na Litwie. Grabowski szukał wsparcia w Prusach i spotkał się z wysłannikiem Hansem Dietrichem von Maltzahnem w Dreźnie w 1756 roku oraz z sekretarzem poselstwa Gédéonem de Benoît w Warszawie w 1761 roku. W 1761 r. udał się do Berlina jako przedstawiciel polskich protestantów.
W 1766 r. Paweł Grabowski i inni szlachcice złożyli w Sejmie wniosek o formalne równouprawnienie niekatolików w Polsce i na Litwie, który został odrzucony.
W 1767 r. był czołowym przedstawicielem protestanckiej Konfederacji Cierniowej. Jego brat Johann Georg został w tym samym czasie przywódcą Konfederacji Sługockiej na Litwie. Paul Grabowski udał się do Warszawy, aby przedstawić królowi żądania konfederacji ciernińskiej, a wkrótce potem wziął udział w sejmie, który miał negocjować te żądania.
W 1770 r. wraz z bratem Johannem Georgiem został pojmany i uprowadzony przez przedstawicieli katolickiej konfederacji radomskiej, ale udało mu się uciec. W sierpniu 1771 r. został ponownie zaatakowany w swoim majątku w Prużanach na Litwie i ciężko raniony szablą w głowę, w wyniku czego wkrótce zmarł. 1781 r. wdowa po nim Zofia sprzedała starostwo czchowskie przedstawicielom monarchii habsburskiej.