Michael Edwin Akam (ur. 22 czerwca 1952 w Bromley) - brytyjski biolog zoolog, biolog ewolucyjny i rozwojowy.
Akam studiował zoologię na Uniwersytecie w Cambridge m.in. w Sydney Brenner i Peter Anthony Lawrence oraz doktorat na Uniwersytecie w Oksfordzie z wykładem na temat identyfikacji i mapowania genów dla białek krwi larw Drosophila. W 1979 roku był doktorem post-doctorem i Damonem Runyanem Fellowem na Uniwersytecie Stanford, gdzie uczestniczył w pierwszej identyfikacji genu Hox. Od 1982 roku był ponownie w Cambridge w dziale genetyki, gdzie po raz pierwszy pokazywał, że geny Hox są aktywowane w określonej pozycji osi wzdłuż osi ciała zwierzęcia. W 1989 roku był członkiem założycielem Wellcome/CRC Institute for Cancer and Development Biology (obecnie Gurdon Institute) w Cambridge. Jest profesorem i (od 2006) Fellow w Darwin College na Uniwersytecie w Cambridge, a od 1997 r. dyrektorem University Museum of Zoology w Cambridge. W 2010 roku został profesorem zoologii i w latach 2010-2016 kierował wydziałem zoologii w Cambridge.
Zajmuje się ewolucją i rozwojem różnorodności stawonogów, w szczególności mechanizmem segmentacji (kompleks genów Hox), kontrolą tożsamości segmentu i wzornictwa we wczesnych stadiach zarodkowych. W szczególności współpracuje z Drosophilą, tysiącnogami, skorupiakimi i ogonami skoków (i innymi wczesnymi heksapodami). Bada on również różne wzory segmentacji klasycznego modelu Drosophila u różnych robaków i innych owadów, niemych stóp i stunogów. Uczestniczył w pierwszym sekwencjonowaniu genomu tysiącnogów, morskiego setkanogów Strigamia maritima, który jest często na wybrzeżu Wielkiej Brytanii.
W latach 1979-1981 był Damonem Runyanem Fellowem na Stanford University. W 2000 roku został członkiem American Association for the Advancement of Science.
W 2013 roku otrzymał medal Frink, 2007 medal Alexandra Kowalewskiego, 2009 medal Linné. W 1987 został członkiem Europejskiej Organizacji Biologii Molekularnej.
P. Goelet, J. Karn i in.: Nucleotide sequence of tobacco Mosaic virus RNA, Proc. Nat. Acad. USA, tom 79, 1982, s. 5818.5822
The location of Ultrabithorax transcripts in Drosophila tissue sections, The EMBO Journal, tom 2, 1983, s. 2075 w 202084
W. Bender, D. Hogness i in.: Molecular genetics of the bithorax complex in Drosophila melanogaster, Science, Band 221, 1983, str. 23.
The molecular basis for metameric pattern in the Drosophila embryo, Development, Band 101, 1987, str. 1.22
I. Dawson, G. Tear: Homeotic genes and the control of segment diversity, Development, Band 104 (Suplement), 1988, str. 123.
V. Irish, A. Martinze-Arias: Spatial regulation of the Antennapedia and Ultrabithorax homeotic genes during Drosophila early development, EMBO Journal, tom 8, 1989, s. 1527.1537
z V. Irish, R. Lehmann: The Drosophila posterior-group gene nanos functions by repressing hunchback activity, Nature, Band 338, 1989, str. 646.
Hox and HOM: homologous gene clusters in insects and vertebrates, Cell, tom 57, 1989, str. 33749
z M. Averof: Hox genes and the diversification of insect and crustacean body plans, Nature, tom 376, 1995, s. 420.243,
z F. Falciani, S. Brown i in.: Class 3 Hox genes in insects and the origin of zen, Proc. Nat. Acad. Sci. Stany Zjednoczone Ameryki, tom 93, 1996, s. 8479.8484
z E. Abouheif, N. H. Patel, P. W. Holland i in.: Homology and developmental genes, trendy w Genetics, tom 13, 1997, str. 432.433
z R. De Rosa i in.: Hox genes in brachiopods and priapulids and protostome evolution, Nature, tom 399, 1999, str. 772 . 772 776
z C. E. Cook i in.: Hox genes and the filogeny of the arthropods, Current Biology, tom 11, 2001, s. 759 y current biology, tom 11, 2001, s. 759 j
C. G. Extavour: Mechanisms of germ cell specification across the metazoans: epigenesis and preformation, Oxford University Press for The Company of Biologists Limited, 130, 2003
z A.D. Peel, A.D. Chipman: Arthropod segmentation: beyond the Drosophila paradigm, Nature Reviews Genetics, tom 6, 1995, str. 905.916