Matthias Joachim Ernst Manteuffel-Kiełpiński, znany również jako baron van Manteuffel, (* około 1728, prawdopodobnie w Elsenau; † po 1787) był generałem majorem pod dowództwem Wilhelma V (Orańskiego).
Matthias Joachim Ernst urodził się jako syn polskiego magnata Matthiasa Joachima Manteuffla-Kiełpińskiego († 1730), królewskiego polskiego kapitana, Truchsessa z Terebowlji (Trembowli) i hrabiego soli bydgoskiej, prawdopodobnie w latach dwudziestych XVII wieku. Podobnie jak jego ojciec, Matthias pochodził ze szlacheckiej rodziny von Manteuffel z Pomorza, której nazwisko w Polsce wskazuje na ich pochodzenie z plemienia Kölpin i którzy byli również nosicielami polskiego tytułu rdzennego. Jego matka, Krystyna Elżbieta (Christina Elisabetha), pochodziła z rodziny Brünnow.
Manteuffel-Kiełpiński, określany w lipskim rejestrze uniwersyteckim jako polsko-pruski szlachcic, studiował na Uniwersytecie Lipskim od 18 kwietnia 1742 r., podobnie jak jego kuzyn Ernst Christoph von Manteuffel. W dniu 2 sierpnia 1743 r., jako student, wygłosił mowę pochwalną napisaną przez Johanna Christopha Gottscheda na uroczystości akademickiej z okazji 50-lecia obywatelstwa akademickiego Ernsta Christopha von Manteuffla w Lipsku, która była również jego 68. urodzinami. W tym czasie nazywał się już von Manteuffel, co sugeruje, że w tym czasie nie używał już nazwiska Kiełpiński. W dniu 15 lutego 1748 r. Joachim Ernst został majorem regimentu czynszowego Baden-Durlach (Carl Wilhelm von Baden-Durlach), później dowódcą kompanii w 2. batalionie regimentu piechoty Oranje Nassau (nr 2), który został zreorganizowany pod dowództwem kapitana generała Wilhelma IV, księcia Orange-Nassau. Jest tam wymieniony jako Joachim Ernst Baron van Manteuffel.
Pochodzenie jego tytułu barona nie jest znane, ale jest prawdopodobne, że rościł go sobie również od swojego kuzyna Ernsta Christopha von Manteuffla, który został wyniesiony do rangi barona przez cesarza Józefa I. W 1750 r. Manteuffel przebywał w garnizonie w Nijmegen. W dniu 7 sierpnia 1753 r. nabył majątek Schmochtitz w margrabstwie Dolnych Łużyc od pułkownika Antona Christiana von Kleista za 18 000 talarów, który w 1763 r. sprzedał saksońskiemu marszałkowi dworu Peterowi Augustowi von Schönbergowi za 24 000 talarów. W tym czasie posiadłości na Dolnych Łużycach były idealne do spekulacji. W 1756 r. doszedł do porozumienia ze swoim przyrodnim bratem Franciszkiem Ewaldem Manteuffel-Kiełpińskim w sprawie udziałów w majątku w Elsenau. Trzy lata później holenderski Obrist, jak go nazywano, sprzedał swoje udziały Ignazowi Wesołowskiemu.
Joachim Ernst został awansowany na podpułkownika 18 marca 1766 r., a 24 sierpnia 1772 r. na pułkownika 2. batalionu regimentu piechoty 748c Oranje Nassau (stacjonującego w Arnhem i Nijmegen w 1773 r.). Został mianowany generałem majorem 5 października 1787 roku.
August Blanke: Z dawnych dni powiatu Schlochau. Schlochau 1936.
Johann Christoph Gottsched: Dzieła wybrane: Mowy zebrane. Tom 9, tom 70 wydań literatury niemieckiej od XV do XVIII wieku. Century, 1976.
Lětopis. Rocznik Instytutu Serbołużyckich Badań Folklorystycznych. Historia. Wyd. 14-17, Instytut Serbołużyckich Badań Ludoznawczych w Budziszynie. Wydział Historyczny, 1967.
Nicolaus Hieronymus Gundling: Fortgesetzte Historie der Gelahrheit: worinnen nicht nur diese beresserte, und mehr ergänzt, sondern auch aufs neue hinzugethan worden worden, was sowohl von jüngst verstorbenen, als noch lebenden, gelehrten Leuten ... do 1746 r. wydawało się godne uwagi ... Frankfurt i Lipsk 1746 online.
Geheimes Staatsarchiv Preußischer Kulturbesitz (GStA PK) Berlin Dahlem: Rep. 176 VI K(ielpinski) 353 (akta zbiorowe). Kgl. pr. Heroldsamt.