Krystyna Joanna Czarnocka (* 27 maja 1920 w Zakopanem; † 2005) była polską tkaczką i historykiem sztuki.
Krystyna Czarnocka studiowała w latach 1936-1940 w Warszawie w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych na wydziale malarstwa ściennego, a w latach 1946-1950 w Wyższej Szkole Artystycznej na wydziale tkactwa. W latach 1947-1952 studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, a w latach 1950-1964 była starszym asystentem w Instytucie Sztuki PAN.
Tworzyła tkaniny w różnych technikach i często stosowała techniki mieszane, takie jak płaskie gobeliny figuratywne lub reliefowe; kompozycje przestrzenne, strzyżone dywany lub podwójne sploty. Ważne było dla niej podkreślenie elementarnych walorów estetycznych użytych naturalnych materiałów (sizalu i ręcznie przędzionej wełny). Tworzyła zarówno motywy zaczerpnięte z natury, jak i abstrakcyjne konstrukcje wykorzystujące efekty światła i cienia.
Józef Chełmoński. Warszawa 1957.
Półtora wieku grafiki polskiej. Warszawa 1962.
Gobeliny Krystyny Czarnockiej. Olsztyn 1971.
Krystyna Czarnocka (Warszawa). Tkanina. Jelenia Góra 1983 (wersja zdigitalizowana).
Irena Huml: Czarnocka, Krystyna. W: Encyklopedia powszechna artystów. Artyści plastycy wszystkich czasów i narodów (AKL). Tom 23, Saur, Monachium et al. 1999, ISBN 3-598-22763-9, s. 287.