Józef Bielawski (ur. 12 sierpnia 1910 r. w Starej Wsi, zm. 19 września 1997 r. w Warszawie) - polski arabista i islamista. Zapoczątkowane przez niego zaplecze badawcze arabistyki, największe tego typu do tej pory, jest związane z Wydziałem Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego i działa do dziś (stan na 2023 r.).
Bielawski ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1938 roku, a także studiował literaturę i języki orientalne, w tym arabski, perski i turecki, u Tadeusza Jana Kowalskiego. Po uzyskaniu doktoratu z prawa w 1947 r. przeniósł się do Instytutu Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pracował jako asystent. W latach 1948-1950 był attaché kulturalnym ambasady polskiej w Turcji. W 1951 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie orientalistyki, a następnie w 1968 r. został profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie utworzył Zakład Arabistyki i Orientalistyki.
W 1979 r. został członkiem Irackiej Akademii Nauk i członkiem-założycielem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Arabskiej. Zasłynął również jako tłumacz Koranu na język polski.
Red., współaut. z S. Płaskowicką-Rymkiewiczową, Wypisy z literatury tureckiej okresu nowoczesnego, PWN, Warszawa 1953.
Książka w świecie islamu, Ossolineum, Wrocław 1961.
Edycja, współautorstwo z H. Mukarkar, Wybór z literatury arabskiej. Część I. Starożytna poezja i literatura arabska okresu Omajjadów, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1965.
Ed., co-author. with H. Mukarkar, Wybór z literatury arabskiej. Część II: Poezja i proza złotego wieku Abbasydów, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1966.
Historia literatury arabskiej. Zarys, Ossolineum, Wrocław 1968.
Ed., współautor. z H. Mukarkar, Wybory z literatury arabskiej. Część III: Poezja i proza arabskiej Hiszpanii - Andaluzji, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1968.