Joseph Klinke (* 21 października 1861 w Wygodzie, powiat wrzesiński; † 1932) był polskim duchownym i politykiem należącym do mniejszości niemieckiej.
Klinke uczęszczał do szkoły podstawowej i gimnazjum w Kempen w powiecie sosnowieckim, później w Gnesen. Następnie studiował filozofię i odbył służbę wojskową. Po pracy jako guwerner w polskiej rodzinie szlacheckiej wstąpił do poznańskiego seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął w 1894 roku. Był drugim prebendarzem w kościele franciszkanów w Poznaniu i nauczycielem religii w Friedrich-Wilhelm-Gymnasium. W 1905 r. został mianowany kanonikiem poznańskim. Klinke brał udział w I wojnie światowej jako ksiądz dywizyjny w 49 Dywizji Rezerwowej.
Od 1919 r. Klinke działał w Partii Centrum. W 1924 r. został wybrany do polskiego Sejmu, gdzie był członkiem zarządu niemieckiej grupy parlamentarnej. Nie mógł ponownie kandydować w wyborach w 1928 r. z powodu zakazu nałożonego przez jego pracodawcę, biskupa.
Fritz Wertheimer: O niemieckich partiach i przywódcach partyjnych za granicą. Wydanie 2. Zentral-Verlag, Berlin 1930, s. 124.