John Frederick Abercromby (ur. 1861 w Felixstowe; zm. 1935 w Addington w londyńskim okręgu Croydon) był brytyjskim architektem golfowym.
J. F. Abercromby urodził się jako syn lekarza i od najmłodszych lat uprawiał golfa. Przyniósł go do golfera Scratch (Handicap 0) i z powodzeniem grał w turniejach wokół Londynu. . Ale, według jego pseudonimu, należał do grupy znanych golfistów amatorskich, którzy mogli wygrać Willie Park junior jako członek swojego własnego miejsca w Huntercombe, który stał się ważną komórką zarodkową dla rozwoju architektury golfowej. Na przełomie stulecia pewien inwestor zatrudnił go jako prywatnego sekretarza, a kilka lat później zlecił mu budowę miejsca w stylu Sunningdale, Walton Heath i Woking.
Ponieważ Abercromby nie miał żadnych praktycznych doświadczeń w budowie pól golfowych, po raz pierwszy udzielił porad Williemu Parkowi Juniorowi. Następnie jednak wziął na siebie odpowiedzialność za kurs w Worplesdon, który można było otworzyć w 1908 roku. Sukces ten dał zespołowi drugie ważne zadanie (Coombe Hill, 1909), gdzie Abercromby wstąpił do balonu, aby znaleźć najlepszy routing przez las. W ten sposób był prawdopodobnie pierwszym, który podczas badania dostępnej przestrzeni szukał perspektywy odgórnej, co należy obecnie do standardowego repertuaru architekta golfa.
W rezultacie, podobnie jak Willie Park junior wcześniej w Huntercombe, podniósł swój własny projekt z chrztu: The Addington (1912), który jest obecnie uważany za jego najlepsze miejsce. Przez wiele lat działał jako życzliwy dyktator klubu i stale poprawiał jego miejsce. Dodał też drugie miejsce, ale dziś już nie istnieje New Course.
Po I wojnie światowej Abercromby połączył się z Herbertem Fowlerem i Tomem Simpsonem, ale tylko Knole Park (1924), Old Course z Bovey Castle (1926) i Mill Hill (1927). Pomimo tego, że w porównaniu z innymi architektami golfa, Abercromby jest ważnym przedstawicielem złotej epoki, ponieważ w znacznym stopniu ukształtował nowy styl swojej wczesnej pracy.