Jerzy Piaskowski (* 5 sierpnia 1922 w Zawierciu; † 2 lutego 2013 w Krakowie) był polskim archeologiem i wykładowcą uniwersyteckim historii hutnictwa w Krakowie.
Piaskowski był wieloletnim pracownikiem Instytutu Metalurgii w Krakowie. Był członkiem Towarzystwa Technicznego Hutników Polskich. Był współzałożycielem, a w latach 1969-1984 prezesem krakowskiej sekcji Towarzystwa Przyjaciół Książki. Piaskowski zorganizował angielskie tłumaczenie Officina ferraria Walentego Roździeńskiego († 1641) i opublikował liczne książki, eseje i recenzje na temat historii hutnictwa żelaza. Wśród nich znalazła się monografia hutnictwa w Gdańsku w średniowieczu. Dzięki żelaznej bibliotece szwajcarskiego Georga
Jerzy Piaskowski starb am 2. Februar 2013 im Alter von 90 Jahren und wurde auf dem Friedhof von Borek Fałęcki (Krakau) beigesetzt. Er war verheiratet und hatte Kinder.
Verdienstkreuz der Republik Polen in Gold, 1956
Ritter des Ordens Polonia Restituta, 1962
als Autormit Alojzy Jankowski: Sphäroidisches Gusseisen. Warschau 1957.
Die Technik der Danziger Metallurgie und des Gusseisenschmiedens X-XIV w. auf der Grundlage der metallogischen Forschung. (Danziger Frühmittelalter. 2. Band) Danziger Wissenschaftliche Gesellschaft, Gdańsk 1960.
mit Kazimierz Sękowski, Zofia Wojtowicz: Atlas struktur znormalizowanych stopów odlewniczych. Warschau 1972.
Über Damaszenerstahl. Wrocław 1974.
Technologie des alten Kunstgusses. Kraków 1981.
Mit Marcin Biborski: Antike Zentren der Eisenherstellung im nördlichen Mitteleuropa. Kraków 1982.
Walenty Roździeński und sein metallurgisches Gedicht "Officina ferraria". Kraków 1991.als Mitherausgeber'Stefan Płuszczewski (Übersetzer): Officina ferraria. Ein polnisches Gedicht von 1612, das das edle Handwerk der Eisenverarbeitung beschreibt. MIT Press, Cambridge, Mass. & London 1976. ISBN 0-262-18079-0.