Hugh Abernethy (ur. 17 grudnia 1967) - szkocki snooker. W latach 1994-2006 był profesjonalistą w Snooker Main Tour.
Hugh Abernethy urodził się w Szkocji, ale pewnego dnia przeniósł się do południowo-wschodniego Kenta na Broadstairs. Kiedy w 1994 roku po raz pierwszy zajął się turniejami, miał już 26 lat. Pierwszy sukces miał w sezonie 1994/95 na European Open, gdzie osiągnął turę 128 ostatnich. Ponieważ wszyscy gracze byli otwarci na zysk, były długie rundy wstępne i w większości przypadków już w pierwszej lub drugiej rundzie. Dlatego jego pierwsze notowanie na światowym rankingu na zakończenie sezonu było tylko 343. W następnym roku był on najczęściej w 4. rundzie i w 5. rundzie Mistrzostw Świata i Welsh Open. W roku 1996/97 rozpoczął w sezonie wyścig w Asian Classic, gdzie uderzył Iana McCullocha. W drugiej połowie sezonu osiągnął co najmniej 5 rundę, a w Tajlandii Open i Mistrzostwach Świata nawet 128.
Jednak w następnym sezonie podzielono pole gracza na Main Tour i UK Tour, a następnie poszedł do WPBSA Qualifying School. W pierwszych trzech turniejach zrezygnował jeszcze w drugiej rundzie, podczas ostatniego turnieju, po zwycięstwie Antony'ego Bolsovera i Barry'ego Pinchesa, doszedł do finału grupowego, ale potem wypuścił decydujący mecz z Lee Richardsonem 3:5. W sezonie 1997/98 musiał więc iść na turnieje w Wielkiej Brytanii. W ostatnich turniejach powiększył się i osiągnął ćwierćfinał, a w piątym turnieju przegrał prawie z 5:6 przeciw Paulowi Sweeny'emu.
W sezonie 1998/99 wrócił na Main Tour. Ale w pierwszej połowie sezonu miał problemy i wygrał tylko dwa mecze. Dopiero podczas Thailand Masters w 1999 r. przeszedł do trzeciej rundy i osiągnął najlepszy wynik: po zwycięstwie nad doświadczonymi graczami, takimi jak Joe Johnson i Jimmy White oraz zwycięstwem Wildcard Rundy nad Atthasitem Mahitthim, po raz pierwszy osiągnął główny turniej ranking rankingowy. W ostatniej rundzie 32 przegrał 3:5 przeciw Markowi Williamsowi. Ale potem znowu przegrał trzy kolejne rozgrywki. Sezon 1999/2000 rozpoczął następnie wjazd do British Open wśród ostatnich 64. W turnieju Benson & Hedges Championship, po zwycięstwie Graeme Dott i Barry Pinches, wygrał turniej 32, ale nie był to turniej rankingowy, a 16 najlepszych na świecie nie było tam reprezentowanych. Jednakże w roku 2000 w Tajlandii Masters powtórzył swój sukces z poprzedniego roku. W turnieju rankingowym pokonał między innymi Briana Morgana 5:0 i powrócił do finału finałowego 32. Na Scottish Open ponownie trafił do ostatnich 64. Aż do 128 tomów, wyniki te doprowadziły go do przodu w dwuletniej ocenie Main Tour. W sezonie 2000/01 Szkocja nie przegrała ani jednego meczu i trzy razy dotarła do ostatniej rundy 64, ale nie poszła dalej. W 2001 roku w rankingu światowej rankingu osiągnął 80 miejsce w karierze.
W sezonie 2001/02 zdobył mistrzostwo Benson & Hedges po zwycięstwie m.in. nad Anthonym Daviesem i światowymi rankingami 20. Dominic Dale finał. Zwycięzca przegapił jednak kwalifikacje dla Masters poprzez 5-9 załamanie Ryana Daya. W turniejach rankingowych był tylko raz w trzeciej rundzie, a poza tym nawiązywał do wielu warstw podtynkowych. Udało mu się kontynuować tę pracę i w następnym sezonie wygrał tylko trzy mecze. W 2003 r. spadł do 119 miejsca i po raz drugi stracił status profesjonalisty. W 2003/04 musiał więc udać się w trasę Challenge Tour. W drugim turnieju doszedł do finału i wygrał 6:0 przeciwko Gary'emu Wilsonowi. W czwartym turnieju Anglik odwdzięczył się w ćwierćfinale i wygrał 5:4. Ale Abernethy zagwarantował sobie jedno z pierwszych 16 miejsc w rankingu turystycznym, które oznaczały bilet główny na sezon 2004/2005. W Grand Prix udało mu się zacząć od 64 ostatnich. Cztery razy w tym roku grał w drugiej rundzie, w tym podczas Mistrzostw Świata z zwycięstwem nad Matthew Selt. Jednoroczna ocena uratowała mu następnie pobyt w Main Tour, nawet jeśli zajmował tam tylko 14 miejsce. W sezonie 2005/2006 nie był w stanie nic dodać w 6 turniejach światowej rankingu, tylko w Chinach open dotarł do ostatniej rundy 64. Tylko 88 miejsce zajął pod koniec sezonu i po raz trzeci wypadł z zysku.
W następnym roku próbował powrócić na trasę PIOS, ale podczas turniejów amatorskich nigdy nie wyszedł poza ostatnie 32. W roku 2007/2008 trzy razy osiągnął ćwierćfinał, ale pozostałe słabsze wyniki w ośmiu turniejach uniemożliwiły mu wyjście poza 14. miejsce w klasyfikacji ogólnej. Tylko top 8 wykwalifikowało się do Main Tour. Również w ciągu następnych dwóch lat turnieje PIOS były rozczarowujące. Tylko jeden turniej w 2009 roku osiągnął jeszcze jeden ćwierćfinał, w przeciwnym razie wszystkie turnieje zakończyły się najpóźniej w ostatniej rundzie 32. Kiedy w 2010 r. przerwano trasę PIOS, a Players Tour Championship został wprowadzony, Abernethy ostatecznie zakończył swoją karierę zawodową w wieku 43 lat.
Turnieje rankingowe:
Runda ostatnich 32: Thailand Masters (1999, 2000) Inne turnieje:
Finały: Benson and Hedges Championship (2001) Turnieje kwalifikacyjne:
Zwycięzca: Challenge Tour (2003 w Turnieju 2)
Finały: UK Tour (1998 j.p. 5), WPBSA Qualifying School (1997 r., turniej 4, finał grupy) Turnieje amatorskie:
Kent County Cup (2004/05)