Edward Penley Abraham (ur. 9 czerwca 1913 w Southampton, zm. 13 maja 1999 w Oxford) - brytyjski biochemik, który wraz z Ernstem Chainem i Howardem Floreyem pracował nad rozwojem penicyliny. Później był w znacznym stopniu zaangażowany w rozwój antybiotyków cefalosporyn.
Abraham chodził do szkoły w Southampton i studiował chemię na Uniwersytecie w Oksfordzie, gdzie również uzyskał doktorat. Następnie był w Sir William Dunn School of Pathology w Oksfordzie. Był pracownikiem Howarda Floreya w badaniach nad penicyliną, w szczególności biorąc udział w procesie oczyszczania i określaniu struktury chemicznej. Florey mianował go jednym z trzech Penicillin Research Fellows w Lincoln College w Oksfordzie w 1948 roku, co pozostało mu do przejścia na emeryturę w 1980 roku. Po udziale w rozwoju penicyliny, Guy Newton badał substancję, cefalosporynę C, z hodowli grzybów Acremonium strikum. Kultura grzybowa otrzymała go od Giuseppe'a, który na Sardynii wyodrębnił ją z rury ściekowej i odkrył jej działanie przeciwbakteryjne. W ten sposób można było również zabić bakterie oporne na penicylinę. Odpowiedni antybiotyk wypuścił Glaxo na rynek w 1964 r. (jako ceporin).
W przeciwieństwie do Floreya i penicyliny, mógł zarejestrować patent na cefalosporynę. Sfinansował Edward Abraham Fund na Uniwersytecie w Oksfordzie i Cefalosporynę w Lincoln College.
Abraham został wybrany na Fellow w 1958 roku do Towarzystwa Królewskiego, a w 1980 roku został pobity na Knight Bachelor. W 1975 roku Abraham otrzymał nagrodę Szeele'a i otrzymał Medal Królewski. W 1983 został wybrany do American Academy of Arts and Sciences. Na jego cześć nazwano budynek badawczy Lincoln College w Oksfordzie. W 1973 został CBE.