Bogusław Bakuła (* 25 marca 1954 w Warszawie) - polski historyk literatury i krytyk literacki, a także tłumacz z języka ukraińskiego, czeskiego, słowackiego i węgierskiego. Jego praca naukowa koncentruje się głównie na literaturze polskiej XX wieku oraz literaturach Europy Środkowej i Wschodniej. Jest synem pisarza Leszka Bakuły.
Bakuła przeprowadził się z rodziną do Ustki w 1958 r. Od 1969 r. uczęszczał do tamtejszego gimnazjum, które ukończył w 1973 r. Następnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 1977 roku uzyskał tytuł magistra. Podczas studiów doktoranckich w latach 1978-1980 pracował w komunikacji miejskiej w Słupsku. Następnie pracował jako nauczyciel języka polskiego w szkole podstawowej w Poznaniu. Jako krytyk literacki zadebiutował w 1979 artykułem Autotematyzm we współczesnej kulturze artystycznej, który ukazał się w Tygodniku Kulturalnym.
W latach 80. publikował w "Integracjach", "Studiach Polonistycznych", "Ruchu Literackim" i "Akcencie". W 1981 r. został zatrudniony jako asystent w Instytucie Filologii Polskiej UAM. W 1980 r. wstąpił do Solidarności, w 1982 r. był redaktorem i spikerem pierwszych podziemnych audycji w Radiu Solidarność w Wielkopolsce. W styczniu założył pismo "Obserwator Wielkopolski", które drukował w podziemiu w latach 1985-1988 w swoim domu w Puszczykowie. W 1987 r. odbył dwumiesięczny staż we Francji. W 1989 obronił doktorat Oblicza autotematyzmu w polskiej prozie powieściowej po roku 1956 (promotor: Edward Balcerzan) i został zatrudniony jako adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej UAM. W latach 90. publikował w emigracyjnych czasopismach "Kontakt", "Kultura" i "Orzeł Biały" oraz w polskich "Czasie Kultury", "Arkuszu", "Biuletynie Polonistycznym", "Kulturze Niezależnej", "Tekstach Drugich", "Życiu i Myśli", "Kresach" i "Polonistyce". Zorganizował międzynarodowy kongres Kultura czasu przełomu w Poznaniu w 1994 i 1998 roku. W latach 1995-1999 odbył także staże naukowe na Narodowym Uniwersytecie im. Iwana Franki we Lwowie, Narodowym Uniwersytecie im. Tarasa Szewczenki w Kijowie, Narodowym Uniwersytecie Kijowsko-Mohylańskim w Kijowie, Uniwersytecie Masaryka w Brnie oraz Narodowym Uniwersytecie im. I. I. Mechnikowa w Odessie.
Rozprawą Człowiek jako dzieło sztuki. Z problemów metarefleksji artystycznej, habilitował się na UAM w 1995 roku, a w 1996 roku został mianowany profesorem UAM, gdzie w 1998 roku objął kierownictwo Zakładu Literatury Porównawczej. Był także członkiem redakcji czasopisma kulturalnego "Arkusz" w latach 1995-1998 i redaktorem almanachu "Slavia Occidentalis" od 2000 roku oraz redaktorem naczelnym czasopisma "Porównania" od 2013 roku. W 2003 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Słowiańskiego w Kijowie. W latach 2006-2009 brał udział w międzynarodowym projekcie badawczym The Other Eastern Europe - the 1960s to 1980s. Niezgoda w polityce i społeczeństwie, alternatywy w kulturze. Contributions to a Comparative Contemporary History na Uniwersytecie w Bremie. Od 2009 roku jest profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Adama Mickiewicza.
Oblicza autotematyzmu. (Selbstreflexive Tendenzen in der polnischen Prosa nach 1956), 1991
Der Mensch als Kunstwerk. Z problemów metarefleksji artystycznej, 1994
Skrzydło Dedala. Skizzen, Gespräche über die ukrainische Poesie und Kultur der 1950-er-90er Jahre, 1999
Geschichte und Komparatismus. Skizzen zur Literatur und Kultur Mittel- und Osteuropas im 20. Jahrhundert, 2000
Antylatarnik und andere literarische und journalistische Skizzen, 2001