Antoine d'Abbatia (* około 1650 w Tuluzie; † po 1694) był francuskim poetą.
Antoine d'Abbatia był synem Jeana d'Abbatia i Jeanne de Gaichalet i pochodził ze znamienitej rodziny z Tuluzy, której członkowie należeli do tuluzańskiej magistratury, zawodu prawnika i wojska w XVI i XVII wieku. Rok urodzenia i śmierci są niepewne. Grudzień 1652 r. jest również podawany jako rok urodzenia, a 11 czerwca 1656 r. jako data chrztu.
Antoine d'Abbatia był adwokatem w parlamencie Tuluzy. Pojawił się również jako poeta i napisał różne wiersze, za które został uhonorowany w 1682, 1684 i 1689 roku jako zwycięzca Jeux floraux, corocznego konkursu poetyckiego odbywającego się w Tuluzie. Pozwolono mu wówczas nazywać się maître ès jeux floraux, jako że statut przyznawał ten tytuł każdemu trzykrotnemu laureatowi, który zachował do 1694 r., kiedy to francuski król Ludwik XIV podniósł konkurs do rangi akademii.
Trzy z jego nagrodzonych wierszy, alegorie moralne w lirycznej formie Chants Royaux ze zwrotkami, zostały opublikowane w następujących zbiorach poezji:
Le triomphe de l'églantine (Tuluza 1682, wydrukowany przez Guillaume Bosc); zawiera David amoureux, za który Abbatia otrzymał nagrodę "Eglantine" (róża winorośli). Kopia znajduje się w Bibliothèque Municipale de Toulouse.
Le triomphe de la violette (Tuluza 1684); zawiera Clytrie, za którą otrzymał "fiolet" (violette); praca jest uważana za zaginioną.
Le triomphe du souci (Tuluza 1689); za to otrzymał "nagietek" (souci); tytuł wiersza nie zachował się, a dzieło uważa się za zaginione.
A. Degert: Abbatia 1). W: Dictionnaire de biographie française. Vol. 1 (1932), sp. 64.
Abbatia (Antoine D'). W: Biographie toulousaine. Michaud, Paryż 1823, t. 1, s. 1-2.
Abbatia (Antoine D'). W: Nouvelle biographie universelle. Firmin Didot, Paris 1852, t. 1, s. 49.