Alexandre de Carvalho Kaneko (* 6 października 1946 w Santos; † 18 kwietnia 2017 tamże) był brazylijskim piłkarzem i przedsiębiorcą japońskiego pochodzenia. Uważany jest za wynalazcę tzw. tęczowego flipa (sp.: carretilla, pt.: Lambreta), w którym piłkę podnosi się nad własną głową i przeciwnikiem piętą.
Kaneko początkowo odebrał swoją sportową edukację w São Paulo - w Vila Isabel i w Colégio Mackenzie - zanim dołączył do młodzieżowej drużyny Santosu FC. Od 1968 roku należał do pierwszej drużyny pod wodzą trenera Antônio "Antoninho" Fernandesa (1921-1973). Zespół znany był w tej epoce jako Os Santásticos i zdominował brazylijski, a niekiedy także południowoamerykański futbol od 1959 roku. Oprócz Kaneko w składzie znaleźli się piłkarze światowej klasy, tacy jak Toninho Guerreiro, Pelé, Carlos Alberto, José Ramos Delgado, Joel Camargo, Mengálvio, Edu i Coutinho. Był drugim profesjonalnym piłkarzem japońskiego pochodzenia, który grał w Brazylii, a jego sława opiera się na jednym meczu: 9 marca 1968 roku, jako praktycznie nieznany młody zawodnik, zagrał w meczu mistrzowskim z Botafogo FR na Estádio Urbano Caldeira, który Santos ostatecznie wygrał 5-1. Trzecią bramkę zdobył Kaneko, który zagrał tęczowy strzał nad swoim przeciwnikiem, lewym obrońcą Carluccim, po prawej stronie pola karnego, a następnie podał w poprzek. Toninho Guerreiro odkurzył piłkę kopnięciem piętą do tyłu i zdobył bramkę. Akcja ta sprawiła, że Kaneko z dnia na dzień zyskał ogólnokrajową sławę. W kolejnych miesiącach o sztuczce stale pisała prasa, a Kaneko wykonywał ją przed publicznością na różnych imprezach. Podobno jednak ta sława szybko poszła mu do głowy i publicznie pokazywał się arogancko np. w kabriolecie Cadillac. Z kolei na boisku piłkarskim nie potrafił zaistnieć jako regularny zawodnik: W ciągu dwóch lat wystąpił tylko w 17 meczach i zdołał zdobyć jedną bramkę - 27 marca 1968 roku w przegranym 5-2 meczu z São Paulo FC na Estádio do Morumbi. W ramach drużyny brał udział w zdobyciu mistrzostwa stanu São Paulo w 1968 roku.
W 1970 roku przeniósł się do argentyńskiego klubu CA Vélez Sarsfield z Buenos Aires. W okresie poprzedzającym jego przybycie tamtejsi urzędnicy porównywali go do zawodników światowej klasy, takich jak Garrincha czy Jairzinho. Kaneko grał teraz między innymi u boku Carlosa Bianchi. Nigdy jednak nie był w stanie spełnić pokładanych w nim oczekiwań. Dla El Fortín rozegrał tylko dziesięć spotkań, w których zdobył jedną bramkę. Następnie grał dla Madureira EC (Rio de Janeiro), AA Caldense (Poços de Caldas), América FC (São José do Rio Preto) i wreszcie Valencia FC w wenezuelskim mieście Valencia. Kaneko ostatecznie zakończył karierę w wieku 26 lat.
Po przejściu na emeryturę Kaneko studiował nauki sportowe i administrację biznesową, a następnie rozpoczął karierę przedsiębiorcy. Był właścicielem studia fitness i firmy świadczącej usługi ofertowe, przez 19 lat pracował w sieci supermarketów. Tam ostatnio był dyrektorem współzarządzającym 42 oddziałami. Założył również przedszkole. W maju 2002 roku przeszedł na emeryturę. W 2011 roku wyprodukował setki pirackich kopii materiału filmowego z 1968 roku pokazującego jego sztuczkę i sprzedawał je po dwa reale na targu w Santos.W piłkę nożną lub plażową grał tylko nieregularnie z przyjaciółmi i byłymi kolegami. W grudniu 2007 roku wziął na przykład udział w meczu charytatywnym zorganizowanym przez Serginho Chulapa w Santosie. Kaneko był żonaty, miał troje dzieci i mieszkał w miejscu swojego urodzenia w dzielnicy Gonzaga. W wieku 70 lat zmarł na raka w szpitalu Guilherme Álvaro 18 kwietnia 2017 roku.
Mistrzostwa stanu São Paulo: 1968